เพียงแหย่งเข้ามาในกรณีทบทวนและสรุปบทเรียน 12 ปี รัฐประหาร 19 กันยายน 2549 เข้ามาของ นายทักษิณ ชินวัตร ก็สัมผัสได้ถึงการคงอยู่

เป็นการคงอยู่ของบทบาทและความหมายในทางการเมือง

ยิ่งเมื่อ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ออกมาเยาะเย้ยหยามหยัน ก็มีการสวนกลับอย่างดุดันเข้มข้น ยิ่งแจ่มชัดถึงการคงอยู่ของ นายทักษิณ ชินวัตร

มองในแง่สังขารร่างกาย นายทักษิณ ชินวัตร ยังไม่ได้ละหรือ ล่วงไปในอีกภพชาติหนึ่งแน่นอน

แต่มองในแง่ “ความหมาย” มองในแง่”บทบาท”

12 ปีหลังรัฐประหารเมื่อปี 2549 นายทักษิณ ชินวัตร ยังมีบทบาทและความหมายแม้มิได้อยู่ในประเทศแล้วก็ตาม

 

ถามว่าเหตุใดคสช.จึงต้อง “เลื่อน” การเลือกตั้งครั้งแล้วครั้งเล่าและยังมีความไม่แน่ใจแม้ว่าพรป.ว่าด้วยการเลือกตั้งส.ส.จะประ กาศและบังคับใช้แล้ว

คำตอบที่ตรงเป้าที่สุดก็คือ เพราะ”กลัว”

อาจเพราะกลัวว่าจะแพ้ต่อการเลือกตั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งแพ้ต่อพรรคเพื่อไทย

ก็ในเมื่อพรรคเพื่อไทยดำรงอยู่ในบทแห่ง”อวตาร”

นั่นก็คือ เป็นการอวตารจากพรรคพลังประชาชน นั่นก็คือ เป็นการอวตารจากพรรคไทยรักไทย

ถามว่าใครคือหัวหน้าพรรคไทยรักไทย นั่นก็คือ ทักษิณ

การพยายามยื้อ ถ่วง หน่วงโรดแมปการเลือกตั้งจากปฏิญญาโตเกียว เป็นปฏิญญานิวยอร์ค เป็นปฏิญญาทำเนียบ ขาว ในที่สุดแล้วก็คือ กลัวอิทธิพลและการดำรงอยู่ในทางการเมืองของ นายทักษิณ ชินวัตร ผ่านพรรคเพื่อไทยนั่นเอง

เลือกตั้งในปี 2562 ก็แพ้พรรคเพื่อไทยอีก

 

ทำไมการรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 จึงได้รับการกล่าว

ถึงมิใช่เพราะครบ 12 ปีอย่างเดียว

หากแต่ครบ 12 ปีแล้วก็ยังขจัด ทักษิณ ชินวัตร ไม่ได้

การเกิดรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 จึงเท่ากับเป็นการตอกย้ำและยืนยันว่า เป้าหมายในการจัดการกับ ทักษิณ ชินวัตร ยังไม่ประสบผลสำเร็จ

เพราะอิทธิพลและความนิยมของ”ทักษิณ”ก็ยังพุ่งทะยานสูง