มีข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับผลกระทบจากการแพร่ระบาดของโควิด-19 ในปี 2020 จาก UNICEF data hub

ในประเทศกำลังพัฒนาอาจมีเด็กในครอบครัวที่ยากจนทางการเงินเพิ่มขึ้น 142 ล้านคน

อาจมีเด็กที่ยากจนในมิติต่างๆเพิ่มขึ้น 150 ล้านคนหมายถึงประสบปัญหาในด้านการเข้าถึงการศึกษา การรักษาพยาบาล ที่อยู่อาศัย อาหาร ความสะอาด สุขอนามัยและน้ำ

เด็กอย่างน้อย 463 ล้านคนหรือ 31 % ของนักเรียนทั่วโลกเข้าไม่ถึงการเรียนออนไลน์หรือการเรียนทางไกล

ใน 1 ปีอาจมีเด็กอายุต่ำกว่า 5 ขวบเสียชีวิตเพิ่มขึ้น 2 ล้านคนจากผลกระทบของโควิดที่มีต่อระบบสาธารณสุข การให้บริการทางสาธารณสุขในด้านการป้องกันการเสียชีวิต การฉีดวัคซีนและการดูแลเด็กก่อนคลอดที่ทำได้น้อยลง

ในกรณีของประเทศไทย มีการวิจัยประเมินผลกระทบทางสังคมที่เกิดจากการแพร่ระบาดอยู่เหมือนกัน แต่ที่เป็นตัวเลขชัดเจนเห็นภาพได้ง่าย ผมยังหาไม่เจอ

ที่เป็นปัญหาแน่ๆคือรัฐบาลและหน่วยงานต่างๆไม่มีการมองปัญหาในมิตินี้ เมื่อมีการแพร่ระบาดรอบสองเกิดขึ้น ไม่มีการวางแผนดูแลเด็กอย่างเป็นระบบ

การปิดโรงเรียนและศูนย์เด็กเล็กจำนวนมาก โดยไม่ติดพยายามหาวิธีป้องกันโรคโดยไม่ต้องปิด เท่ากับผลักให้เด็กเป็นล้านๆคนได้รับผลกระทบจากโควิดเกินกว่าที่จำเป็นไปมาก

วันเด็กปีนี้ แทนที่จะสนใจแต่ตัวเลขผู้ติดเชื้อเพียงอย่างเดียว มาตั้งคำถามอีกแแบนึงบ้างดีมั้ย

ในปีที่ผ่านมามีเด็กที่อยู่ในครอบครัวที่ยากจนเพิ่มขึ้นกี่แสนคน

เด็กไทยเข้าถึงการเรียนแแบบออนไลน์อย่างมีประสิทธิภาพกี่เปอร์เซ็นต์

เมื่อเด็กไม่ได้ไปโรงเรียน มีเด็กที่ไม่มีอาหารกินกี่แสนคน

ระหว่างโรงเรียนปิด เด็กประสบอุบัติเหตุมากขึ้นกี่คน เสียชีวิตกี่คน

เด็กต้องเจอกับปัญในครอบครัว ถูกกระทำด้วยความรุนแรงเพิ่มขึ้นกี่คน

เด็กที่ป่วยอยู่ด้วยโรคต่างๆ ต้องเลื่อนการรักษาพยาบาลออกไปกี่คน มีผลทำให้เสียชีวิตไปกี่คน

แล้วตั้งคำถามต่อไปว่าในปีนี้ เราจะลดความเสียหายที่เกิดกับเด็กลงได้มากอย่างไร

และก็กล้าตั้งคำถามอีกแบบว่าอย่างที่ทำกันอยู่คือนึกอะไรไม่ออกก็สั่งปิดสั่งหยุดโดยไม่สนใจดูแลผลกระทบนี้ เลิกเสียและหันมามองปัญหาอีกแบบ แก้ปัญหากันอีกแบบ ไม่ดีกว่าหรือ