ความพยายามในการเคลื่อนไหวของ “กลุ่มคนอยากเลือกตั้ง”เมื่อ 22 พฤษภาคม
แม้ถูก”คสช.” แจ้งความกล่าวโทษ
ถูก”ตำรวจ” ปิดล้อมอย่างเข้มงวดไม่ยอมให้ขบวน “กลุ่มคนอยากเลือกตั้ง” ออกจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ อย่างเด็ดขาด
แม้จะพลิกแพลงด้วยกลยุทธ์ดาวกระจายก็ไม่ประสบผลสำเร็จ
ในที่สุด แกนนำจำนวนหนึ่งก็ยอมสลายตัว
และแกนนำจำนวนหนึ่งก็ถูกจับกุมด้วยความผิดที่ขัดขืนต่อคำสั่งของ คสช.
ชัดเจนว่าการต่อสู้ครั้งนี้ คสช. และรัฐบาลเป็นฝ่ายรุก
“กลุ่มคนอยากเลือกตั้ง”ตกเป็นฝ่ายถูกรุก เหมือนฝ่ายพ่ายแพ้
จริงหรือ
เพราะมองอีกด้าน”กลุ่มคนอยากเลือกตั้ง”ที่มีมวลชนไม่ถึงพัน แต่กลับตะโกนผ่าวงล้อมของเจ้าหน้าที่ทีมากกว่าาเท่าตัวออกไปให้ คนทั้งในและนอกประเทศ
ได้ยิน และได้ตระหนักถึง วาระ 4 ปีแห่งการรัฐประหาร
จำเป็นแล้วที่จะต้องคืนสิทธิ การเลือกตั้งกลับคืนสู่ประชาชน
ซึ่งตรงนี้ต้องยอมรับว่า บรรลุผลงดงาม
เมื่อได้รับคำยืนยันอย่างเป็นทางการและอย่างเป็นจริงเป็นจังของ คสช. และรัฐบาล
ว่าการเลือกตั้งที่เดือนกุมภาพันธ์ 2562
แม้จะเลื่อนจากภายในเดือนพฤศจิกายน 2561 มาเป็นภายในเดือนกุมภาพันธ์ 2562
แต่นี่คือคำสัญญาประชาคม จากทำเนียบรัฐบาล
ขณะเดียวกัน สิ่งที่เกิดขึ้นกับ “กลุ่มคนอยากเลือกตั้ง” ได้ตอกย้ำว่า “สิทธิตามรัฐธรรมนูญ” ยังถูกปิดกั้น จากคณะรัฐประหารอย่างเข้มข้น
ไม่ได้มีการผ่อนคลาย หรือผ่อนปรน เพื่อเปลี่ยนผ่านไปสู่การเลือกตั้งแต่อย่างใด
ความชัดเจนนี้นำไปสู่การเรียกร้องจากองค์กรสิทธิมนุษยชนทั้งในประเทศและต่างประเทศ ระดับองค์ของสหประชาชาติ
เรียกร้องให้ปล่อยตัวผู้ชุมนุม ในทันที
หยุดการดำเนินคดีที่ไม่เป็นธรรม ลงอย่างสิ้นเชิง
นี่คือเสียงที่ถูก”ขยาย”ให้ดังออกไป และกลายเป็นแรงกดดันที่ย้อนกลับมาสู่รัฐบาลและคสช.
หากนี่ถือเป็นความพ่ายแพ้ ของ “กลุ่มคนอยากเลือกตั้ง”
ก็เป็นความพ่ายแพ้ อัน”งดงาม”
ตรงข้าม รัฐบาลและคสช. แม้ดูเหมือนจะ “รุก”
แต่ก็เป็นการ รุก ที่ถูกมองว่า ถอยหลัง ไปอีกหลายก้าว
——————–