หนุ่มเมืองกรุง ฉบับ ‘ส่งท้ายปีเก่า 2565’

วัชระ แวววุฒินันท์

ผมเป็นหนุ่มเมืองกรุง ชอบมุ่งแต่การงาน

พอถึงตอนเช้า ก็ก้าวเท้าออกจากบ้าน

แล้วก็ถึงซึ่งกาล ของ “ปีขาล” ใกล้พ้น

ตามราศีเวียนวน คู่ผู้คนมานาน

ปีนี้ของใครบ้าง เป็น เสือกร่าง เสือแกร่ง

กิจการงานแรง ยอดตัวแดงอันตรธาน

เกิดเป็นยอดรายได้ ก็ดีใจด้วยคน

ที่ได้สู้อดทน จนได้เงินเป็นล้าน

ส่วนใครที่โชคร้าย กลายเป็น เสือติดจั่น

กับปัญหาสารพัน จนมีอันซมซาน

ก็ขอให้มีพลัง ลุกขึ้นตั้งสู้ต่อ

วันข้างหน้ายังรอ อย่าได้ท้อถอยนาน

 

ก้าวเข้าสู่ “ปีเถาะ” ที่เหมาะเจาะพอดี

ให้ “กระต่าย” ปีนี้ เป็นปีดีทุกท่าน

เป็นกระต่ายขนฟู หูตั้งชูน่ารัก

ใครเห็นอยากรู้จัก อุ้มฟูมฟักนานนาน

เอาแคร์รอตมาป้อน เอาที่นอนมาให้

มีแต่คนเอาใจ ได้สุขใจทุกสถาน

พ่วงด้วยความเซ็กซี่ ที่ยังมีไม่น้อย

แบบ “กระต่ายเพลย์บอย” จะได้พลอยชื่นบาน

ให้มีแรงแข็งขัน ทำการงานไม่เบา

เหมือน “กระต่ายขูดมะพร้าว” ที่เฝ้าเรือนแต่โบราณ

ได้มะพร้าวเนื้อดี น้ำกระทิชั้นเลิศ

ทำอะไรก็ expert ผลประเสริฐทุกด้าน

อย่าได้ตกใจง่าย เป็น “กระต่ายตื่นตูม”

จนต้องมุดลงหลุม เพราะหมดภูมิต้านทาน

ขอให้มีสติ ยามดำริคิดเห็น

มองปัญหาให้เป็น อย่ามัวเต้นตามการณ์

อย่าได้พลั้งเผลอไผล เป็น “กระต่ายเล่นกล”

ที่ชวนให้สับสน จนผู้คนกล่าวขาน

จะเชื่อดีไหมหนา ถึงแม้ว่าน่ารัก

แต่ยังต้องคิดหนัก กลัวมีดปักกลางกบาล

ทำอะไรรีบเลย อย่านอนเฉยง่วงเหงา

เป็น “กระต่ายกับเต่า” ตามที่เล่าในนิทาน

หนุ่มคนใดใคร่สมัคร อยากมีรักชวนฝัน

ดัง “กระต่ายหมายจันทร์” ได้ตามฝันฝันหวาน

ยืน “กระต่ายขาเดียว” ว่าขอเกี้ยวเพียงเธอ

อย่าให้พี่รอเก้อ เพราะรักเธอมานาน

 

จากบุคคลขอขยับ เป็นระดับประเทศชาติ

ว่าปีหน้ายังหวาด โรคระบาดยังระราน

ทั้งโรคที่เป็นเชื้อ ทั้งโรคเรื้อเศรษฐกิจ

โรคกลโกงรอบทิศ จนยากคิดเขียนอ่าน

ถึงปีเถาะ ก็เถอะ อย่าได้เลอะเปรอะเปื้อน

ทั้งการเมือง การเรือน อย่าได้เถื่อนอันธพาล

ให้สู้กันด้วยจิต สปิริต เต็มขั้น

ต่างอาสาแข็งขัน มาประชันกันสนาน

ให้ประชาได้เลือก ไอ้ที่เปลือกโยนทิ้ง

เอาแต่แก่นนิ้งๆ จงอย่าทิ้งอุดมการณ์

ขอให้เมืองไทยดี ให้ทวีซึ่งประโยชน์

อนาคตรุ่งโรจน์ ให้โชติช่วงชัชวาล

ปี 66 ใกล้มา ปี 65 หมดไป

แต่ไม่ว่าปีไหน ขอคนไทยยิ้มหวาน

ผมเป็นหนุ่มยิ้มน้อย แต่ยิ้มบ่อยนะท่าน

สาวคนไหนยินดี จะยิ้มให้ฟรีฟรี ก็แล้วกันนนนนนน •

 

เครื่องเคียงข้างจอ | วัชระ แวววุฒินันท์