การจัดระเบียบความสัมพันธ์ระหว่างพรรคเพื่อไทยกับพรรคอันเคยเป็นพันธมิตรในแนวร่วม”ประชาธิปไตย”น่าศึกษาและน่าทำความเข้าใจอย่างเป็นพิเศษ

แม้มิได้เป็นเรื่องอย่างเป็น “ทางการ” หากแต่เป็นเรื่องระหว่างสมาชิกและกองเชียร์บางคน บางฝ่าย

กระนั้น ก็น่าศึกษาและทำความเข้าใจใน”ท่วงทำนอง”

อาจเริ่มต้นจาก “วิวาทะ”ซึ่งเกิดขึ้นระหว่างสิ่งที่เรียกว่า”ติ่ง”และค่อยๆพัฒนาขึ้นเป็น”นางแบก” โดยเริ่มต้นในการปะทะและขัดแย้งกับ”ก้าวไกล”

นำไปสู่การเสนอสมญา”สลิ่มเฟส 2”ให้อย่างกว้างขวาง

ความน่าสนใจก็คือ เป็นการนำเสนอและจัดระบบในทางความ คิดผ่านกระบวนการ”แคร์ คิด เคลื่อน ไทย” และค่อยๆกลายเป็นแนว ทางที่ดำรงอยู่ในพรรคเพื่อไทย

ความน่าสนใจอย่างยิ่งยวดยังเป็นการมิได้จำกัดแต่เพียงท่าทีต่อ”ก้าวไกล” หากแต่ยังขยายไปยัง”ไทยสร้างไทย”

ทั้งๆที่เคยเป็น”มิตรร่วมรบ”มาตั้งแต่ยุค”ไทยรักไทย”

 

อาการเบียดขบในท่ามกลางการเคลื่อนไหวระหว่าง”ก้าวไกล” กับ “เพื่อไทย”เป็นสภาพที่สามารถเข้าใจได้ไม่ยาก

เนื่องจาก”ก้าวไกล”เป็นความต่อเนื่องมาจาก”อนาคตใหม่”

และการก่อรูปของพรรคอนาคตใหม่ที่มี พี่เอก ธนาธร และพี่ป็อก ปิยบุตร เป็น”ธงนำ”นั้นสร้างจุดต่างจาก”เพื่อไทย”อย่างเด่นชัด

เป็นความเด่นชัดในการสร้างการเมือง”ใหม่” การเมืองในแบบที่ พี่หมี วิโรจน์ สำแดงผ่านคำขวัญในการเลือกตั้ง”ผู้ว่าฯกทม.” นั่นก็คือ “พร้อมชนกับทุกปัญหา”

ไม่ว่าเมื่อเปลี่ยนมาเป็น”คณะก้าวหน้า” หรือ”ก้าวไกล”สามารถ

เข้าใจได้ แต่ท่าทีต่อ”ไทยสร้างไทย”กลับกลายเป็นคำถามขึ้นมา

 

ไม่ว่าจะมองจากด้านของ “คุณหญิงหน่อย” ไม่ว่าจะมองจากด้านของ “พี่ทิม พิธา” ท่าทีอันปรากฏผ่าน”เพื่อไทย”จึงกลายเป็นประเด็น เป็นปมหนึ่งในทางการเมือง

สะท้อนให้เห็นความจำเป็นที่”เพื่อไทย”จะต้อง”ตัดสินใจ”

นั่นก็คือ ตัดสินใจแยกตัวเองออกต่างหาก วางระยะกับ”ไทยสร้างไทย”และ”ก้าวไกล”อย่างเด่นชัด

ถามว่าเป้าหมายเพียงเพื่อการ”แลนด์สไลด์”กระนั้นหรือ