๑

คนโบราณจะไม่มีทางมีความเห็นตรงกับเราในสิ่งต่อไปนี้

๑ ศีลธรรม

๒ การเมือง

๓ สภาพแวดล้อม

ทั้งนี้เพราะเราอยู่ในโลกที่แตกต่างกันมาก คนสมัยใหม่ หากนั่งยานเวลากลับไปในโลกโบราณ พวกเขาจะเป็นเพียงนักก่อกวน คนบ้า คนที่เป็นอันตรายต่อสังคมในยุคนั้น สมควรถูกจับเข้าคุก หรือประหารชีวิต

หากเรากลับสู่อดีต เราจะพบว่ารายละเอียดรอบตัวของเราแตกต่างจากวันนี้โดยสิ้นเชิง

ไม่ต้องกลับไปไกลเลย เพียงแค่กลับไปเก้าปี ไปสู่ปี 2008 แค่นั้นเอง เราจะตกใจที่พบว่าผู้คนรอบข้าง

๑ ทรงผมเปลี่ยน

๒ เสื้อผ้าเปลี่ยน

๓ แม้แต่มือถือ ก็กลายเป็นรุ่นโบราณ

๔ โลกไซเบอร์ก็เก่า

๕ คนไม่น้อย เปลี่ยนวัยภายในเวลาน้อยกว่าเก้าปี

๒

สิ่งที่น่าคิดคือ ในขณะที่เราตื่นตะลึงกับความเปลี่ยนแปลง มองอีกทีหนึ่ง เราก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน ในความไม่เปลี่ยนแปลง มีมากมายหลายสิ่งที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง มันซ้อนกันอยู่

กฎแห่งกรรม หลายข้อไม่แปรเปลี่ยน

งานมาสเตอร์พีซในทางศิลปะหลายชิ้น ไม่เปลี่ยนแปลง ท้าทายกาลเวลา

ตรรกะบางข้อ ยังเป็นเสาค้ำฟ้า

อยู่ที่เรามอง มันวางอยู่ตรงหน้า

๓

ในจักรวาลนี้ มีสองพลังที่ต่อสู้กันอยู่

๑ พลังในการสร้างสรรค์

๒ พลังแห่งความเสื่อม

พลังแห่งความเสื่อมมีอยู่รอบตัวเรา เช่น ยาที่เราซื้อมาเก็บไว้ ไม่นานก็หมดอายุ อาหารที่ซื้อมา ไม่นานก็หมดอายุ

แม้แต่อะตอมที่มีอายุยืนยาว บางอะตอมอายุยืนยาวเป็นแสนล้านปี แต่บางอะตอมวันหมดอายุก็ไม่นาน สสารที่มีกัมมันตภาพรังสี คือสสารที่กำลังสลายตัว มีครึ่งชีวิต สิ่งที่มีครึ่งชีวิต คือสิ่งที่กำลังจะตาย หรือตายแล้ว แต่ตายไม่สนิท บางตัวก็เร็วหน่อย บางตัวก็ช้าหน่อย แต่ล้วนแสดงพลังแห่งความเสื่อม

ในทางจิตวิญญาณ มนุษย์ทุกคนก็มีครึ่งชีวิต

เรากำลังเสื่อมลงไปเรื่อย บางคนเสื่อมช้าหน่อย เพราะมีพลังในการสร้างสรรค์มาคอยต้านทานไว้ คนที่ไม่มีพลังสร้างสรรค์ จะเสื่อมเร็วอย่างคาดไม่ถึง

จากหนึ่งเหลือเศษหนึ่งส่วนสอง จากนั้นก็กลายเป็นเศษหนึ่งส่วนสี่ เผลอนิดเดียว มันยุ่ยสลาย

๔

หากวันหนึ่งคุณตื่นขึ้นมา และพบว่าคุณไม่สามารถสร้างสรรค์อะไรได้ แสดงว่าคุณตายแล้ว แต่หากคุณบอกว่า คุณยังมีชีวิตอยู่นี่ ยังมีความรู้สึก ยังกิน นอน ขับถ่าย นั่นเพราะคุณยังมีครึ่งชีวิต

คุณตกอยู่ในความเป็นครึ่งชีวิตนั้น

๕

มนุษย์มีปัญหา ไม่ใช่เพราะอัลไซเมอร์

แต่เป็นสิ่งตรงข้าม คือเราติดในภาพอดีต เราไม่อาจลืม ไม่อาจเริ่มต้นใหม่

สิ่งที่น่ากลัว ไม่ใช่ความเป็นเด็กในตัวเรา

หากแต่เป็น ความเป็นผู้ใหญ่ในตัวเราต่างหาก

๑ มนุษย์คือใครคนหนึ่ง ที่ซ่อนความเป็นเด็กไว้

๒ มนุษย์คือใครคนหนึ่ง ที่ซ่อนความเป็นผู้ใหญ่ไว้

มันจริงทั้งคู่

แต่ข้อสองน่ากลัวกว่า และรุนแรงกว่า

ไม่ใช่ความลืมที่น่ากลัว แต่ความจำต่างหากที่น่ากลัว

เราล้วนแก่ชรา และไม่อาจลืมเลือนอดีต

พลังแห่งความเสื่อมยึดครองตัวเราไว้ เรามีครึ่งอายุที่สั้นนัก

๖

เรามักเข้าใจผิด คิดว่าคนตายต้องการสิ่งเดียวกับคนเป็น

เราจึงมักส่งเงินทองกระดาษ ตู้เย็น บ้าน คอมพิวเตอร์ไปให้คนตายในงานศพ

หากจะคิด สิ่งที่พวกเขาต้องการ ควรเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่มี นั่นคือลมหายใจและเสียงหัวใจเต้น

มือถือรุ่นใหม่สุด

หรือเทคโนโลยีรุ่นใหม่สุด

หรือเงินทองมากเท่าไร ไม่มีความหมายสำหรับคนตาย

แต่สิ่งที่มีความหมาย กลับเป็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ดึกดำบรรพ์อย่างที่สุด มันคือเสียงหัวใจเต้น

๗

วันหนึ่งเพื่อนของฉันนำเอกสารเป็นปึก ที่แสดงความเปลี่ยนแปลงของโลกยุคใหม่ อ่านดูแล้ว ก็น่าสนใจดี ให้เห็นว่าโลกนี้จะไม่มีวันเหมือนเดิม และอีกเพียงไม่กี่ปี ก็จะยิ่งเปลี่ยนแปลงจนจำไม่ได้ แต่กระนั้น ฉันก็รู้สึกมันขาดอะไรไปอย่าง ครึ่งหนึ่งในร้อยหน้านั้นควรบอกถึงสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลง ซึ่งสำคัญไม่น้อยกว่า หรืออาจมีเสน่ห์กว่า

สิ่งที่เปลี่ยนแปลง เอาเข้าจริง ส่วนใหญ่ก็คือสิ่งภายนอก เป็นเปลือก ผิวหนัง อนุมูลเหล่านี้ ซึมเข้าไปข้างในบ้างก็จริง แต่ข้างในยังมีจักรวาลกว้างใหญ่ที่เหมือนเดิม

๘

หัวใจ สมอง ตับ ไต ไส้ พุง ยังคงดื้อดึงกับความเปลี่ยนแปลง แปลก มันไม่เปลี่ยนง่ายอย่างที่คิด มันมีระบบของมันเอง ระบบที่ดึกดำบรรพ์อย่างยิ่งยวด ทุกตัวละครนี้ล้วนเป็นตัวละครคลาสสิค ทุกชิ้นล้วนเป็นงานมาสเตอร์พีซ

ดวงตาของเรานี้ แสนจะโบราณ แต่ดวงตานี้ยากนักที่จะแปรเปลี่ยน

แม้แต่ฟันแต่ละซี่ ที่เป็นเพียงเบี้ยบนกระดานแห่งสังขาร มันก็ยังดื้อดึงไม่น้อย