ขอแสดงความนับถือ

 

ปีใหม่นี้

ขออนุญาตให้ “สงกรานต์ บ้านป่าอักษร”

เป็นตัวแทนในภาค “ผู้อ่าน” มอบความสุข

ให้ “ครอบครัวมติชนสุดสัปดาห์” ทุกผู้ทุกนาม

 

“…เมื่อถึงเวลาอาหาร

เราก็ต้องกินอาหารเพื่อเติมพลังงานให้แก่ร่างกายได้มีประสิทธิภาพเต็มเปี่ยมต่อการปฏิบัติภาระหน้าที่

ยามถึงเวลาพักผ่อนจากการงาน

เราต้องนอนให้เต็มอิ่มพร้อมยิ้มรับวันใหม่

รับสิ่งสดใสดีงามเข้ามาและขจัดปัดเป่าเรื่องรุมเร้าใจให้หมดสิ้นไป

ครั้นถึงวาระสำคัญวันปีใหม่

เราก็ต้องสดใส เบิกบานรับเทศกาลวิเศษแห่งปี

ซึ่งถือเป็นโอกาสมงคลอันดลบันดาลให้เราร่มเย็นเป็นสุข มีความเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้า

ทว่าที่กล่าวมาทั้งหมดนั้น

ไม่สะดวกสบายดั่งใจปรารถนา ทุกมื้อ ทุกทิวาราตรีกาล ทั้งการกินอิ่ม นอนอุ่น และใจไม่ขุ่นมัว

ด้วยเหตุแห่งภาวะ ปัจจัยและเงื่อนไขต่างๆ ของคนเรานั้นไม่ได้สอดคล้องต้องกันทุกเมื่อเชื่อวันไป

แต่มันจะง่าย-ผ่อนคลายและบรรเทาเบาบาง

หากไม่ยึดติดว่า ‘มันต้องเป็นเรา’

เราต้องได้ ต้องมี ต้องเป็นหนึ่งดีเลิศกว่าใครๆ

ถือเอาโอกาสดีช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่มาน้อมใจพิจารณา

ให้เห็น-เป็นโยนิโสมนสิการ ชำระสะสาง ปลดเปลื้องเรื่องราวที่กระทบใจให้เกิดความทุกข์, เศร้าหมอง ครองสติไม่ได้ สร้างความเสียหายให้กับผู้อื่น

ด้วยวาระแห่งฤดูกาลเก่าก้าวขึ้นสู่ปีใหม่นั้นคือ ‘มงคลวาร’ อันยิ่งใหญ่แห่งการให้

ให้รู้แจ้งเห็นจริงถึงสัจธรรมและน้อมนำคำสอนแห่งศาสนามากำกับตน

…เป็น ‘มงคลวาร’ แห่งการอวยชัยให้พรซึ่งกันและกันบริบูรณ์พูนพร้อมมั่งมีศรีสุข

นอกเหนือจากนั้นยังเป็นวาระสำคัญแห่งการให้อภัยกัน

เพื่อสร้างสรรค์วันเวลาที่เหลืออยู่ร่วมกัน (อย่างน้อยนิด) ในชีวิตนี้ทรงคุณค่ามีความหมายอย่างผู้รู้แพ้ รู้ชนะและรู้จักการให้อภัย

…บ้านเมืองของเรากำลังก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงวัย ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า

เราต้องพึ่งพาอาศัยคนรุ่นใหม่ผู้เติบใหญ่ขึ้นมาเป็นผู้นำสังคมประเทศชาติ

จึงมีความจำเป็นที่ผู้สูงวัยต้องศึกษาทำความเข้าใจกับโลกของคนรุ่นใหม่

เพื่อปรับตัวปรับใจมิให้เป็นอุปสรรคต่อการอุปการะดูแลจากพวกเขาในอนาคตอันใกล้ที่จะมาถึงนี้

ความเมตตาเอื้ออาทรของพ่อ-แม่ ปู่-ย่า ตา-ยายเป็นสายใยผูกพันให้ครอบครัวไทยเราอบอุ่นเข้มแข็ง

…เป็นแรงบันดาลใจให้ลูกหลานกตัญญูรู้คุณ เกื้อหนุนสืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่นและพัฒนาชาติบ้านเมืองมาทุกยุคสมัย

จึงอุ่นใจได้ไม่ว่าปีหน้าหรือปีไหนๆ ผู้สูงวัยอย่างพวกเราๆ จะไม่ถูกเยาวชนคนรุ่นใหม่ทอดทิ้ง

และขับไล่ไสส่งให้ไปอยู่ที่อื่นเมืองใดอันไกลโพ้น…

ด้วยความเคารพและนับถือ

สงกรานต์ บ้านป่าอักษร

 

ส่วนนักเขียนและคอลัมนิสต์

ขอเอาบางส่วนใน “หนังสือเรียนสำหรับเด็ก เล่มใหม่ ๘๐.๑” ของ “ฟ้า พูลวรลักษณ์”

มาเป็นกำนัล

จะเป็นคำอวยพรก็ไม่ใช่ จะเป็นกำลังใจก็ไม่เชิง

เป็นอะไรก็ไม่รู้

แต่ “มติชนสุดสัปดาห์” อยากจะมอบให้ (ฮา)

 

“…เผด็จการที่ทรงอำนาจอย่างใหญ่หลวง ไม่ว่าจะมากเพียงใด ล้วนล่มสลายลงด้วย

๑ กาลเวลา

๒ คนเล็กๆ

แปลกดี เพราะสองสิ่งนี้ ที่จริงคือความธรรมดา

บางครั้งฉันแปลกใจ ว่าทำไมเผด็จการที่ทรงอำนาจเหล่านั้นจึงต้องพบจุดจบ ต้องพังทลายลง

เพราะอะไรหนอ

คำตอบนั้นละเอียดอ่อน

เพราะมีคนเล็กๆ มากมายที่ไม่สนใจพวกเขา ไม่เกรงกลัวพวกเขา

คนเล็กๆ เหล่านี้มาจากไหน ที่จริงก็คือเด็ก ขอเพียงแต่คนเหล่านี้ หากมีบางคนที่อยู่ในตำแหน่งที่พอดี ก็สามารถทำให้ผู้ทรงอำนาจเหล่านั้นล่มสลายลงได้

น่าแปลกไหม

เผด็จการมาเจอคนที่ไม่กลัวเขาจริงๆ หนึ่งคน มันก็ดับได้

และในโลกนี้ ที่มีคนมากมายหลายพันล้าน มีคนกี่คนที่ไม่สนใจคุณ ไม่กลัวคุณ คนที่ทรงอำนาจ แต่สร้างคนเกลียดไปทั่วบ้านทั่วเมือง

จึงเป็นตัวตลก

ถึงที่สุด เขาคือตัวตลกที่ยิ่งใหญ่…”

สวัสดีปีใหม่