ปลายฝนของต้นฤดู

เพียงจะเริ่มฤดูฝนนะปลายฝน              แค่เริ่มต้นฝนแรกที่สาดสาย
ฟ้าเพิ่งอุ้มเมฆดำฉ่ำฟ้าพราย                ลมฤดูเพิ่งรำร่ายสาดสายลม
เมฆเพิ่งวาดผืนฟ้าภาษาเมฆ                ฝนแรกเสกฝนหอมมาห้อมห่ม
รูปวาดจากดินสอดำก็ช้ำตรม               ยุคสมัยมาทับถมตรมฤดู
ในชีวิตที่วาดฝันไม่เหมือนฝัน               จึงเป็นวันที่รันทดแสนหดหู่
ลูกยังเล็กเป็นเด็กน้อยกลอยพธู            นมสบู่ผ้าอ้อมพร้อมจำเป็น
ยุคสมัยมันคับแค้นแสนลำบาก             ความทุกข์ยากบีบหัวใจให้ขื่นเข็ญ
โลกไม่สวยเย็นชื่นเหมือนคืนเพ็ญ          มีกลับกลอกซอกเร้นให้เข็ญใจ
ปลายฝนเอ๋ย ฝนเม็ดแรกเพิ่งแทรกฤดู    เพลงเช้าตรู่ยังไม่เริ่มมาเติมสมัย
ทนอีกนิด ฟ้าจะต้องส่องอำไพ             สาดแสงไล่ความแร้นแค้นพ้นแผ่นดิน
เป็นวันเศร้าและใจหายนะปลายฝน       ประเทศเราช่างมืดมนคนโหดหิน
รูปที่วาดสะเทือนใจสุดใจจินต์              วาดยังไม่เสร็จสิ้นก็สิ้นปราณ

แล้วลูกน้อยกลอยใจใครจะดู                หยาดน้ำตาก็พรั่งพรูให้กู่ขาน
ฝนเม็ดแรกเพิ่งแทรกสู่ฤดูกาล              ปลายฝนก็ก้าวผ่าน…กาลชีวิต ฯ