ความจริงแล้ว การเคลื่อนไหวของ”กลุ่มสามมิตร”ไม่ว่าจะไปพบนักการเมือง ไม่ว่าจะไปพบประชาชนเพื่อรับฟังปัญหา

เป็นเรื่องธรรมดาอันปกติยิ่งในทางการเมือง

ถามว่าแล้วเหตุใดการเคลื่อนไหวของ “กลุ่มสามมิตร”จึงถูกมองว่าเป็นเรื่องไม่ปกติ

คำตอบก็คือ เพราะการเมืองอยู่ในสภาพไม่ปกติ

เพราะว่ามีประกาศคสช.ฉบับที่ 57/2557 ห้ามพรรคการเมืองทำกิจกรรมทางการเมือง มีคำสั่งหัวหน้าคสช.ฉบับที่ 3/

2558 ห้ามชุมนุมทางการเมืองเกิน 5 คน

พรรคการเมืองจึงเคลื่อนไหวไม่ได้

พลันที่ “กลุ่มสามมิตร”สามารถเคลื่อนไหวได้เหมือนกับเป็นปกติจึงเกิดคำถามตามมา

 

คำถามในที่นี้ครอบคลุมถึงความเสมอภาคระหว่างพรรคและกลุ่ม การเมือง

ทำไม”กลุ่มสามมิตร”ทำได้ แต่คนอื่นทำไม่ได้

จะอ้างว่า”สามมิตร”เป็นกลุ่มการเมืองไม่ใช่พรรคการเมืองก็อ้างได้หากว่ายังมีประกาศคสช.ฉบับที่ 57/2557 อยู่ แต่อย่าลืมเป็นอันขาดว่ายังมีคำสั่งหัวหน้าคสช.ฉบับที่ 3/2558

ตรงนีแหละที่ยิ่งก่อให้เกิดความหงุดหงิดอันเนื่องจากท่าทีในแบบ “สองมาตรฐาน”

จึงยิ่ง”กลุ่มสามมิตร”เคลื่อนไหวผู้คนก็ยิ่งข้องใจ

ข้องใจ 1 ว่า “กลุ่มสามมิตร”มีความสัมพันธ์อันแนบแน่นและลึกซึ้งกับผู้มีอำนาจในบ้านเมือง

ข้องใจ 1 ว่าหรือ”กลุ่มสามมิตร”รับใช้เป้าหมายใดทางการเมือง จึงได้”ไฟเขียว” ไม่ว่าจะเป็นการเคลื่อนไหวในส่วนกลาง ไม่ว่าจะเป็นการเคลื่อนไหวในต่างจังหวัด

ล่าสุดยังประกาศว่าจะเดินสายไปยัง”ภาคใต้”

 

หากคสช.และรัฐบาลยังปล่อยให้”กลุ่มสามมิตร”ครองอภิสิทธิ์ทาง การเมืองในด้านการเคลื่อนไหวแสงแห่งสปอตไลต์ย่อมฉายจับไปยังคสช.และรัฐบาล

ที่เคยประเมินว่าจะเป็นผลดี เป็นรายรับในทางการเมืองก็จะกลายเป็นผลเสีย เป็นรายจ่ายในทางการเมือง

เพราะ”กระแส”ความรู้สึกคือ ความสงสัย ความแคลงใจ

แคลงใจในความลำเอียงอันเกิดขึ้นและมาจาก”คสช.”