สถานการณ์อันเกี่ยวกับ “ธรรมกาย” เริ่มมีความใกล้เคียงกับสถาน การณ์เมื่อเดือนเมษายน พฤษภาคม 2553 เป็นลำดับ

เพียงแต่เมื่อ 7 ปีก่อนเป็นเรื่องของ”เสื้อแดง”

เพียงแต่เมื่อ 7 ปีก่อนอยู่ในความรับผิดชอบของรัฐบาลผสมที่มีพรรคประชาธิปัตย์เป็นแกนกลาง

แต่ลองย้อนกลับดู”ตัวบุคคล”กลับเป็น”หน้าเดิม”

จะแตกต่างก็เพียงแต่ตอนนี้หัวหมู่ทะลวงฟันเป็น “ดีเอสไอ” เป็นกระทรวงยุติธรรม

ไม่ใช่ “ทหาร” ไม่ใช่กระทรวงกลาโหม

จะแตกต่างก็เพียงแต่เมื่อเดือนเมษายน พฤษภาคม 2553 เป้าหมายคือ นายจตุพร พรหมพันธุ์ คือ นายณัฐวุฒิ ไสยเกื้อและ “คนเสื้อแดง”

แต่ในเดือนกุมภาพันธ์ 2560 เป็น พระเทพญาณมหามุนี เป็น พระ เณรและฆราวาสแห่ง”ธรรมกาย”

ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือ เงาสะท้อนแห่ง”พื้นที่”

 

สถานการณ์เมื่อเดือนเมษายน พฤษภาคม 2553 พื้นที่กว้างขวางเป็นอย่างยิ่ง

จาก”ถนนราชดำเนิน”ไป”ราชประสงค์”

วันที่ 10 เมษายน เป็นปฏิบัติการชิงพื้นที่บนถนนราชดำเนิน จากนั้นในเดือนพฤษภาคม เป็นปฏิบัติการชิงพื้นที่บนแยกราชประสงค์

ครานี้พื้นที่แย่งชิงคือ “วัดพระธรรมกาย”

แม้จะมีสาขาจำนวนมากมายในขอบเขตทั่วประเทศ แต่เป้าหมายหลักคือพื้นที่กว่า 2,000 ไร่ ที่อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี

เมื่อปี 2553 ประกาศใช้พรบ.”สถานการณ์ฉุกเฉิน”

ในเดือนกุมภาพันธ์ 2560 ประกาศและบังคับใช้”มาตรา 44″ อันครอบคลุมทั้งกฎอัยการศึกและสถานการณ์ฉุกเฉินมารวมอยู่ด้วยกัน

เคลื่อนกำลังร่วม 4,000 คนเข้าไปยัง”วัดพระธรรมกาย”และมูลนิธิ

เป็นการแย่งชิงทั้ง”พื้นที่”จริงๆและพื้นที่”ข่าว”

 

การปะทะกันอย่างอึกทึกครึกโครมสะท้อนผ่านพื้นที่ทางด้านข่าว สาร

ไม่ว่าจะเป็น”สื่อกระดาษ” ไม่ว่าจะเป็น”สื่อกระจก”

อาจสรุปได้ว่า แม้ปริมาณจะมาจาก “ดีเอสไอ”และ”ตำรวจ” อย่างเป็นด้านหลัก

แต่ก็ใช่ว่า”ธรรมกาย” จะไม่ได้เข้ามาเลย

ตรงกันข้าม ฝ่ายของ”ธรรมกาย”ยังสามารถพูดผ่านโทรทัศน์และบนหน้าหนังสือพิมพ์

และยังแสดงออกผ่าน”โซเชียล มีเดีย”

เวปเพจต่างๆจึงสะท้อนการปะทะทางด้านข้อมูล ข่าวสารอย่างสมน้ำสมเนื้อกัน

มี”พื้นที่”ไม่น้อยยืนอยู่กับ”ธรรมกาย”

มีความพยายามรุกคืบเข้าไปสกัดกั้น ก่อให้เกิดสภาวะ”จอดำ” เหมือนกับที่เคยทำกับ ดีเอ็มซี ทีวี

แต่”ช่องทาง”ของ”ธรรมกาย”ก็ยังปรากฏ