ผ้าคลุม

พิชัย แก้ววิชิต

เมื่อหยุดยืนดูอยู่ท่ามกลางความสงสัย ในบรรยากาศขมุกขมัวรายล้อมอยู่ด้วยหมอกควันของความไม่กระจ่างชัด ไม่นานนักกับคำถามที่ค่อยๆ ผุดขึ้นในใจ “มันคืออะไร!?”

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าดูราวกับเค้าโครงของภูตผีปีศาจที่ผุดขึ้นมาจากจินตนาการ

ความคาดเดาบอกให้รู้ถึงความน่าจะเป็นของสิ่งที่ถูกคลุม มันอาจเป็นร่มแม่ค้าขายของอันใหญ่ หรืออาจไม่ใช่

สิ่งที่รู้มากสุดก็คงเป็นเพียงคำบอกเล่าของความคาดเดา จากสิ่งที่ได้มองแต่เพียงภายนอก และในท้ายที่สุด อาจจะถูกหลอกหลอนจากการคาดเดาของตัวเอง

เพราะการคลุมอยู่ทำให้มองได้แค่เพียงจากภายนอก มันคงมีเหตุผลมากกว่าหนึ่งของการที่ต้องคลุมผ้าไว้ มันอาจเป็นเรื่องของการทะนุถนอมบางสิ่งให้คงไว้ ไม่ให้ชำรุดเสียหายจากฝีมือของธรรมชาติอย่างแดด ลม ฝน หรืออาจคลุมไว้ให้รอดพ้นสายตาจากนักขโมยที่ลืมเกียรติของตัวเอง และกับอีกกับเหตุผลการคลุมไว้ของใครอีกหลายคน

ที่จะยังคงเลือกคลุมไว้ซึ่งความรู้สึกของตัวเองไม่ให้ใครเห็น

 

ภายใต้สิ่งที่ถูกคลุมไว้ ยังคงเป็นปริศนาไปตราบนานเท่านาน จนกว่าจะเปิดออกจากสิ่งที่คลุมอยู่ ยังมีเรื่องราวและกับอีกหลายสิ่งอย่าง ไม่น้อยครั้งมักถูกคลุมและห่อหุ้มไว้อยู่ด้วยความไม่ชัดเจน ความเห็นผิดจึงเกิดขึ้นได้อย่างเป็นปกติ

หลายชีวิตถูกทำร้ายจากการตัดสินใจของตัวเอง “ความเดือดเนื้อร้อนใจที่มาจากผ้าคลุมแห่งปีศาจ” เหตุแห่งจากความเข้าใจผิด ความจริงที่ถูกปกคลุมไว้ ปีศาจที่มักหลอกผู้คนให้หลงทางไปจนกลายเป็นเหยื่อ

และอย่างที่รู้กันดี สิ่งที่ไม่น้อยหน้าการโดนผีหลอก และใครต่อใครหลอก ก็คือการหลอนความคิดของตัวเอง ความเป็นตุเป็นตะทางอารมณ์ อาจก่อร่างสร้างปัญหาให้ตัวตนจนตัวตึง ชีวิตน้อยๆ กับมหากาพย์ผ้าคลุมแห่งชีวิต จะนำพาตัวเองให้หลุดพ้นออกไปได้อย่างไร กับความคลุมเครือมีอยู่ถ้วนทั่ว ทั้งในระดับประเทศและระดับครัวเรีอน

ความชัดเจนย่อมเห็นสิ่งต่างๆ ได้ดีเสมอ เราอาจถูกคลุมไว้แล้วจากผ้าคลุมแห่งความเชื่อ ผ้าคลุมแห่งความเชื่อนี้ คงมีหลากหลายขนาด และมากสีสันต่างกันออกไปในแต่ละคน แต่จะดีไม่น้อยถ้าผ้าคลุมแห่งความเชื่อนี้ จะปกป้องเราจากสิ่งสกปรก

และใหม่สดเสมอจากความงามของชีวิต

สิ่งที่อยู่ตรงหน้า ดูราวกับเค้าโครงของภูตผีปีศาจที่ผุดขึ้นมาจากจินตนาการ ความคาดเดาบอกให้รู้ถึงความน่าจะเป็นของสิ่งที่ถูกคลุม มันอาจเป็นร่มแม่ค้าขายของอันใหญ่ หรืออาจไม่ใช่ สิ่งที่รู้มากสุดอาจเป็นเพียงคำบอกเล่าของความคาดเดา จากสิ่งที่ได้มองแต่เพียงภายนอก และในท้ายที่สุด อาจถูกหลอกหลอนจากการคาดเดาของตัวเอง / เทคนิค : F.8 1/1000s ISO 200 / สถานที่ : ย่านวงเวียน 22 กรุงเทพฯ

ผ้าคลุมบังใจ ทำให้ไม่ชัดนักกับการเห็นคุณค่าของการมีชีวิต

ผ้าคลุมที่ทำให้ไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง แผ่ขยายขนาดลากยาวออกไปจนปกคลุมไม่เห็นคุณค่าของผู้อื่น

ผ้าคลุมรูปแบบนี้ควรดึงออกเสีย อย่าเลย อย่าให้ผ้าคลุมนี้มาปกมาคลุม ดึงออกจากสิ่งที่คลุมเราไว้ อย่างน้อยที่สุดก็จะได้เห็นตัวเองชัดขึ้น เข้าใจตัวเองชัดขึ้น ท่ามกลางแวดวงแห่งผ้าคลุม และความคลุมเครือ

ในท้ายที่สุดยังมีอุปกรณ์เสริม เพื่อเพิ่มสมรรถนะในการมองเห็น อุปกรณ์วิเศษที่ทำได้เองโดยไม่ต้องหยิบยืมโดราเอม่อน ที่จะช่วยให้เราได้เห็นสิ่งดีๆ อยู่บ้างท่ามกลางไม่ความชัดเจน กับอุปกรณ์การมองที่มีชื่อว่า “ผ้าคลุมแห่งความเห็นใจ”

ขอบคุณมากมายครับ •

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต