“วันนี้มีก๋วยเตี๋ยวเนื้อสับ พี่ทำทิ้งไว้ให้ ใครหิวก็ไปตักกิน โอเคมั้ย” ฉันบอกพวกเขา

“ครับพี่” ทั้งสองขานรับพร้อมกัน

เห็นรอยยิ้มในดวงตาพวกเขา พวกเขาคงเบื่ออาหารที่เราซื้อมาให้แล้วล่ะ

ข้าวขาหมู ข้าวหมูแดงหมูกรอบ ไก่ย่างส้มตำ ข้าวซอย บะหมี่แห้ง ล้วนแต่สรรหาเจ้าดังในเชียงราย กินมื้อแรกก็อร่อยดี ครั้นวนมามื้อที่สอง ความอร่อยย่อมน้อยลง ถึงคราววนรอบสาม ฉันจึงได้คิด-ควรกลับมาทำอาหารกลางวันให้พวกเขา อร่อยกว่าเป็นไหนๆ แต่ฉันต้องทำใจกับงานช่วงเช้า ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น

เรากำลังปรับปรุงที่ดินผืนนี้ด้วย 4 แรง ประกอบด้วย ฉันกับคนรัก และเด็กหนุ่มสองคน ซึ่งน้องสาวของฉันให้ยืมแรงมาอีกที

น้องทั้งสองมีหน้าที่ดูแลสวนของน้องสาว หากจะบอกอย่างถูกต้อง ก็คือเฝ้าที่ดิน และตัดหญ้า เพราะสวนของน้องสาวยังไม่ได้ปลูกอะไรมากนัก

พวกเขาขี่มอเตอร์ไซค์มาจากนอกเมือง กว่าจะพร้อมทำงานก็ราว 10.00 น. ทำสองชั่วโมง พักกินข้าว และเล่นเกม บ่ายโมงกว่าเริ่มงานภาคบ่าย แล้วกลับไปตอน 16.00 น.

นับเวลาทำงานไม่กี่ชั่วโมง แต่เป็นแรงงานที่มีค่าต่อฉัน น้องมีทักษะทางช่างที่ฉันไม่มี อีกทั้งไม่ต้องจ่ายค่าแรง เพราะน้องสาวจ่ายเป็นเงินเดือนแล้ว ฉันแค่เตรียมอาหารมื้อกลางวัน และมีค่าน้ำมันให้น้องนิดหน่อย

 

ตอนที่น้องสาวยื่นข้อเสนอ ฉันลังเล โน้มเอียงไปทาง NO

ฉันรู้สึก-ไม่ถูกต้อง ที่เราจ้างเขามาเฝ้าสวน มาตัดหญ้า แต่ให้เขามาช่วยปรับปรุงที่ดินอีกผืน ใช่ เราไม่มีเงินมากพอที่จะจ้างคนมาทำ แต่ฉันคิดว่าลำพังฉันกับคนรัก ค่อยๆ ทำวันละนิดละหน่อย ไม่นานคงเสร็จ

ครั้นลงมือทำ เห็นเนื้องานจริง จำต้องยอมรับ มันหนักหนาเกินแรงเรา

นับจากวันแรกถึงวันนี้ ราวหนึ่งเดือนเศษที่เราทำงานด้วยกัน ลงแรงในสารพัดอย่างอันเกี่ยวเนื่องกับบ้านและที่ดินผืนนี้

ฉันเรียนรู้ว่า ในยามคับขัน สิ่งสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเงิน คือการช่วยเหลือแบ่งปัน

ฉันน้อมรับน้ำใจ จดจำ และจะไม่ทำลายมันด้วยความไม่เข้าใจ

เป็นเรื่องยากที่จะทำงานร่วมกัน ระหว่างนักเขียนวัยสี่สิบกว่า และเด็กวัยรุ่นที่ติดเกม ติดโทรศัพท์

เราค่อยๆ เรียนรู้ ปรับตัว ปรับการสื่อสาร หาวิธีทำงาน กระทั่งวันนี้ ฉันพบความลงตัว ความเหมาะสม และงานของเราใกล้สำเร็จแล้ว

แรกทีเดียว ฉันสั่งงานพวกเขา แล้วไปเตรียมอาหารกลางวัน แต่ฉันพบว่า งานแทบไม่เดินหน้าเลย น้องทั้งสองทำไปเล่นเกมไป คุยโทรศัพท์กับแฟนไป หนทางเดียวที่จะดึงสมาธิพวกเขาให้อยู่กับงาน ก็คือต้องลงมือทำพร้อมกับพวกเขา ด้วยแรงเท่าเทียม เวลาเท่ากัน แน่นอน-อาหารกลางวัน เราต้องพึ่งพาร้าน

ฉันรู้ว่าพวกเขาเบื่ออาหารกล่องจากร้านเต็มที (ฉันก็เบื่อ) จากวันนี้ เรามากินให้อร่อยกันเถอะ งานช่วงเช้า ก็…ทำเท่าที่น้องสบายใจ

คนหนึ่งชอบทาสี ฉันจัดให้ทาสีหนึ่งคน

อีกคนให้ทำงานอะไรก็ได้ ที่สามารถคุยโทรศัพท์กับแฟนไปด้วย เขาจะทำได้เรื่อยๆ ออกแรงโดยไม่เหน็ดเหนื่อย แต่ต้องเป็นงานที่ไม่ต้องการสมาธิหรือฝีมือ -โอเค-จัดให้ขนทรายไปถมข้างห้องพัก

ขณะยืนหน้าเขียงและมีด ฉันแน่ใจ-นี่คือสิ่งที่ฉันควรทำ อยู่ตรงนี้ ทำอาหารให้ทุกคนกิน

น้องสองคนชอบอาหารไม่เหมือนกัน ยากที่จะทำอาหารให้ถูกใจทั้งคู่ ยกเว้นอาหารเส้น ในวงเล็บว่ามีผักไม่มาก

ทั้งสองไม่ชอบผัก ชอบแป้งที่เป็นเส้น และชอบเนื้อสัตว์

ก๋วยเตี๋ยวเนื้อสับจึงเป็นทางเลือกสมบูรณ์แบบ เพราะเราเองก็ชอบ ชอบเอามาก แถมยังทำง่าย ทั้งอร่อยอย่างแน่นอน

 

ก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ของเชียงรายยังทำแบบดั้งเดิม ผัดแล้วไม่กอดกันกลมเป็นก้อนแป้งมัน ฉันซื้อแผ่นใหญ่มาตัดเอง ตัดเป็นเส้นใหญ่ แล้วคลี่ออกจากกัน เทเส้นผัดในกระทะร้อนฉ่า ใช้น้ำมันพอเคลือบกระทะ ผัดให้เส้นร้อนจัด ออกไหม้นิดๆ ถือเป็นเสน่ห์ของก๋วยเตี๋ยว

เส้นใหญ่ที่ราดด้วยหน้าเนื้อสับ ฉันไม่ปรุงรส รวมทั้งไม่คลุกซีอิ๊วดำ ถ้าเส้นได้ทำงานกับไฟแรงนานพอ เส้นย่อมอร่อย ไร้ข้อกังวล

หน้าเนื้อสับ ประกอบด้วย หอมหัวใหญ่หั่นเต๋า พริกหนุ่มซอยขวาง มะเขือเทศหั่นเต๋า ส่วนที่เน้นคือเนื้อ ฉันใช้สันใน เพื่อไม่ห่วงเรื่องความเหนียว ใส่มากชนิดคนรักเนื้อวัวไม่ผิดหวัง ส่วนหอมหัวใหญ่กับมะเขือเทศ ใส่ในปริมาณพอๆ กัน พริกแค่นิดหน่อย พอให้มีความจี๊ดจ๊าด

เตรียมผักแช่ในตู้เย็น มีผักกาดหอม แตงกวา-สำหรับฉันและเขา ไม่เกี่ยวกับน้องสองคน น้องไม่กินผัก ยกเว้นต้นหอมซอยโรยหน้าก๋วยเตี๋ยว (เป็นไปได้สูงว่าจะเขี่ยออก)

อีกสองสิ่งที่ต้องเตรียมคือพริกแห้ง คั่วและตำเอง และพริกดองในน้ำส้มสายชู

เทน้ำมันลงกระทะ พอน้ำมันร้อน ก็ใส่หอมใหญ่ลงผัด ใช้ไฟกลางค่อนไปทางอ่อน รอหอมใหญ่สุก ค่อยเร่งไฟ ใส่เนื้อสับลงไป ผัดให้สุกราว 70 เปอร์เซ็นต์ จึงใส่ผักที่เหลือ คือมะเขือเทศและพริกหนุ่ม ตามด้วยผงกะหรี่นิดหน่อย ผัดให้ทุกอย่างสุก ปรุงด้วยน้ำมันหอย เกลือ และน้ำตาล ให้ได้รสกลางๆ ไม่กลบรสเนื้อ มีความเปรี้ยวจากมะเขือเทศเป็นฉากหลัง จากนั้นก็เติมน้ำเล็กน้อย พอน้ำเดือด ค่อยเติมน้ำละลายแป้งข้าวโพด ฉันต้องการความข้น ไม่ใช่เหนียว จึงไม่ใช้แป้งมัน และใส่แป้งไม่มาก

เคล็ดลับอยู่ที่ตอนเสิร์ฟ เส้นน้อยๆ หน้าเนื้อเยอะๆ โรยด้วยพริกไทยดำบด และต้นหอมซอย

เป็นจานที่อยากแบ่งปันทุกคน เว้นเสียแต่คนที่ไม่กินเนื้อวัว ฉันก็จะเปลี่ยนเป็นหมู ซึ่งทำได้เหมือนกัน แต่รสและกลิ่นจะต่างไป

นั่นไง น้องเดินมาตักจานที่สองอย่างไวว่อง ไม่ต้องถาม ก็รู้ว่าอร่อยแค่ไหน