ท่าทีและการแสดงออกของพรรคการเมืองและนักการเมืองดำเนิน ไปด้วยความอ่อนไหวอย่างเป็นพิเศษ

​แต่ภายในความอ่อนไหวนั้นสะท้อนบาง “แนวโน้ม” ได้

​อย่างเช่นท่าทีของพรรคการเมืองและนักการเมืองต่อรัฐประ หารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 และโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อ พล.อ. ประยุทธ์ จันทร์โอชา

​เป็นมาตรวัดได้อย่างดีถึงความสำเร็จและความล้มเหลว

​หากจำได้เมื่อร่างรัฐธรรมนูญผ่าน “ประชามติ” ในเดือนสิงหาคม 2559 ก็มีการประกาศจัดตั้ง “พรรคประชาชนปฏิรูป” ขึ้น เพื่อต่อยอดความนิยมต่อคสช.และต่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

​ถามว่ามาถึงเดือนเมษายน 2561 ความนิยมต่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ยังคงเส้นคงวาหรือไม่

 

หากศึกษาผ่านโพลบางสำนัก ไม่ว่าจะเป็นซูเปอร์โพล ไม่ว่าจะเป็นนิด้าโพล คะแนนและความนิยมของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ยังนำ

​ขณะที่หากศึกษาผ่านสวนดุสิตโพลและกรุงเทพโพลอาจตรงกันข้าม

​แล้วความเป็นจริงจะ”อ่าน”ได้อย่างไร

​ถามว่าอ่านจากความนิยมของประชาชนในการติดตามรายการ “ศาสตร์พระราชา”ทุกวันศุกร์ได้หรือไม่

​ยังน่าสงสัย

​เพราะแม้กระทั่ง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เองก็ออกมายอมรับว่าคนติดตามฟังน้อยลงเป็นลำดับ

​ทั้งๆที่ดำเนินไปอย่าง”บังคับ”ให้ฟัง

 

กระนั้น ท่าทีของพรรคการเมืองในการสนับสนุน พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็เป็นมาตรวัดหนึ่ง

​เพราะพรรคการเมืองต้องฟังเสียง”ชาวบ้าน”

​พรรคเพื่อไทยอันคะแนนนิยมอยู่อันดับ 1 ตั้งแต่ยังเป็นพรรคไทยรักไทยต่อมายังพรรคพลังประชาชน ประกาศเฉียบขาดว่าไม่เอา พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

​พรรคประชาธิปัตย์อันคะแนนนิยมอยู่อันดับ 2 ก็ประกาศไม่เอา พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เช่นเดียวกัน

​ท่าทีของแต่ละพรรคการเมืองจึงทรงความหมาย

​ยิ่งใกล้เดือนกุมภาพันธ์ 2562 ยิ่งทรงความหมายว่าจะดำเนินไปอย่างไร