เด่นชัดอย่างที่สุดว่า “พลังดูด” อันออกมาจาก”ประชารัฐ ไทยนิยม” มิได้จำกัดแต่เพียงต่อพรรคประชาธิปัตย์

ดังกรณีที่เกิดกับ นายสกลธี ภัททิยกุล

ดังกรณีที่เกิดกับ นายธานี เทือกสุบรรณ อันสำแดงผ่าน”รวม พลังประชาชาติไทย” ซึ่งถือว่าเป็นดาวบริวาร 1 ภายใต้ร่มธง”ประ

ชารัฐ ไทยนิยม”

กระนั้น กรณีของ นายสกลธี ภัททิยกุล หรือของ นายธานี เทือกสุบรรณ เป็นเพียงยุทธการย่อยๆ

เป้าหมายแท้จริงอยู่ที่ “เพื่อไทย” มากกว่า

แน่นอน พื้นที่อันเป็นความต้องการอย่างที่สุดของ”ประชารัฐ ไทยนิยม” ย่อมอยู่ที่ภาคอีสาน และภาคเหนือ

หากไม่สามารถ “ดูด” ได้ “ประชารัฐ ไทยนิยม”ก็ไม่ชนะ

 

แผนของ”ประชารัฐ ไทยนิยม” ไม่ซับซ้อน เรียกตามสำนวนในยุทธ จักรก็คือ “ยืมหอกสนองคืน”

คนที่มีบทบาทในการใช้”พลังดูด”ก็มิใช่ใคร ที่ไหน

ลองไปดูรายชื่อตั้งแต่หัวแถวยันถึงหางแถว หากไม่เคยร่วมอยู่กับ “ไทยรักไทย” ก็ต้องเป็น “พลังประชาชน”

เผลอๆอาจมีบางส่วนเคยมีบทบาทใน “เพื่อไทย”ด้วยซ้ำไป

คนเหล่านี้ต่างหากที่เป็น “หัวหอก” ค่อยๆเจาะทะลวงไปในแต่ละพื้นที่

ไม่ว่าที่ “เชียงใหม่” ไม่ว่าที่ “นครพนม”

เมื่อ “หัวหอก” เหล่านี้นำร่อง ปูทางเอาไว้แล้วจึงค่อยส่ง”แนวหลัง”ที่มั่นใจได้ นั่นก็คือ เจ้าหน้าทหาร ตำรวจและฝ่ายปกครอง ซึ่งกุม “ข้อมูล”อย่างคมชัด

เป็นข้อมูล “คดีความ” เป็นข้อมูล “การเงิน”

ในเมื่อ “ประชารัฐ ไทยนิยม” อุดมสมบูรณ์ด้วย “งบประมาณ” มหาศาลจึงไม่ยากที่จะลุยลึกลงไปกำหัวใจ

 

มาถึงตอนนี้ “คสช.” มีความเด่นชัดแล้วว่าหัวหมู่ในการลุยไปในพื้นที่ทางการเมือง คือ “ประชารัฐ ไทยนิยม”

“รวมพลังประชาชาติไทย” มิใช่ “กำลังหลัก”

เพราะในเมื่อองค์ประกอบ 1 ของ “พรรคคสช.” คือ 250 ส.ว.ที่ตั้งมากับมือ แล้วการจะหาอีกเพียง 150 ส.ส.ผ่าน”ประชารัฐ ไทยนิยม”จะลำบากยากเข็ญอะไร

การดูด”เพื่อไทย”จึงเป็น”ยุทธวิธี”หนึ่งซึ่งสำคัญ