“ยามเรียนเราเรียน ยามเล่นเราเล่น” เป็นสโลแกนของการศึกษาในประเทศนอกแถบเอเชีย

ฮาวายก็เช่นกัน เมื่อเราเรียนหนักผ่านช่วงการสอบที่เหี้ยมโหด หรือการเตรียมตัวอย่างหนักจนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ของซาโตชิก็เป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่ง

ซึ่งสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ฉันอยากมอบให้เป็นของขวัญแห่งความปรารถนาดีที่มีต่อฉัน

ปัจจุบันเขาได้เปลี่ยนไปจากเดิมเพราะเขาคือนักศึกษาที่มีความสดใสและมีเสน่ห์เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว

–แม่ดีใจมากเลยนะ ฝากขอบคุณเธอด้วย

ฉันมีความผูกพันกับแม่ของซาโตชิมากแม้ไม่เคยได้เจอกันก็ตาม และการที่ลูกชายอมโรคของเธอผู้ซึ่งไม่เคยได้ตั้งใจเรียนจริงจังใช้ชีวิตแค่ผ่านไปวันๆ กลับสอบเข้ามหาวิทยาลัยในต่างแดนได้แม่คนไหนก็คงต้องดีใจเป็นธรรมดา

คนเรามีความถนัดไม่เหมือนกัน ถึงแม้ฉันจะไม่เก่งเรื่องดนตรีแต่ก็เก่งเรื่องการเรียน การสอบและการเขียน essay

ฉันสนุกสนานกับการหามหาวิทยาลัยและการเตรียมตัวสอบของซาโตชิ

เราแทบจะตัวติดกันอยู่หลายเดือน แต่ก็ใช่ว่าจะตั้งหน้าตั้งตาคร่ำเครียดอยู่กับหนังสือตรงหน้าอย่างเดียว เรายังมีเวลาไปหาของกินเล่นกันในยามวิกาลท่ามกลางลมเย็นที่เงียบสงบและน่ากลัว

แต่โลกของเรากลับสดใสสนุกสนานเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

หรือแม้แต่การไปดูหนังเรื่องฮิตติดอันดับในฮาวาย the secret garden (สวนปริศนา) วรรณกรรมเด็กของผู้เขียน ฟรานเซส ฮอดจ์สัน เบอร์เนตต์ ที่มีเพลงบรรเลงสุดคลาสสิคเพลงโปรดของซาโตชิ

 

–สุยดา เธอมากับใคร

ฉันเจอเคนและครอบครัวโดยบังเอิญ ก็เมืองที่เป็นเกาะเล็กที่มีโรงหนังไม่กี่โรงและผู้คนก็แห่กันมาดูหนังยอดฮิตเช่นนี้ยังไงเสียก็คงต้องพบเจอคนรู้จักบ้าง แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเคนครูจอมเจ้าชู้

–เรามาด้วยกัน

ซาโตชิเดินเข้ามาคว้าแขนฉันออกจากกลุ่มครอบครัวของเคน แต่เคนก็ยังเดินมาหาฉันและพูดว่า

–ฉันรู้จักหนุ่มญี่ปุ่นคนนี้มานาน เธอกับเขาไม่คู่ควรกันนะ เขาเกเรไม่รักเรียนจะนำพาเธอเสียหาย

–ขอบคุณค่ะ

ฉันตอบเบาๆ ก่อนยอมเสียมารยาทเดินจากมาในทันที

ฉันโตพอที่จะแยกแยะและตัดสินใจเองได้ ทำไมเคนที่เป็นแค่ครูในโรงเรียนภาษาต้องมาวุ่นวายกับฉันเช่นนี้

ฉันไม่ชอบเอาเสียเลย

 

–สุยดา ฉันเลิกกับภรรยาคนอินเดียแล้วนะ เราแค่ช่วยกันเลี้ยงลูก

หรือ

–ฉันกำลังจะย้ายกลับไปชิคาโก ฮาวายช่างเงียบเหงาเกินไป การแข่งขันก็น้อย พลังฉันกำลังจะหมดไป

ฉันเป็นคนที่คุยกับเคนรู้เรื่องที่สุด และเขาเคยนำลูกสาวจอมเฮี้ยวของเขามาพบฉัน

เราเคยไปดินเนอร์ด้วยกัน ไปพิพิธภัณฑ์ด้วยกัน แต่ก็ล้วนเป็นกิจกรรมของโรงเรียนทั้งนั้น

จะมีก็แค่ปาร์ตี้งานเรียนจบของห้องเท่านั้นที่เพื่อนทุกคนแวะมาจัดปาร์ตี้ที่ห้องพักของฉัน

เคนอาสาหิ้วกีตาร์ตัวเก่งมาบรรเลงเพลงให้ฟังถึงห้อง แต่เล่นได้ไม่กี่เพลงก็ต้องเก็บกระเป๋ากลับบ้านทันทีที่เห็นซาโตชิ

ฉันไม่ชอบคนอารมณ์แปรปรวนขึ้นๆ ลงๆ และตอแหลไปเรื่อยเปื่อย อีกอย่างฝรั่งเช่นเคนที่มีเชื้อยิวเต็มเปี่ยมก็เต็มไปด้วยความฉลาดแกมโกง ผมหยิกงอนขอดบนหัวกับรูปร่างเตี้ยล่ำผิวคล้ำของเขาถึงแม้เขาจะเก่งหลายอย่าง ฉันก็ชื่นชมเขาแค่ครูคนหนึ่งเท่านั้น

ฉันจึงหันหลังกลับเดินไปหาเคนที่กำลังเดินไปเข้ากลุ่มครอบครัวภรรยาชาวอินเดียของเขา

–เธอแค่ครูของฉันนะเคน ฉันไม่ได้ชอบเธอ ดังนั้น กรุณาอย่ามาเยอะกับฉัน

เคนหน้าซีดเผือด แทบจะแทรกแผ่นดินหนี แต่ก็ฝืนยิ้มโบกมือให้ฉันพร้อมคำว่า

–Good luck

 

ฉันแทบหมดอารมณ์ดูหนัง และคิดไม่ถึงว่าทำไมตัวเองถึงกล้าไปต่อกรกับเคนเช่นนั้น

ทั้งที่วันจบ เคนก็ยกย่องให้ฉันขึ้นไปกล่าวสุนทรพจน์ และเป็นตัวแทนรับรางวัลอีกหลายรายการ

ทั้งนี้ทั้งนั้น คงเป็นเพียงเพราะว่าฉันไม่ชอบการดูถูกคน หรือการตัดสินคนว่าเลว หรือโง่ โดยไม่เคยให้โอกาสเขา

และการสบประมาทคนต่อหน้าถึงแม้ว่าคนนั้นจะเป็นนักเรียนของตนก็ตามไม่สมควรทำอย่างยิ่ง

แต่ซาโตชิกลับใจเย็นมาก ไม่เอ่ยถึง ไม่ทบทวนสิ่งที่ผ่านมาทั้งสิ้น

เขาได้แต่พร่ำอธิบายถึงบทเพลงและเนื้อเรื่องในภาพยนตร์ซึ่งเขาบอกว่าเรื่องนี้เป็นความฝันของเขาที่จะมีบ้านที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่น้อย เขาจะดูแลทำสวนน่ารักๆ เช่นในเรื่องนี้ให้ฉัน ฉันจะได้นั่งเขียนหนังสือ อ่านหนังสือด้วยความสบายใจ

ความฝันในอนาคตได้เติมเต็มต่อไปเมื่อความรักถูกบ่มไปถึงระดับหนึ่งแต่คนสองคนที่มีเบื้องหลังที่แตกต่างกันบางครั้งก็ไม่สามารถฝันในสิ่งเดียวกันได้