ในความเป็นจริง การเกิดขึ้นของคำว่า”ไม่มี” เริ่มต้นมาจากความเป็นจริงแห่ง”การมี”

หากไม่เคยมี “การมี”จะสามารถสัมผัสต่อการ”ไม่มี”ได้อย่างไร

การที่ REDEM เสนอแนวทาง ไม่มี”แกนนำ” ไม่มี”เวที” ไม่มี การ”ปราศรัย” ไม่มี”การ์ด” ไม่มี”รถห้องน้ำ”เพื่อปฏิบัติการอย่างที่รับ รู้ผ่านสถานการณ์#ม็อบ28กุมภาพันธ์

แท้จริงแล้ว จุดเริ่มต้นมาจากสภาพที่เคยมีแกนนำ สภาพที่เคยมีการจัดเวที สภาพที่เคยมีการปราศรัย สภาพที่เคยมีการ์ด สภาพที่เคยมีรถห้องน้ำมาแล้วทั้งสิ้น

เพียงแต่เมื่อมาถึง#ม็อบ28กุมภาพันธ์ พวกเขาที่เรียกตนเองว่า REDEM แสดงความไม่ต้องการสภาพที่เคย”มี”เหล่านั้นออกมาอย่างเป็นรูปธรรมเท่านั้น

คำถามที่ตามมาโดยอัตโนมัติก็คือ แล้วสภาพการณ์ภายในสิ่งที่เรียกว่า#ม็อบ28กุมภาพันธ์ “มี”หรือไม่

คำตอบก็คือ มี”การชุมนุม” แต่เป็นการชุมนุมโดยไม่มี”แกนนำ”

 

หากพิจารณาคำประกาศของ REDEM อย่างตัดตอนเหมือนกับว่าทิศทางของพวกเขาใกล้เคียงอย่างยิ่งกับความเป็น”อนาธิปัตย์”ใน ทางความคิด

ทั้งๆที่ในความเป็นจริง น่าจะเก็บรับบทเรียนมาจาก”ความว่าง” หรือ “อ-กรรม”ในแนวทางเต๋าและเซนมากกว่า

ตัวอย่างหนึ่งซึ่งมักยกมาเอ่ยอ้างกันอยู่เสมอก็คือ เส้นทางกระบี่ของท่าน”ต๊กโกวคิ้วป่าย” อันเป็นที่มาของคำว่า”กระบี่อยู่ที่ใจ”

ไม่ว่าจะหยิบจับอะไรขึ้นมาอยู่ในมือ เมื่อประสานพลังจิตเข้าไปสิ่งเหล่านั้นก็สามารถเป็น”กระบี่”ขึ้นมาได้

จากนั้น แนวทางของท่าน”ต๊กโกวคิ้วป่าย”ก็ได้รับการพัฒนาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อท่าน”เหล็งฮู้ชง”ได้บรรลุกระบวนท่าอย่างที่เรียกว่า “ไร้กระบวนท่า”

ภาวะที่เรียกว่า”ไร้กระบวนท่า”นี้เองคือการดำรงอยู่ขั้นสูงสุดของ”ความว่าง”อย่างสิ้นเชิงภายในกระบวนท่า

 

พลันที่นำเสนอหลักคิด”ไร้กระบวนท่า”ขึ้นมาประสานกับแนวทางที่ไม่มีแกนนำ ไม่มีเวที ไม่มีการปราศรัย ของกลุ่ม REDEM ก็อาจก่อให้เกิดอาการอืดเฟ้อเรอเหม็นเปรี้ยวขึ้นโดยอัตโนมัติ

ไม่ว่าจะมองจาก”กลุ่มอนาธิปัตย์” ไม่ว่าจะมองจากกลุ่ม RT แต่ทั้งหมดก็เสมอเป็นเพียงการโยนหินถามทางเท่านั้น

      ถามทางไปถึง”ความว่าง”อัน”ไม่ว่าง”ในการเคลื่อนไหว