มีสิ่งที่ต้องทำในชีวิตก่อนตายกันไหมคะ?

“การเล่นเซิร์ฟ” คือสิ่งหนึ่งในลิสต์ของฉันค่ะ

อยู่ดีๆ ก็จะอยากเซิร์ฟทำไมใช่ไหมคะ มันต้องมีที่มาที่ไป

ภาพจากหนัง Charlie”s angels ที่ดูไว้ชั่วนาตาปีมันประทับตราตรึงใจฉันมานานแสนนาน

ภาพของ แคมเมรอน ดิแอซ หนึ่งในสามของนางฟ้าชาลี ประทับเข้าไปอยู่ในใจของฉัน โดยเฉพาะฉากที่นางใส่บิกินี่สีขาว ถือกระดานโต้คลื่น เดินขึ้นมาจากทะเลผมปลิวแบบสโลโมชั่นและปะทะกันกับ เดมี่ มัวร์ ที่ใส่บิกินี่สีดำ ร่างของทั้งสองกินกันไม่ลงทีเดียว

แคมเมรอนเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันอยากมีหุ่นแบบที่เธอมี แข็งแรง มีกล้ามเนื้อ เซ็กซี่และเล่นเซิร์ฟได้จะดีมาก

ในวันที่ฉันลุกขึ้นมาเพื่อเปลี่ยนแปลงรูปร่างของตัวเองแบบจริงจัง ฉันทำมันอย่างมีเป้าหมาย ฉันรู้ว่าฉันทำมันเพื่ออะไร นอกจากสุขภาพที่ดีขึ้นจากภายในแล้ว ฉันมีหุ่นในฝันอย่างที่ต้องการ เพียงแต่วันนั้นฉันยังบอกใครไม่ได้ ได้แต่เฝ้าเพียรทำไปทุกๆ วันอย่างสนุกสนาน

เมื่อวันที่มีรูปร่างที่ดีขึ้น รู้วิธีของการได้มา เรียนรู้มาตลอดเส้นทางว่าเราต้องเจออะไร ทำอะไรบ้าง เราต้องเดินทางต่อเพื่อสานฝันที่เหลือให้เป็นจริง!

ก่อนหน้านี้ฉันได้ไปออกกำลังกายที่เรียกว่า Surfset เป็นการเล่นเซิร์ฟบนบก ฉันชอบมาก สนุกสนานมาก ท่าที่ทำเป๊ะตลอด จนเกิดความต้องการที่จะไปเซิร์ฟในทะเลจริงๆ สักครั้งในชีวิต

ถ้าใครรู้จักฉันดีจะรู้ว่า ฉันไม่ชอบเล่นกีฬาที่มันเอ็กซ์ตรีมอะไรมากมาย พวกบันจี้จั๊มพ์ เดินไต่เชือก ปีนเขา ห้อยโหนเล่นกายกรรมก็ตกลงมาร้องไห้จ้ามาแล้ว จะให้กระโดดออกจากเครื่องบิน ร่มบินอะไรทั้งหลาย ขอลาก่อน ถ้าจะเห็นเคยทำอย่างห้อยผา ปีนเขา โดดหอก็เพราะมีกล้องจ่อทั้งนั้น ทำตามหน้าที่ความรับผิดชอบ แต่ถ้าอยู่ดีๆ จะทำ ไม่มีซะล่ะ

การไปเล่นเซิร์ฟกับทะเลจริงๆ จึงเป็นการผลักดันตัวเองอย่างแรงกล้า ทำมันไปจะได้หายค้างคาใจ จะได้รู้ๆ กันไปสักที

นี่จึงเป็นการทำตามความฝันก่อนอายุจะ 40 ปีที่น่าตื่นเต้นมาก!

ฉันมุ่งหน้าสู่บาหลี สถานที่ที่นักเซิร์ฟทั่วโลกต้องมา และมีโรงเรียนสอนเล่นเซิร์ฟมากมาย ฉันได้นักข่าวรุ่นน้องร่วมช่องเดินทางไปด้วยอย่าง กฤต เจนพานิชการณ์ ขานี้อะไรที่โหด ลุย เสี่ยง มันทำหมด!

เราโทร.จองโรงเรียนสอนเล่นเซิร์ฟ จับแท็กซี่ไปหาด 66 (ดับเบิ้ลซิกส์) และครูของเราชื่อ “ปูตู” (แปลว่าลูกคนที่ 4 -บาหลีตั้งชื่อลูกชายเป็นเลข 1, 2, 3, 4 มากกว่านี้ให้นับ 1 ใหม่!)

ปูตูพาเราไปที่หาด ให้เรานั่งฟังทฤษฎีและลองทำท่าต่างๆ เมื่ออยู่บนบอร์ด ท่าต่างๆ เหมือนกับที่ฉันเล่นเซิร์ฟบนบกเลย คิดในใจ “สบายละกรู” แต่ระหว่างทำนั้นเป็นเวลาประมาณ 10 โมงเช้า แดดแรงจนรู้สึกว่านี่เราอยู่ในเตาอบหรือนรกกันแน่!

แล้วก็พาเราวิ่งวอร์มนิดหน่อย หลังจากนั้นลงทะเลจริงเลย!

พูดเลยว่า “ไม่พร้อม” แต่มันลงไปกันหมดแล้ว ก็ต้องตามๆ กันไป คลื่นในทะเลที่บาหลีมันแรงได้ใจจริงๆ มิน่าคนถึงมาเล่นเซิร์ฟกัน แต่บางทีมันก็แรงไปนะ คือมันต้องตั้งสติตลอดเวลา อย่าเหม่อ อย่าเอ๋อ อย่าเบลอ อย่ามัวแต่มองคนอื่น คลื่นมาจะซัดเข้าหน้าเต็มๆ

ความแรงว่าเจ็บแล้ว แต่ความเค็มเจ็บปวดกว่า น้ำเข้าหน้า ตา ปาก จมูกแบบทุกทวารที่มีเวลาที่เราไปกับคลื่นไม่ได้ คลื่นจะตอบแทนเราอย่างสาสมด้วยการพุ่งเข้าชนแบบไม่ปรานี ถ้าคลื่นเป็นรถยนต์ ฉันคงย่อยยับไม่มีชิ้นดีไปแล้ว!

เราต้องรู้วิธีเวลาคลื่นมาต้องกดกระดานอย่างไร เราต้องเตรียมพร้อมและเอาสายตาจับจ้องไปที่คลื่นเสมอ อ่านคลื่นให้ออก ซึ่งกรูนั้นเพิ่งเรียนรู้เมื่อ 15 นาทีที่แล้ว ของแบบนี้จึงต้องใช้ประสบการณ์ล้วนๆ ครูจึงต้องเป็นคนคอยบอกเราว่าคลื่นลูกนี้แหละที่จะไป

เราต้องพาตัวเองออกไปจากฝั่ง ลอยคอรอคลื่น เมื่อเจอลูกเหมาะๆ เราจะหันกระดานเข้าฝั่ง ใช้มือว่ายน้ำอย่างเร็ว แล้วดันตัวขึ้นยืนบนบอร์ด พร้อมทรงตัวอยู่ให้ได้!

ฟังดูง่ายเชอะ ตอนบนบกกระโดดขึ้นดึ๋งๆ กลับตัวซ้ายขวา พออยู่ในน้ำ เฮ้ยๆๆๆๆๆๆ ชั้นกลัววววววว ชั้นไม่กล้ายืน กว่าจะตัดสินใจยืนได้ก็ต้องยืดตัวให้สูงขึ้นอีก แล้วต้องพยายามทรงตัวไม่ให้ล้ม ในหูจะได้ยินเสียงครูอยู่ 2 จังหวะคือ “Up” คือให้ยืนขึ้น กับ “Higher higher higher” คือให้ยืดตัวขึ้นอีกๆๆๆ หลอนมากกกกกกกก

ในขณะที่ฉันยังมะงุมมะงาหราและกินน้ำทะเลจนเจ็บไตไปหมดแล้วนั้น กฤตผู้หัวไวและมีทักษะกับกีฬาพวกนี้ก็ยืนขึ้นได้แล้วอย่างสวยงาม ฉันปรบมือชื่นชมมันจากกลางทะเล และคิดในใจว่า “กรูต้องทำได้สิวะ”

ฉันนอนบนบอร์ด มองตรงไปที่ฝั่งด้วยสายตาแน่วแน่ ครูบอกว่าเวลาอยู่บนบอร์ดอย่ามองลงต่ำ เพราะมันจะทำให้เราคว่ำ อยากไปทางไหนให้มองไปทางนั้น เซิร์ฟนี่สอนปรัชญาชีวิตให้เฉยเลย!

คราวนี้ฉันบอกกับตัวเองว่า อย่าไปกลัวทำแมร่งเลย!!!

เมื่อคลื่นมา ครูส่งฉันออกไปพร้อมบอก “up” ฉันยืนขึ้น ยืดตัว กางขาให้กว้างขึ้น แล้วฉันก็ทรงตัวอยู่ได้จริงๆ แม้มันจะแค่ไม่ 10 วินาที แต่มันก็เพียงพอที่ทำให้ช่างภาพของโรงเรียนจับภาพฉันได้

นั่นเป็น 1 ใน 2 ครั้งที่ฉันยืนขึ้นมาได้ นอกนั้นไม่คว่ำหน้าก็หงายหลัง หลบบอร์ดไม่ให้กระแทกหน้า กระแทกตัวกันไป

พอขึ้นมา กฤตวิเคราะห์ว่าฉันมักมี second thought คือความคิดที่สองตลอดเวลา! ซึ่งมันก็ถูกอย่างเขาว่า ฉันคิดทุกอย่างเป็นขั้นเป็นตอน มันอาจจะดีกับบางเรื่อง แต่สำหรับเรื่องนี้มันคือการใช้สัญชาตญาณมันต้องทำไปแบบอัตโนมัติ ซึ่งฉันคงต้องใช้เวลาฝึกฝนนานกว่าคนอื่นเพื่อขจัดความกลัวและทำมันอย่างลื่น ไหล

การยืนได้ 2 ครั้งใน 1 ชั่วโมงแม้ท่ามันจะไม่สวยและยอดเยี่ยมอะไร แต่สำหรับฉันมันก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียว

ฉันยังไม่ลืมมิสชั่นที่จะถ่ายรูปเดินถือบอร์ดแบบ แคเมรอน ดิแอซ หรอกนะ แต่สภาพหลังจากเล่นแล้วมันเยินซะไม่มีจริงๆ เหนื่อยจนกินซี่โครงหมูกันไปคนละจานทีเดียว

เอาเถิดบาหลี แล้วฉันจะกลับมาแก้ตัวใหม่อีกครั้ง!!!