การ์ตูนที่รัก/นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

The Umbrella Academy:Apocalypse Suite

บทเพลงโลกาวินาศ

ตอนที่เปิดหนังสือการ์ตูนเล่มนี้อ่าน ยังไม่เคยดูหนังซีรี่ส์เรื่องนี้ทางทีวี ครั้นอ่านไปได้ครึ่งเล่ม ตั้งใจว่าเมื่ออ่านจบคงต้องไปหาหนังมาดูเสียแล้ว

หนังสือการ์ตูนเป็นงานเขียนเรื่องของ Gerard Way เขียนภาพโดย Gabriel Ba

นี่คือตอนปฐมฤกษ์ มีความยาว 6 บท จบสมบูรณ์ในเล่ม 1

 

บทที่ 1 หนังสือเปิดเรื่องด้วยฉากหมึกอวกาศทัสลิน ทอมจากริเกลเอ๊กซ์-9 ถูกน็อกเอาต์คาเวทีโดยข้อศอกเหินฟ้าปรมาณู เป็นภาพสีเต็มหน้า นั่นคือเวลาสามทุ่มสามสิบแปดนาทีที่เด็กทารก 43 คนถือกำเนิดพร้อมกันจากหญิงโสดที่มิได้ตั้งครรภ์ ทารกเหล่านี้ปรากฏตัวทั่วโลก บ้างถูกทอดทิ้งให้ตาย บ้างถูกเก็บเอาไปเลี้ยง

เด็กๆ ที่ไม่มีแม่จะโยงสายสัมพันธ์กับอะไรได้?

เซอร์เรจินัลด์ ฮาร์กรี๊ฟ หรืออีกชื่อหนึ่ง เดอะโมโนเคิล มหาเศรษฐีและนักวิทยาศาสตร์นามอุโฆษ ผู้ประดิษฐ์เทเลเวเตอร์ เลวิเตเตอร์ โมไบล์อัมเบรลล่าคอมมิวนิเคเตอร์ เจ้าของเหรียญทองโอลิมปิกฟันดาบ และได้รับรางวัลโนเบลจากงานเร่งสมองในชิมแปนซี เขาเดินนำหน้าอภิชาตซึ่งเป็นองครักษ์ส่วนตัวชาวอินเดียของเขา สองคนจ้ำขึ้นยานมิเนอร์ว่าซึ่งว่ากันว่าได้พลังขับเคลื่อนจากราชาอามุนคาเร็จที่ 4

เขาพบเด็กพิเศษที่เกิดพร้อมกันนี้เพียง 7 คน

ฮาร์กรี๊ฟเปิดแถลงข่าวที่สตอกโฮมเพื่อตอบคำถามนักข่าวและถ่ายทอดสดไปทั่วโลกว่าเขาช่วยชีวิตเด็กเจ็ดคนนี้ทำไม “เพื่อช่วยโลก” คือคำตอบสุดท้าย

“จากอะไร?” เขาไม่ตอบคำถามนี้

 

สิบปีต่อมา เวลาเช้าตรู่หกโมงยี่สิบสามนาทีที่หอไอเฟล ในตอนที่ได้ชื่อว่า วันที่หอไอเฟลบ้าคลั่ง The Day the Eifel Tower Went Berserk เวลานั้นมีร่างคนร่วงลงมาจากหอไอเฟลตกกระแทกพื้นเลือดสาดตายติดๆ กันไม่ยอมหยุดยั้ง

ขณะที่ตำรวจปารีสไม่รู้จะทำอะไร พลันปรากฏเด็กห้าคน ชายสี่หญิงหนึ่งใส่หน้ากากดำลอยตัวขึ้นไปบนยอดหอไอเฟล พวกเขาพบซอมบี้โรบอทกุสตาฟ ไอเฟลที่ข้างบน คือหุ่นซอมบี้ของผู้สร้างหอไอเฟลนั่นเอง นี่มิใช่หอไอเฟลตั้งแต่แรกแต่เป็นยานอวกาศ หมายเลขสองขว้างมีดปักคาหน้าผากเจ้าหุ่นซอมบี้แต่ไม่ทันหยุดยั้งการออกตัวของยานไอเฟลขึ้นสู่ท้องฟ้า บัดนี้ปารีสไม่มีหอไอเฟลอีกแล้ว

ขณะเกิดเหตุการณ์ชุลมุนบนยอดหอไอเฟลนั้นเอง เด็กหญิงอีกคนหนึ่งคือหมายเลขเจ็ดถูกกักตัวอยู่บนยานมิเนอร์ว่าโดยไม่รู้สาเหตุ ในขณะเดียวกันหมายเลขห้าก็หายตัวไปมิได้อยู่ช่วยเหลือทีม

“เป็นอะไรไป หมายเลขหนึ่ง” ฮาร์กรี๊ฟถาม

“ผมอยากไปอวกาศ” หมายเลขหนึ่งตอบ

ยี่สิบปีถัดมา หมายเลขหนึ่งในชุดอวกาศอยู่บนดวงจันทร์ เขาได้รับการติดต่อจากด๊อกเตอร์โปโกให้กลับฐานด่วน

ในขณะเดียวกันมีโทรศัพท์ลึกลับมาถึงหมายเลขเจ็ดเชิญเธอไปออดิชั่นสำหรับตำแหน่งไวโอลินหนึ่ง หลายปีมานี้หมายเลขเจ็ดเขียนหนังสือเล่าเรื่องของพ่อคือเดอะโมโนเคิลและชีวิตของเธอวางจำหน่าย

“เพื่ออะไร?” หมายเลขเจ็ดถามปลายสาย

“แก้แค้น” ปลายสายตอบมา

พ่อที่เลี้ยงเด็ก 7 คนเพื่อภารกิจหนึ่ง เด็กๆ จะผ่านปมอิดิปุสได้อย่างไร?

หมายเลขหนึ่ง ลูเธอร์ รีบกลับจากดวงจันทร์ ที่แท้ด๊อกเตอร์โปโกเป็นชิมแปนซีพูดได้ มัน (หรือเขา) นั่งที่โต๊ะทำงานรอหมายเลขหนึ่งอยู่ เซอร์เรจินัลด์ ฮาร์กรี๊ฟ ตายแล้ว ที่กลับมาก่อนหมายเลขหนึ่งคือหมายเลขห้าที่หายไปตั้งแต่วิกฤตการณ์หอไอเฟล

หมายเลขห้ายังคงเป็นเด็กอายุสิบขวบเหมือนเดิม!

 

หมายเลขห้าเดินทางไปอนาคตได้ ฮาร์กรี๊ฟสั่งห้ามเขาเดินทางย้อนเวลากลับอดีต หมายเลขห้าได้เห็นอนาคตที่พินาศแต่เขาก็ไม่สามารถกลับมา เขาอยู่ที่นั่นนานห้าสิบปีจนกระทั่งแก่เฒ่าแล้ววันหนึ่งเขาพบว่าพ่อผิด ที่จริงเขาสามารถเดินทางกลับมาได้ แต่ก็มาถึงเมื่อพ่อตายแล้ว

หมายเลขสามเป็นผู้หญิงชื่ออัลลิสัน หมายเลขสี่บินมาชื่อฌอน หมายเลขสองคือคราเคน มือมีดที่สังหารกุสตาฟ ไอเฟล บทสนทนาของห้าพี่น้องชวนให้นักอ่านรับรู้ว่าพวกเขาผิดใจกันอยู่ลึกๆ และมิได้พึงใจพ่อเท่าไรนัก ที่หน้าอาคารมีรูปปั้นของหมายเลขหกซึ่งมีหนวดปลาหมึกยื่นยาวออกมาจากช่องท้อง ความบาดหมางของพวกเขาส่วนหนึ่งเกี่ยวพันกับการตายของหมายเลขหก

แม่ปรากฏตัว ที่แท้เธอเป็นหุ่น หมายเลขสองจอมมีดปราดเข้าไปจะทำร้ายเธอแต่ถูกคนอื่นๆ ป้องกันเอาไว้ มีใครคนหนึ่งพูดว่าถ้าหมายเลขเจ็ดอยู่ เธอคงจะเล่นไวโอลินในงานศพพ่อ

หุ่นยนต์เป็นแม่ได้หรือ?

 

ที่ดาวน์ทาวน์ โรงละครอิคารัส หมายเลขเจ็ดหรือแวนย่าเดินทางมาถึงตามนัด เธอได้พบกับชายลึกลับใส่หน้ากากและนักดนตรีกลุ่มใหญ่ ชายลึกลับแนะนำให้เธอรู้จักประดานักดนตรีฆาตกรและแนะนำบทเพลงโลกาวินาศ ตอนนี้ที่มันขาดคือฝีมือไวโอลินของแวนย่า หากบทเพลงนี้บรรเลงได้ถูกต้องโลกจะถึงแก่กาลดับสูญ แต่แวนย่าไม่เอาด้วยและผละจากมา

ที่อัมเบรลาอะคาเดมี่ หมายเลขหนึ่งและหมายเลขสองลงไม้ลงมือกัน ก่อนที่หมายเลขสองจะหนีไป หมายเลขห้าเปิดเผยว่าเขาเห็นอนาคตมาแล้ว “โลกจะพินาศหลังการตายของพ่อสามวัน!”

บัดนี้พวกเขาที่เหลือจะรวมทีมกันอีกครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้พวกเขาเหลือแค่สี่คน คือหมายเลขหนึ่ง สาม สี่ ห้า

ทันใดนั้นมีหุ่นไม่ปรากฏสัญชาติเจ็ดตัวทำลายสวนสนุกแห่งหนึ่งทำให้มีเด็กตายทันทีเก้าคน ลูเธอร์ รูเมอร์ และฌอนรุดไปสถานที่เกิดเหตุ ในขณะที่ด๊อกเตอร์ชิมแปนซีโปโกจับหมายเลขห้าเอาไว้ตรวจก่อน ผลการตรวจพบว่าร่างกายของหมายเลขห้าเป็นเซลล์ของเด็กอายุ 10 ขวบจริงๆ แต่ด้วยความทรงจำห้าสิบปี

หมายเลขห้าสลัดตัวออกจากเครื่องตรวจโดยไม่ฟังคำทัดทานของแม่หุ่นยนต์ เขาพูดด้วยว่าเขาไม่ได้อินกับเรื่องแม่นี้เท่าไรนัก และเตือนให้มิสซิสฮาร์กรี๊ฟระวังคราเคนเอาไว้ให้ดี

หมายเลขสองหรือคราเคนไม่ได้หายไปไหน ขณะที่ลูเธอร์ รูเมอร์ และฌอนต่อสู้กับหุ่นยนต์ที่ข้างบนเพื่อป้องกันชีวิตเด็กๆ ที่เหลือ คราเคนอยู่ในท่อระบายน้ำเพื่อช่วยเหลือเด็กๆ ข้างล่าง ระหว่างการต่อสู้ดุเดือดไฟลุกท่วม หมายเลขเจ็ดหรือแวนย่าถือไวโอลินเข้ามาในสถานที่เกิดเหตุ แต่คราเคนเข้าสกัดเธออย่างดุร้าย แล้วขับไล่เธอไปด้วยความเกลียดชัง

วิกฤตการณ์ที่สวนสนุกสงบแล้ว ที่โรงละครอิคารัสการออดิชั่นยังไม่จบ นักดนตรีที่ออดิชั่นไม่ผ่านถูกสังหารทีละคน

แล้วแวนย่าก็ปรากฏตัวอีกครั้งหนึ่ง “ฉันไม่มีครอบครัว” เธอคว้าไวโอลินออกมาเตรียมออดิชั่น

จบบทที่สามของบทเพลงโลกาวินาศ

เด็กที่แม่ไม่เอา พ่อเลี้ยงมาโดยมีวัตถุประสงค์บางประการ และได้แม่เลี้ยงเป็นหุ่นยนต์ จะเติบโตเป็นตัวอะไรกัน?