สาขาธนาคารเปิดทำการ 08.30 น. แต่พนักงานต้องไปถึงสาขาก่อน 08.00 น. ถือว่าสายแล้ว ควรถึงราว 07.30 น. และคนที่เป็นเวรกุญแจต้องไปเช้ากว่านั้น ซึ่งมันยากมาก หากเป็นฤดูหนาว ไม่มีใครอยากออกจากผ้าห่มตอนเช้ามืด

โชคดีที่บ้านอยู่ใกล้ที่ทำงาน ฉันตื่นราว 06.00 น. รีบแต่งตัว คว้ากระเป๋าถือ กระเป๋าเครื่องสำอาง วิ่งไปเปิดประตูสาขา

ฉันต้องถึงสาขาเป็นคนแรก เพื่อเปิดประตู (หลัง) เปิดไฟ เปิดแอร์ ไม่ว่าใครจะมากี่โมง ฉันต้องเปิดประตู 06.30 น. -นั่นคือหน้าที่ของเวรกุญแจ ซึ่งหมุนเวียนกันเป็นคนละ 1 สัปดาห์

ตอนค่ำ ฉันเป็นคนลงกุญแจประตู ซึ่งหมายถึง ฉันต้องกลับเป็นคนสุดท้าย แม้ว่างานของฉันจะเสร็จนานแล้ว บางวันบัญชีไม่ลงตัว เราก็อยู่กันถึงสี่-ห้าทุ่ม

ในหนึ่งวัน พนักงานธนาคารอยู่ด้วยกันมากกว่า 8 ชั่วโมง คงไม่แปลก ถ้าเรารักกัน

แต่นั่นล่ะค่ะ ครั้นแต่งงาน ก็ต้องแยกกัน คู่สามีภรรยาไม่สามารถทำงานร่วมสาขา เป็นกฎเหล็กของธนาคารเรา

หลายคู่จึงแก้ปัญหาด้วยการรักกันไปเรื่อยๆ คู่รักในสาขามักไม่ค่อยมีปัญหากับการมาเช้า มาทำงานเสาร์-อาทิตย์ เงินไม่ลงตัว (ต้องกลับดึก) ทุกนาทีในที่ทำงานอบอวลด้วยความหวานชื่น

ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นกับฉัน (มองบน)

 

หลายปีมานี้ ฉันหวนคิดถึงช่วงเวลาขณะทำงานธนาคารบ่อยครั้ง

ฉันเป็นพนักงานธนาคารผู้ไม่มีประสิทธิภาพ ทำงานไปเบื่อไป รอคอยเสาร์-อาทิตย์

หากวันหยุดต้องอยู่เวร คอยดูแลตู้เอทีเอ็ม ฉันเป็นต้องร้อนอกร้อนใจ ราวกับมีคนมาแย่งของรัก

ฉันหวงแหนเวลาส่วนตัว คิดแต่เพียงว่า การงานนั่นล่ะ-พรากมันไป

กว่าจะรู้ว่าความคิดนั้นเกิดจากขาดวุฒิภาวะ ไม่พยายามที่จะเรียนรู้ และไม่ยอมทำความเข้าใจ ฉันก็เดินออกจากงานธนาคารมาหลายปี

ขณะยืนอยู่บนเส้นเรื่อง เรามักเห็นทัศนียภาพไม่ชัดเจน ต่อเมื่อมองย้อนกลับไป เราจึงเห็น-อย่างแจ่มกระจ่าง

ภาพที่หัวหน้างานพร่ำบอก ทุกองค์กรเหมือนเรือ เดินทางไปข้างหน้าด้วยแรงของทุกคน, ฉัน-คือที่ออกแรงน้อย และบ่อยครั้งไม่ยอมพาย

ปัจจุบันฉันเดินเข้าธนาคารในฐานะลูกค้ารายย่อย ฉันมองหาพนักงานธนาคารผู้มีประสิทธิภาพ ทำงานอย่างกระตือรือร้น ให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์

ฉันมองหาคนคนนั้นเสมอ คนซึ่งฉันไม่เคยเป็น

 

เมื่อออกมาเป็นผู้เฝ้าดู ฉันกลับเห็นความเชื่อมโยงของฉันกับธนาคาร อดถามตัวเองไม่ได้-หากเห็นตั้งแต่ต้น ฉันจะยังเป็นพนักงานธนาคารมั้ย

คำตอบคือ ไม่

ฉันไม่เหมาะกับงานธนาคาร

ฉันไม่สามารถทำงานในเงื่อนไขเวลาเช่นนั้นได้

สัปดาห์ที่เป็นเวรกุญแจ ฉันเหงามาก กว่าเพื่อนร่วมงานจะทยอยกันมาก็เกือบชั่วโมง

ฉันอยู่ในสาขากับแม่บ้านสองคน แม่บ้านมักมาเช้า หลังเวรกุญแจนิดเดียว

เธอเป็นคนสนิทของเจ้านาย เธอจะเล่าทุกเรื่องที่เธอเห็นให้ผู้จัดการฟัง

ฉันไม่ชอบคุยกับเธอนัก ปล่อยให้เธอทำงานของเธอไป ฉันแต่งหน้าฉบับย่อ ไม่ถึง 15 นาทีก็เสร็จ จากนั้นก็นั่งตาลอย รอเวลา

ตอนนั้นเรายังไม่มี E-bank ตู้เอทีเอ็มก็มีไม่มาก ที่ทำการธนาคารคึกคักทุกสาขา มีพนักงานเต็มอัตรา เพื่อรองรับลูกค้า ตั้งแต่การฝาก ถอน เปิดบัญชี ซื้อสมุดเช็ค ซื้อตั๋วแลกเงิน โอนเงิน ฝากเช็ค

ลูกค้าหลั่งไหลเข้ามาทันทีที่ประตูหน้าเปิด โดยไม่ขาดสาย กระทั่งหมดเวลาทำการ เราจะได้ยินเสียงสนทนา เสียงเครื่องนับเงิน เสียงตอกตรายาง เสียงปริ๊นเตอร์ สาขาไม่เคยเงียบ-แม้เพียงนาที

การนั่งในสาขาคนเดียวเป็นความอ้างว้างชนิดหนึ่ง ภายใต้ความสว่างไสวของหลอดไฟ และแอร์เย็นฉ่ำ แต่ถึงอย่างนั้น มันก็เกินทน

เมื่อต้องเป็นเวรกุญแจอีก ฉันจึงหาอะไรทำ ฉันทำอาหารเช้าให้เพื่อน

ใช่ค่ะ! ฉันเป็นพนักงานธนาคารที่ไม่เก่งนัก แต่หากเกี่ยวกับการเอาใจเพื่อน โปรดวางใจฉัน

 

หลังสาขา มีครัวเล็กๆ พอทำอาหารง่ายๆ ได้ แน่นอน-ครัวมีมีด มีเขียง และแซนด์วิชก็ต้องการอุปกรณ์แค่นั้น

ฉันต้มไข่ไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ต้มให้สุก ก่อนใช้ที่บดมันบดให้ละเอียด ปรุงรสด้วยมายองเนส เกลือ และพริกไทยป่น คลุกให้เข้ากัน ชิมจนอร่อย แล้วใส่กล่องพลาสติกแช่ไว้ในตู้เย็น

ใช้ขนมปัง 3 แผ่น สำหรับแซนด์วิชสองชิ้น ชั้นแรกเป็นไข่ต้ม อีกชั้นคือแฮม

เคล็ดลับของฉัน คือหาแฮมแผ่นหนาหน่อย จะลวกหรือไม่ลวกก็ได้ แต่เราควรเอากระดาษซับให้แฮมแห้ง ส่วนเนย ต้องเป็นเนยอย่างดี ทาบนขนมปังทุกแผ่น ทาอย่างทั่วถึง และแผ่นที่อยู่ตรงกลาง ฉันทาเนยทั้งสองด้าน

ที่เหลือก็แค่ประกอบร่าง ไข่บดหนึ่งฟองจะพอดีกับแซนด์วิชหนึ่งอันใหญ่ ซึ่งเมื่อตัดครึ่งแล้ว ให้เพื่อนได้สองคน ฉันทำทั้งหมด 10 อัน ใช้ไข่ต้ม 10 ลูก แฮม 10 ชิ้น และขนมปัง 30 แผ่น

แทนที่จะนั่งฟังเพลงคนเดียว ฉันใช้เวลากับมีดปาดเนย ทาลงบนขนมปังเพลินๆ ไม่สนใจสายตาตรวจตราของแม่บ้าน กำนัลเธอสักชิ้น เดี๋ยวเธอหายสงสัยเอง

ใส่ไข่บดเยอะๆ แซนด์วิชจะหนา ตัดยากสักหน่อย แต่มันอร่อย หลังวางขนมปังแผ่นบนสุด ฉันเอาฝ่ามือกด ออกแรงนิดหน่อย แซนด์วิชจะแน่นขึ้น ตัดได้สวยขึ้น

เอาแซนด์วิชไปวางไว้ รอให้พวกเขามาเห็น พนักงานธนาคารเกิน 50 เปอร์เซ็นต์ดื่มกาแฟแก้วเดียวเป็นอาหารเช้า (บางวันก็รวมฉันด้วย) แซนด์วิชซึ่งรออยู่บนโต๊ะจึงทำให้วันทำงานนั้นต่างออกไป

มีแต่ความทรงจำนี้ที่ช่วยชโลมใจ ปลอบใจ ฉันคงไม่ติดค้างเพื่อนร่วมงานมากนัก ฉันกินแรงพวกเขา แต่อย่างน้อย ฉันก็ทำอาหารให้พวกเขากิน

 

ตอนนี้เพื่อนๆ คงเป็นผู้ช่วยผู้จัดการหรือไม่ก็ผู้จัดการสาขา-หากยังอยู่ในงานธนาคาร พวกเขาย่อมเห็นคุณค่าในการงาน โลกที่ดูเหมือนทุกสิ่งชี้วัดกันด้วยตัวเลข

พนักงานธนาคาร รวมทั้งฉัน-ผู้เป็นอดีต เราต่างรู้ว่าตัวเลขมีที่มา เมื่อเผชิญหน้ากับตัวเลข เรารู้วิธีตรวจสอบมัน บางครั้งมันก็มากับเรื่องราว ถ้าเรารู้จักฟัง… เสียงของตัวเลขไม่โรแมนติก มันเป็นเสียงที่หนักแน่น ชัดเจน

แม้ฉันไม่มีความสุข หากทำงานเกี่ยวกับตัวเลข แต่บ่อยครั้งที่ฉันคิด-ชีวิตจะง่ายขึ้น ปัญหาจะถูกแก้ง่ายขึ้น หากทุกเรื่องมีเหตุผล มีที่มา

ทั้งสามารถตรวจสอบได้อย่างตัวเลขในบัญชี