จดหมาย

0 อาจินต์ ปัญจพรรค์ (1)

ช่วงหนึ่งในนิตยสาร “ฟ้าเมืองไทย”

ผมมีโอกาสเขียนคอลัมน์ที่นั่นประมาณ 2 ปี

(ต้นปี 2524-ปลายปี 2525) คอลัมน์ “เมตตาสัตว์”

ท่านอาจินต์เกริ่นไว้ว่า อยากได้เรื่องราวเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง ที่เจือด้วยคุณธรรม ความรัก ความเมตตา มาลง

ผมจึงได้เขียนเรื่องสัตว์เลี้ยงภายในบ้าน หมาๆ แมวๆ ส่งไปให้ที่ฟ้าเมืองไทย

ลงไป 3 ตอน เรื่องฮิต จึงเปิดคอลัมน์ประจำให้ ชื่อ “ใครจะรักหมาเหมือนผมบ้าง?”

โดยบอกเหตุผลว่า อาจารย์คึกฤทธิ์ ปราโมช เขียนคอลัมน์ “คนรักหมา” แล้ว เอาชื่อใหม่ ที่ตั้งให้ก็แล้วกัน

ต้นฉบับนี้ รวมส่งให้คุณมนทิรา จูฑะพุทธิ สำนักพิมพ์สามสี รวมเล่ม ในเรื่องหมา…หมา… 2 เล่มปรากฏว่าขายระเบิด

ทำให้เรื่องเรื่องหมาหมา แมวแมว ของนักเขียนเจ้าอื่น ทยอยออกมาวางแผงหลายสิบปก

ที่เกริ่นมา มิใช่อะไรหรอก

แต่อยากให้ทราบว่า อาจินต์ ปัญจพรรค์ มากล้นด้วยน้ำใจกับนักเขียนทั่วไป

โดยเฉพาะมือใหม่หัดขับ

ท่านแนะนำ ส่งเสริม ให้กำลังใจ จนโด่งดังขึ้นมาจำนวนมาก

คราวหนึ่ง ผมขึ้นไปอยู่ที่สวนเมืองลำพูน และกำลังสร้างบ้านเป็นที่อยู่ถาวร

เจอฤทธิ์เดชช่างรับเหมาถึง 3 ราย เบิกเงินล่วงหน้าแล้วทิ้งงาน

ผมจึงมีจดหมายไปถึงอาจินต์ ขอหยุดเขียนคอลัมน์ก่อน เพราะมีปัญหาเรื่องสร้างบ้าน

หากเขียนไปก็จะไม่ได้ดั่งใจ จะทำให้ส่วนรวมเสียไปด้วย และแฟนๆ จะเสื่อมศรัทธา

และแล้วมีจดหมายที่เขียนด้วยลายมือของอาจินต์มาถึงผม

“ปิยะพงศ์ ที่รัก

ดีใจมากที่ได้อ่าน จ.ม. 19 ธ.ค.25

ที่คุณมี spirit

เตรียมฟิตตัวไว้เก็บข้อมูล

ฝึกสำนวน ให้ก้าวขึ้นจากสารคดีหรรษาเลี้ยงสัตว์

เป็นนักสารคดีมาตรฐาน

โอกาสหน้าจะเรียกตัว ระดมพลใหม่

รักเสมอ

อาจินต์ ปัญจพรรค์”

ขอให้ดวงวิญญาณของท่านอาจารย์อาจินต์ ปัญจพรรค์ สู่สุคติสรวงสวรรค์

พบแต่สันติสุขตลอดไป

ปิยพงศ์ (เมืองหละปูน)

 

จากจดหมายและไปรษณียบัตรของ “แฟนประจำ” มติชนสุดสัปดาห์

น่าสังเกต

ส่วนใหญ่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับอาจินต์ ปัญจพรรค์ โดยตรง

และส่งไม้ต่อมาถึง “มติชนสุดสัปดาห์” ด้วย

จะเก็บความสัมพันธ์นี้ไว้อ่านคนเดียวก็ใช่ที่

เลยขออนุญาตตัดทอนบางส่วนของความรู้สึก “อาวรณ์” นั้น

มาแบ่งปันสู่กันอ่าน

 

0 อาจินต์ ปัญจพรรค์ (2)

 

17.44 เสาร์ที่ 17 พฤศจิกายน 2561

แสนอาลัย … ครูอาจินต์ ปัญจพรรค์

 

ครูอาจินต์ ปัญจพรรค์ สวรรค์สร้าง

บรรณาธิการชี้ทางสว่างไสว

สัญลักษณ์ศักดิ์โตดุจโพธิ์ไทร

ผองนักเขียนกราบไหว้…สนิทใจจริง

0000

เสาหินแก้ว กล้าแกร่งแห่ง บรรณพิภพ

เก้าสิบเอ็ดปีครบ สบโชคแผ้ว

พบเพื่อรัก รักเพื่อพราก จากเพื่อแคล้ว

แสนอาลัย “เสาหินแก้ว”…แก้วใจมวลชน

สมบัติ ตั้งก่อเกียรติ

กวีศรีอยุธยา

 

เขียนมา 6 บท

เลือกให้อ่านบทที่ 1

และบทที่ 6

 

0 อาจินต์ ปัญจพรรค์ (3)

 

เคยอิ่มเอิบ ปริ่มสุข

ในผลงานการเขียนของครูอาจินต์ ปัญจพรรค์ ศิลปินแห่งชาติ

เริ่มจากชุด เหมืองแร่

และรวมผองเพื่อน ราคาโอเลี้ยง 5 แก้ว นิตยสารฟ้าเมืองไทย ฟ้าเมืองทอง ฟ้านารี ฟ้าอาชีพ ฟ้าคาวบอย ฟ้าสารพัน ฯ

ทึ่งวรรณกรรมลูกทุ่ง ที่ให้พระพรภิรมย์ สวมบทพระเอกหนังจอใหญ่ ในชื่อเสน่ห์ บางกอก

ได้หัวเราะงอหายถึงลุงกุญชร สุขนิพันธ์ ที่ใช้ครีมขัดรองเท้ากวีสีดำ นำมาใส่ผม

ยิ้มกับสำนวนแปล ลูกฝรั่งช่างพูด

ท่านยังรังสรรค์เพลงขุ่นลำโขง ซึ่งขับร้องโดยอาหมึก ม.ร.ว.ถนัดศรี สวัสดิวัตน์ ศิลปินแห่งชาติ

และเพลงจดหมายจากเมียเช่า ขับร้องโดยน้ามานี มณีวรรณ

ปลื้มบทบรรณาธิการ ที่บัดนี้ยังหาใครเขียนได้ไม่เสมอเหมือน

ส่วนวลีสั้นๆ ของท่าน ผมยังนำไปใช้ในงานแสดงบนเวที ในบางโอกาส เช่น

“อดีตไม่ขยัน ปัจจุบันไม่ขวนขวาย ไม่ต้องทายอนาคต”

วันนี้ ท่านลาลับสู่สรรค์ชั้นฟ้าแล้ว ใจหายวาบ แห่งวาบความคิด

จ้อ นินจา

นักแสดงอิสระ

บ.ก.-ศิลปินแห่งชาติ

คือสิ่งที่เราล้วนระลึกถึง

อาจินต์ ปัญจพรรค์