เสียงก้องอันสะท้อนมาจากการเปรียบเทียบระหว่างกิจกรรม”วิ่งไล่ลุง” กับกิจกรรม”เดินเชียร์ลุง” นอกจากจุดแผกต่างระหว่างวัยระหว่างรุ่นแล้ว

​ยังเน้นอย่างหนักแน่นไปในด้าน “จำนวน” ของผู้ที่เข้ามาร่วมกิจ กรรมว่าเป็นจริงมากน้อยเพียงใด

​แม้ว่าข้อมูลจากทางด้าน”ฝ่ายความมั่นคง”จะยืนยันตรงกัน

​นั่นก็คือ ยอมรับไม่ว่าทางด้าน”วิ่งไล่ลุง” ไม่ว่าทางด้าน”เดินเชียร์ลุง”ว่าล้วนมากกว่าหมื่น เพียงแต่มากน้อยกว่ากันเล็กน้อยเท่านั้นเอง

​กระนั้น บางฝ่ายก็ยังพยายามกด”จำนวน”ของอีกฝ่ายให้ลดน้อยและด้อยกว่า

​ทั้งๆที่ปัจจัยและการเข้าร่วมแตกต่างกันเป็นอย่างมาก

 

ในเรื่องของปริมาณการเข้าร่วมเคยมีการถกเถียงกันตั้งแต่แฟล็ชม็อบ ณ สกายวอล์ก ปทุมวัน เมื่อวันเสาร์ที่ 14 ธันวาคมมาแล้วว่าที่ใกล้กับ ความจริงที่สุดเป็นเท่าไร

​บางฝ่ายระบุว่าไม่ถึง “พัน” บางฝ่ายระบุว่า”หลายพัน”

​เมื่อมาถึงวันอาทิตย์ที่ 12 มกราคม ก็มีข้อโต้แย้งว่าฝ่ายของ”วิ่งไล่ยุง” หรือฝ่ายของ”เดินตามลุง”เหนือกว่า คึกคักกว่า

​การเปรียบเทียบลงลึกถึงระดับ”หน้าตา”และ”ท่าทาง”

​การเปรียบเทียบกว้างขวางถึงระดับที่ว่า “เดินเชียร์ลุง”มีเฉพาะที่ สวนลุมพินีแห่งเดียว ขณะที่”วิ่งไล่ลุง”กระจายไปอย่างกว้างขวางในขอบเขตเกือบทั่วประเทศ

​ไม่ว่าจะที่เชียงใหม่ ไม่ว่าจะที่ปัตตานี ไม่ว่าที่นครปฐม ไม่ว่าที่อุบลราชธานี

​หากมองภาพรวม”วิ่งไล่ลุง”ปริมาณมากกว่าแน่นอน

 

ภายในการแข่งขันในเรื่อง”ปริมาณ” ภายในการแข่งขันในเรื่อง”บริหารจัดการ” ยังมีอีกจุดหนึ่งซึ่ง”เดินเชียร์ลุง”ยังตามหลัง”วิ่งไล่ลุง” ห่างไกลอย่างมาก

​นั่นก็คือ บนเวทีโซเชียลมีเดีย บนเวทีออนไลน์

​แม้ว่าเพจอวตารตามกระบวนการ IO จะแพร่งระบาดเป็นอย่าง มาก แต่กระสวนในการนำเสนอก็ยังเทียบไม่ได้กับซีกของ”วิ่งไล่ลุง”

​สะท้อนให้เห็นว่า การที่”วิ่งไล่ลุง”อุดมไปด้วยคนรุ่นใหม่จึงชิงความได้เปรียบเหนือกว่า”เดินเชียร์ลุง”

​มุ่งหน้าไป”อนาคต” มากกว่าถวิลหาอาวรณ์”อดีต”