ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 27 พฤษภาคม - 2 มิถุนายน 2565 |
---|---|
คอลัมน์ | ขอแสดงความนับถือ |
เผยแพร่ |
ขอแสดงความนับถือ
คอลัมน์ “ทะลุกรอบ” ที่หน้า 57
ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ป๋วย อุ่นใจ พาเราไปรู้จักไวรัสโรคฝีดาษลิง ที่ระบาดในหลายประเทศตอนนี้
รู้จักเพื่อเตรียมรับมือ เผื่อจะเกิดระบาดหนักอย่างโควิด-19
แต่ก็มีเสียงปลอบใจจากหลายฝ่าย ว่าคงไม่เลวร้ายเท่า
ชาวโลกและชาวไทยคงไม่โชคร้ายซ้ำซ้อน
ขณะนี้โควิด-19 กำลังคลี่คลาย
เราเริ่มเห็นลูกหลานกลับไปสู่โรงเรียน
ด้วยความหวังว่าคงไม่หวนกลับไปสู่การเรียนออนไลน์ ที่ทำให้เด็กนักเรียนสูญเสียการเรียนรู้อะไรไปมากมายในห้วง 2-3 ปีที่ผ่านมา
ขณะเดียวกัน โรงเรียนจะได้มีโอกาสแก้ปัญหาที่สืบเนื่องมาจากโควิด-19 ทำให้เด็กหลุดจากระบบการศึกษาอย่างน่ากังวล
คอลัมน์การศึกษา ใน “มติชนสุดสัปดาห์” ฉบับนี้
ให้ข้อมูลจำนวนนักเรียนที่หลุดออกจากระบบการศึกษาปี 2564 แล้ว 238,707 คน
และเด็กนักเรียนในประเทศเกือบ 1.8 ล้านคน จาก 5 ล้านคน มีความเสี่ยงจะหลุดออกจากระบบการศึกษา
ได้รับความช่วยเหลือไป 1.1 ล้านคน
ยังไม่ได้รับการช่วยเหลืออีก 7 แสนคน
ส่วนระดับอุดมศึกษา 650,000 คน สามารถเข้ามหาวิทยาลัยได้ แต่ 300,000 คน หลุดจากระบบอุดมศึกษา
รวมๆ เด็กที่หลุดออกจากระบบการศึกษา มีอยู่ไม่น้อยกว่า 1 ล้านคนแล้ว
หรือในเด็กไทยทุกๆ 100 คน จะมี 16 คน ที่ไม่ได้เรียนหนังสือ
และมีแนวโน้มพุ่งขึ้น เมื่อมีปัญหาโควิด-19 มาซ้ำเติม ทำให้หลายครอบครัวประสบปัญหาเศรษฐกิจ ตกงาน เงินเดือน ค่าจ้างลดลง
ลูกหลานหลุดจากระบบการศึกษามากขึ้นไปอีก
เราจึงอาจได้อ่านข่าวเศร้า เด็กฆ่าตัวตายจากปัญหานี้ยิ่งขึ้น
โปรดพลิกอ่าน “ความจริง” อันน่าเศร้าใจนี้ที่คอลัมน์การศึกษา หน้า 27
และหากอยากจะเสริม “จินตนาการ” ให้ตระหนักถึงความโหดร้ายนี้ยิ่งขึ้น
ลองพลิกที่หน้า 60 อ่านเรื่องสั้นของ กิตติศักดิ์ คงคา “เครื่องรางสำหรับปัดเป่าความเศร้าใจ”
ที่หยิบเอาปัญหาโควิด-19 มาเป็นแรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องสั้นนี้
“…ผมตกงานแหละแม่
ผมพูดกับตัวเองมากกว่าจะตั้งใจพูดกับบุพการีที่นั่งอยู่ตรงข้างจริงๆ แต่ด้วยอะไรสักอย่างไม่รู้ที่ดลให้ผมตัดสินใจเล่าให้แม่ฟัง ผมรู้อยู่เต็มอกว่าแม่ไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะรับฟังใครได้ หรือหากจะพูดให้ชัด ผมยังไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าสิ่งที่พูดนี่เข้าไปอยู่ในการรับรู้ของแม่หรือเปล่า แต่ผมก็อยากเล่าความเศร้าใจนี่ให้ใครสักคนฟัง
และตอนนี้ผมไม่เหลือใคร…”
หยิบเอาเรื่องสั้นของ “เครื่องรางสำหรับปัดเป่าความเศร้าใจ” ของกิตติศักดิ์ คงคา มากล่าวถึง
นอกจากอยากจะบอกว่าแม้โควิด-19 จะคลี่คลายลง
กระนั้นวิกฤต “ลองโควิด-19” ทั้งในแง่สุขภาพ และปัญหาเศรษฐกิจ สังคม ยังคงดำรงอยู่แล้ว
ยังอยากจะเชื่อมโยงไปสู่โครงการประกวดเรื่องสั้นและกวีนิพนธ์ ของมติชนสุดสัปดาห์
ที่ตอนนี้เปิดรับสมัครมาแล้ว 1 เดือน
ยังเหลืออีก 1 เดือนคือ “มิถุนายน” ที่จะโชว์ฝีมือกัน
นักเขียนทั้งใหม่ เก่า สามารถหยิบเอาแรงบันดาลใจในปัจจุบัน กลั่นกรองออกมาเป็นเรื่องสั้น กวีนิพนธ์ เพื่อสะท้อนสังคมได้มากมาย
เขียนเสร็จแล้วส่งมาร่วมกิจกรรมกับ “มติชนสุดสัปดาห์”
เรารอคุณอยู่ •