มีความมั่นใจเป็นอย่างยิ่งจากภายในพรรคพลังประชารัฐว่ารัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560 คือ เครื่องมืออันทรงพลานุภาพในการเข้าไปยึดครองอำนาจ

ขอให้ย้อนกลับไปศึกษายอดคำเท่ ไม่ว่าจะมาจาก นายสม ศักดิ์ เทพสุทิน

“รัฐธรรมนูญฉบับนี้ DESIGN มาเพื่อพวกเรา”

ไม่ว่าจะมาจาก นายวีระกร คำประกอบ “รัฐธรรมนูญนี้มีไว้เพื่อให้ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเป็นของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เท่านั้น”

แต่พลันที่เกิดกรณีการถวายสัตย์ปฏิญาณตน และพลันที่เกิดกรณีแถลงนโยบายก็เริ่มเกิดความไม่แน่ใจ

เพราะคนที่กำลังเป็นทุกข์ คือ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

 

หากศึกษารายละเอียดการถวายสัตย์ปฏิญาณตนซึ่งเริ่มต้นเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม กว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะออกมารับว่าเป็นความบกพร่อง เป็นความผิด

ก็ล่วงมาจนถึงวันที่ 8 สิงหาคมด้วยคำประกาศ”ผมขอรับผิด ชอบแต่เพียงผู้เดียว”

ก่อนหน้านั้นกลับนิ่งเฉย

1 แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าตนกล่าวนำด้วยประโยคที่ขาดหายและเติมเข้ามาอย่างไร

1 แม้จะมีผู้หวังดีอย่าง นายปิยบุตร แสงกนกกุล ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคอนาคตใหม่ ท้วงติงและตั้งข้อสังเกตก่อนการประชุมรัฐสภาเพื่อแถลงนโยบายในวันที่ 25 กรกฎาคม

แต่ก็มีความพยายามเตะถ่วง และหาทางออกง่ายๆลวกๆด้วยประโยคในวันที่ 27 กรกฎาคม ว่าเรื่องนี้จบแล้ว ทั้งๆที่เรื่องนี้มิได้จบอย่างที่คิดคาดมาดหมาย

กระทั่งเมื่อพยานหลักฐานเป็นที่ประจักษ์จึงได้ออกมาประกาศ “ผมขอรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว”

 

ความหมายของคำพูดนี้เด่นชัดอย่างยิ่งว่ามิได้เป็นความผิดพลาด คลาดเคลื่อนอย่างธรรมดาปกติ

ตรงกันข้าม ผิดพลาดคลาดเคลื่อนต่อ”รัฐธรรมนูญ”

ตรงกันข้าม เมื่อผิดพลาดคลาดเคลื่อนในมาตรา 161 ก็พลอยทำให้ต่อเนื่องไปยังมาตรา 5 วรรคหนึ่งอันส่งผลให้รัฐบาลยังไม่สามารถบริหารราชการแผ่นดินได้

นี่คือ ทวิ-ลักษณะอันดำรงอยู่ภายใน”รัฐธรรมนูญ”