หนุ่มเมืองจันท์ : ทำไม

เคยสงสัยไหมครับว่าเวลานักกีฬาหรือดาราให้สัมภาษณ์

ป้ายด้านหลังจึงมีโลโก้สินค้าหรือชื่อสินค้าเล็กๆ เต็มไปหมด

แทนที่จะเป็นโลโก้สินค้าขนาดใหญ่เหมือนในอดีต

ทั้งที่โลโก้ใหญ่ๆ น่าจะเห็นชัดกว่า

ทำไม?

เพราะเป้าหมายของการโฆษณาไม่ใช่นักข่าวที่มาฟังการแถลงข่าวครับ

แต่เป็นคนดูทางบ้าน

ลองนึกภาพสิครับว่าตอนดาราแถลงข่าว กล้องมาจากทุกมุม

ทีวีแต่ละช่องก็ได้มุมแตกต่างกัน

ภาพบนจอ 50% จะเป็นไมค์นักข่าว

ใบหน้าดาราตรงกลางจอประมาณ 30%

เหลือพื้นที่ด้านหลังเพียง 20%

ถ้าเป็นโลโก้ขนาดใหญ่ ไม่มีทางจะโผล่ในจอได้เลย

และเราไม่รู้ว่ามุมกล้องไหนจะเห็น

ถ่ายจากมุมซ้ายอาจจะพอเห็น

แต่มุมขวาไม่เห็นแน่นอน

ไม่เหมือนกับโลโก้หรือชื่อสินค้าเล็กๆ เกลื่อนไปทั้งป้าย

ไม่ว่าจะถ่ายมุมไหน หรือพื้นที่บนจอเหลือเท่าไร

รับรองเห็นแน่นอน

เช่นเดียวกับไมโครโฟนของนักข่าวที่จะติดชื่อสำนักข่าวหรือช่องตัวใหญ่มาก

เป็นโฆษณาแฝงครับ

กะว่าถึงช่องเราจะเรตติ้งไม่สูง

แต่ถ้าใครดูข่าวนี้จากช่องใหญ่ๆ ก็จะต้องรู้จักช่องเราแน่นอน

คาดว่าต่อไปอาจเพิ่มคำโฆษณาตรงไมโครโฟน

“ดูข่าวนี้จบ กดช่อง…”

ใช้พื้นที่ช่องของเพื่อนโฆษณาช่องตัวเองเลย

ผมเคยเป็นนักข่าวสายการตลาดมานาน

เจออะไรก็อดจะตั้งคำถามไม่ได้

ไม่ว่าจะเข้าห้าง ร้านค้าหรือร้านอาหาร

จะสงสัยไปเรื่อย

ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น

ทำไมถึงทำอย่างนี้

เจออะไรแปลกๆ ก็จะมีเครื่องหมายคำถามในใจเสมอ

ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นหรือเปล่า

เช่น เคยสงสัยไหมครับว่าทำไมขวด “อิชิตัน” ของคุณตัน ภาสกรนที จึงมีส่วนเว้าส่วนโค้ง

ไม่ตรงเหมือนขวดทั่วไป

คำตอบก็คือ ทำให้รู้สึกว่าปริมาณเครื่องดื่มในขวดมีเยอะ

แต่อีกเหตุผลหนึ่งที่ถือว่าคิดละเอียดมาก

คือ เขาต้องการให้ “ไอเย็น” จากตู้แช่ผ่านส่วนเว้าของขวด

ทำให้ “อิชิตัน” เย็นเร็วขึ้น

เพราะ “ชาเขียว” ต้องเย็นถึงจะอร่อย

“อิชิตัน” แช่พร้อมคู่แข่งจะเย็นเร็วกว่า

หรือเคยตั้งคำถามไหมว่าทำไมถาดใส่เนื้อในร้านเอ็มเคสุกี้จึงใช้ “สีแดง”

บางคนก็บอกว่า “สีแดง” เป็นสีร้อนแรงเหมาะกับร้านอาหาร

บางคนก็บอกว่าถือเคล็ดแบบคนจีน

เป็นสีนำโชค

คำตอบก็คือ “เนื้อสัตว์” ในถาดเป็นเนื้อสด

บางทีอาจมีเลือดติดมา

ถ้าใช้ถาดสีอื่น เช่น สีขาว จะทำให้เห็นสีเลือดชัด

ไม่น่ากิน

แต่ถ้าใช้ถาดสีแดง เลือดจะกลมกลืนไปกับสีของภาชนะ

เป็นการแก้ปัญหาทำให้อาหารน่ากินขึ้น

ตอนไปนั่งร้านฟาสต์ฟู้ด

ผมก็สงสัยว่าทำไมเก้าอี้ในร้านนั่งไม่สบาย

คำตอบก็คือ เขาไม่ต้องการให้เรานั่งแช่

กินเสร็จแล้วรีบไป

คนใหม่จะได้มานั่ง

เป็นการบริหารพื้นที่ในร้านให้เกิดกำไรสูงสุด

ในขณะที่ “สตาร์บัคส์” จะเป็นโซฟาอย่างดี

นั่งสบาย

ทำไม?

คำตอบก็คือ เพราะเขาต้องการให้รู้สึกเหมือนเป็นบ้านหลังที่สอง

ใจหนึ่งก็คงอยากให้คนนั่งกินกาแฟเสร็จแล้วรีบไปเหมือนกัน

แต่ที่ปล่อยให้นั่งตามสบาย

เพราะกาแฟเขาแพงครับ

กำไรต่อแก้วสูงมากพอที่จะปล่อยให้ลูกค้านั่งต่อไปได้

“สตาร์บัคส์” จะให้ความสำคัญกับ “ความรู้สึก” ของลูกค้ามาก

เคยมีคนถามว่าจะแก้ปัญหาคนนั่งแช่ในร้านอย่างไร

ผู้บริหารเขาตอบง่ายๆ

…ก็เปิดร้านเพิ่ม

ไม่แปลกที่ในศูนย์การค้าบางแห่งมีร้านสตาร์บัคส์ถึง 2-3 ร้าน

เป็นวิธีแก้ปัญหาคนนั่งแช่ในร้านครับ

ไม่รวยทำไม่ได้

หรือตอนเข้าไปในร้านเคยสงสัยไหมครับว่าทำไมโต๊ะในร้านสตาร์บัคส์มักเป็นโต๊ะกลม

ไม่ใช่โต๊ะสี่เหลี่ยม

ตอนแรกผมคิดว่าเป็นการประหยัดพื้นที่

แต่ลองคำนวณคร่าวๆ ก็ไม่น่าจะประหยัดมากเท่าไร

สงสัยมานานจนวันหนึ่งอ่านเจอในเฟซบุ๊ก

เขาบอกว่าที่ “สตาร์บัคส์” ใช้ “โต๊ะกลม”

เพื่อบอกให้รู้ว่าทุกคนเท่าเทียมกัน

ไม่มีใครนั่งหัวโต๊ะ

ไม่ใช่คร้าบ

นั่นเป็นเรื่อง “อัศวินโต๊ะกลม” ในยุคกษัตริย์อาร์เธอร์

เพราะถ้าโต๊ะประชุมเป็นโต๊ะสี่เหลี่ยม

จะต้องมีคนหนึ่งนั่งหัวโต๊ะซึ่งเป็นตำแหน่งที่แสดงความเหนือกว่าผู้อื่น

เหมือนประธานในที่ประชุม

เขาจึงทำโต๊ะประชุมเป็น “โต๊ะกลม”

…เท่าเทียมกัน

แต่ที่ร้านสตาร์บัคส์ ไม่ใช่เหตุผลแบบ “อัศวิน”

เขาบอกว่าที่ทำเป็น “โต๊ะกลม” นั้นก็เพื่อดูแลความรู้สึกของคนที่นั่งคนเดียว

“โต๊ะกลม” ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวน้อยลง

เป็นเหตุผลที่น่ารักมาก

“พี่คิดว่าป้อมเกาะโต๊ะขอตำแหน่ง โต๊ะที่เกาะเป็นโต๊ะกลมหรือโต๊ะสี่เหลี่ยม” อมรถาม

“ตอนขอป้อมคงโดดเดี่ยว” สมชายคิด

“น่าจะเป็นโต๊ะกลม”

หนุ่มมรส่ายหน้า

“ดูจากหน้าคนให้ตำแหน่งแล้ว” เขาเฉลย

“ผมว่าต้องเป็นโต๊ะสี่เหลี่ยม”