“มีลูกน้องหลายคนเหรอ” พ่อครัวถามฉัน

วานซืนฉันมาซื้อข้าวเหนียวกับลาบหมู เมื่อวานฉันซื้อแกงอ่อมกับข้าวเหนียว คงเพราะซื้ออาหารอย่างเดียว แต่ปริมาณเยอะ เขาจึงสอนวิธีทำแกงอ่อมให้ และบอกว่า ทำกินเองถูกกว่านะ

ฉันหัวเราะ ฉันทำแกงอ่อมเป็น แต่หลายวันมานี้ เช้าจรดเย็น ฉันวิ่งซื้อของให้ช่าง คอยดูแลความสะดวกของช่าง หากเวลาเหลือ ฉันก็ทำอาหารให้ช่างกิน แต่ถ้าไม่มีเวลา ฉันพึ่งพาเขา

ความจริงใจและความใส่ใจของเขาทำให้ฉันมาซื้ออาหารจากร้านเล็กๆ แห่งนี้สามวันติดกัน

ฉันกำลังซ่อมแซมห้องพักและร้านอาหารเก่าของน้องสาว เปลี่ยนมันให้เป็น Book club ซึ่งมีที่พักพร้อมอาหารเช้า แรกทีเดียวฉันคิดว่างานหนักสุดคือการเคลียร์สวนที่รกให้โปร่งตา ส่วนของห้องพัก คิดว่าไม่ต้องซ่อมแซมอะไรมาก เน้นทำความสะอาด ตกแต่งใหม่ ซื้อที่นอนใหม่

ครั้นผู้เช่ารายเดือนย้ายออก ฉันเข้าไปสำรวจห้องอย่างจริงจัง ตอนนั้นล่ะ ที่ฉันรู้ ฉันมองโลกในแง่ดีไป

กวาดตามองทั่วห้อง ตัดสินใจ-เอาวะ เป็นไงเป็นกัน มันต้องสวยน่าอยู่

 

เราต้องปรับแผนการ เพิ่มกำลังคน นั่นเป็นเหตุให้ฉันมีคนหนุ่ม 6 คนในบ้าน น้องสาวส่งมาช่วยงาน พร้อมบอกว่า ค่าแรงไม่สำคัญเท่าการเลี้ยงดูพวกเขาอย่างดี

เธอกำชับว่า เด็กหนุ่มเดี๋ยวนี้ไม่เหมือนเราตอนเป็นสาวน้อย พวกเขาไม่กินน้ำพริก ไม่กินผัดผัก ไม่กินขนมชั้น ขนมหม้อแกง พวกเขากินโปรตีนกับคาร์โบไฮเดรตเป็นอาหารหลัก ขนมถุงจากร้านสะดวกซื้อเป็นอาหารรอง และเครื่องดื่มที่โปรดปรานคือน้ำอัดลม

ฉันทำอาหารประเภทหมูทอดกระเทียมไข่ดาว ผัดกะเพราไข่เจียวให้พวกเขากิน ครั้นสามวันล่วงไป งานยังไม่เสร็จ ฉันก็เริ่มตีบตัน แถมทั้งวัน ตั้งแต่เช้าจรดเย็น ฉันวิ่งซื้อของให้สารพัดช่าง ผู้ต่างพร้อมใจกันสั่งทีละนิดละหน่อย เพราะอยากประหยัด ผลก็คือ ฉันไม่เหลือเวลาทำอาหาร

ไก่ย่างส้มตำเป็นตัวเลือกแรก เพราะพวกเขาชอบส้มตำ (อาหารผักจานเดียวที่กิน) ฉันอยากได้โปรตีนเพิ่ม พ่อค้าส้มตำจึงแนะนำร้านลาบหน้าค่ายเม็งรายมหาราช

รู้สึกดีตั้งแต่ยังไม่ได้สั่งอาหาร ฉันประทับใจเตาถ่านสองเตาที่กำลังเคี่ยวเครื่องในวัว เครื่องในหมู อา…ยังมีร้านที่ใช้เตาถ่านหรือนี่

ครั้นฉันสั่งลาบหมู เขาก็หยิบหมูออกจากตู้เย็น หั่นออกมาหนึ่งชิ้นใหญ่ แล้วเริ่มสับ นอกจากไม่ซื้อหมูบดจากตลาด เขาไม่สับหมูทิ้งไว้อีกด้วย เขาจะสับเมื่อมีคนสั่งลาบ โดยสับจานต่อจาน

ยังมีคนทำอาหารขายด้วยวิธีนี้ ฉันยิ้ม กอดอกดูเขาสับหมู

“รอหน่อยนะ สับทิ้งไว้ไม่อร่อย” เขาว่า

ฉันยิ้มหวาน “ต้องอร่อยแน่เลย รอได้ค่ะ”

 

แล้วเรื่องราวเกี่ยวกับการครัวก็หลั่งไหลออกมา ทั้งจากเขาและภรรยา ฉันเห็นประกายวิบวับในดวงตาสองคู่ ยามบอกว่า พวกเขาตำน้ำพริกลาบเอง ตำน้ำพริกแกงอ่อมเอง เท่านั้นยังไม่พอ พวกเขาเจียวน้ำมันหมูใช้เอง เราจึงได้กินลาบคั่วน้ำมันหมู หอมที่สุดในปฐพี

เขาส่งถุงลาบให้ฉัน “วันหลังลองลาบไก่นะ ใช้น้ำพริกเดียวกัน แต่รสไม่เหมือนกัน ซื้อเบียร์ให้ลูกน้องด้วย มันเข้ากับเบียร์”

ฉันจึงกลับมาอีกครั้ง อยากรู้ว่าลาบไก่ต่างจากลาบหมูอย่างไร ไม่เกี่ยวกับเบียร์ เพราะบรรดาน้องช่างบอกว่า น้ำอัดลมดีกว่า-กรณีที่ทำงานอยู่

ฉันสั่งลาบไก่สี่ถุง ซึ่งมันเยอะมาก น้องสาวอีกนั่นล่ะ แนะนำว่า วัยรุ่นกลุ่มนี้ไม่ชอบกินอาหารหลายอย่าง ขอให้มีโปรตีนเยอะๆ กับข้าวเหนียวเป็นพอ

ขณะรอเขาสับไก่ ฉันตัดสินใจเจียวไข่อีกอย่าง เป็นโปรตีนยกกำลังสอง

 

“บีบมะนาวลงไปตอนสับไก่ด้วย นิดเดียวนะ ไก่จะมีรสเปรี้ยวหน่อยๆ” เขาบอก

สับไก่แบบพรมมะนาวเสร็จ เขาตั้งกระทะ ตักน้ำมันหมูลงกระทะ รอกระทะร้อน ก็เจียวกระเทียมและทอดใบมะกรูดให้กรอบ

“มันต่างจากลาบหมูตรงนี้ ต้องโรยกระเทียมเจียวกับใบมะกรูดทอดเยอะๆ” เขาว่า

พักใบมะกรูดกับกระเทียมไว้ในกระชอน เทน้ำมันเก่าทิ้ง ตักน้ำมันใหม่ใส่ลงไป คั่วไก่ให้สุก

“มันคงไม่เปรี้ยวเหมือนลาบอีสานโนะ เห็นพี่ใส่มะนาวนิดเดียว” ฉันถาม

“บางคนก็ไม่รู้สึกว่าเปรี้ยว แต่มะนาวทำให้เนื้อไก่แน่นขึ้น เด้งขึ้น ต้องลองกิน” เขาอธิบาย พร้อมรอยยิ้มมั่นใจ

“พอมันสุก ก็เอาไปคลุกน้ำพริกลาบเมือง ใส่ต้นหอมซอย ผักชีฝรั่งซอย ปรุงเกลือหรือน้ำปลา แค่นี้เหรอคะ”

เขาหัวเราะ “ใช่ๆ ลองทำนะ ไม่ยาก อร่อยด้วย น้ำพริกลาบซื้อเอาก็อร่อย ถุงละ 10 บาท” ส่งหม้อมาตรงหน้าฉัน “ลองสิ ไม่เหมือนลาบหมู ใส่น้ำพริกลาบนิดเดียวพอ”

ไม่มีช้อนให้ มีแต่ทัพพีในมือเขา และฉันอยากชิม ก็นิ้วนั่นล่ะ หยิบใส่ปาก

อืม…ต่างจากลาบหมูจริงๆ รสนวลกว่า กินง่ายกว่า ชื่นใจกว่า

ตักแบ่งใส่ถุง โรยกระเทียมเจียว ใบมะกรูดกรอบ และกากหมูเจียวเอง “กรอบๆ พวกนี้อร่อย แล้วก็ต้องมีเบียร์” พ่อครัวย้ำ

 

กลับมาถึงบ้าน ฉันเจียวไข่ จัดสำรับให้น้องๆ เสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็เป็นเวลาของฉันกับลาบไก่

เอาล่ะ-ตักใส่ปากเต็มคำ…เนื้อไก่แน่น แต่ไม่เหนียว เผ็ดนิด เค็มหน่อย มีเปรี้ยวเป็นฉากหลัง หอมน้ำพริกลาบ เด็ดที่สุดคือกากหมูและใบมะกรูดทอด มันได้ทั้งกลิ่น และผิวสัมผัสที่ต่างไป

และใช่ ควรมีเบียร์ ไม่ใช่เตรียมให้ลูกน้องอย่างที่พ่อครัวบอก อันที่จริง พวกเขาไม่ใช่ลูกน้อง พวกเขามาช่วยให้งานเสร็จเร็วขึ้น ฉันติดหนี้พวกเขา แต่พวกเขาไม่ชอบเบียร์ ฉันต่างหากที่ชอบ

บังเอิญว่าในตู้เย็นมีหนึ่งกระป๋องถ้วน เย็นจัดพร้อมดื่ม พอดิบพอดีกับลาบไก่จานน้อยที่แบ่งไว้

ไม่รอละนะ น้องช่าง พี่เปิดกระป๋องก่อนเลย