เพิ่งไปดูหนัง “14 อีกครั้ง” มาครับ

แต่การเข้าโรงหนังครั้งนี้เหมือนไปปฏิบัติภารกิจอะไรบางอย่าง

มากกว่าการดูหนังตามปกติ

เพราะ “14 อีกครั้ง” ถ่ายทำที่เมืองจันท์เกือบทั้งเรื่อง

การดูหนังครั้งนี้จึงเป็นภารกิจแบบ “สำนึกรักบ้านเกิด”

กะว่าดูเสร็จก็มาเขียนในเพจแนะนำเบาๆ

ถ้าไม่ชอบหนัง ก็เขียนชมวิวเป็นหลัก

แต่…

ใครจะไปนึกว่าหนัง “14 อีกครั้ง” ดีกว่าที่ผมคาดไว้มาก

มันทำงานกับความรู้สึกผมหลายเรื่อง

และที่สำคัญหลายฉากในหนังทำให้ผมย้อนเวลาหาอดีต

กลับไป 14 อีกครั้ง

 

ผมเอาเรื่องนี้ไปเขียนในเพจ

ใช้หัวข้อว่า “14 ข้อคิด 14 อีกครั้ง”

1. หนัง “14 อีกครั้ง” เป็นหนังที่รสไม่จัดจ้านไปทางใดทางหนึ่ง แต่กลมกล่อม สนุก น่ารัก ดูแล้วมีความสุข

เดินออกจากโรงแล้วยังยิ้ม อิ่มอวลในอารมณ์

การดูหนังเรื่องหนึ่งแล้วทำให้เรามีความสุขได้

แค่นั้นก็คุ้มค่าแล้ว

2. “ความรัก” ที่ไม่กล้าบอก กับ “ความรัก” ที่ถูกปฏิเสธ เจ็บปวดเท่ากันหรือเปล่า

…ไม่รู้

แต่รู้ว่า “เจ็บ” ทั้งคู่

3. มิตรภาพในวัยเด็ก ไม่ซับซ้อน

และ “จริง” มากในวินาทีนั้น

4. ชีวิตที่ต้องแข่งตลอดเวลาในลู่วิ่งที่เราไม่ได้เลือก

ถึงชนะก็ไม่ดีใจ

5. ถ้าคนเขียนบทหรือผู้กำกับฯ เป็นคนที่เสกมนต์กำหนดว่าจะทำให้คนดูหัวเราะ ร้องไห้ตอนไหน

ขอบอกว่าคุณทำสำเร็จ 90%

มุขตลกบางจังหวะต้องบอกว่านึกไม่ถึง

หรือตอนที่ตั้งใจดีดนิ้วเพื่อให้คนดูน้ำตาซึม

คุณทำได้จริงๆ

6. หนังเรื่องนี้ไม่ “ขีดเส้นใต้” 2 เส้น ไม่ขยี้แบบตั้งใจ

แตะประเด็นที่ต้องการสื่อเหมือนทำตัวอักษรในบทให้เข้มขึ้น

พอให้รู้แล้วให้เราคิดเอง

การไม่เน้นมากไป ปล่อยคนดูสะดุด

เหมือนค้นพบเอง

ทำให้คนดูรู้สึกว่าเราฉลาด 555

7. ฉากตอน “ซาร่า-ผิง” ช่วยกันพับนกให้ “บิ๊ก ดีทูบี” คงทำให้หลายคนได้ย้อนเวลากลับไปช่วงนั้น

และน้ำตาซึมเมื่อเพลง “แค่หนึ่งนาที” คลอขึ้นมา

8. “นัท-ณิชา” น่ารัก

“แก๊งหัวหมา” น่าเตะก้นมาก

9. ผมรับทุเรียนด้วยกระสอบ เก่งกว่า “นัท”

10. หนังทำให้เราย้อนกลับไปสู่ตอนอายุ 14 อีกครั้งจริงๆ

แค่ประโยคเดียวที่บอกว่าตอนอายุเท่านี้ เราจะกล้าทำอะไรแบบไม่คิดมาก

แว้บบ…เลยครับ

ยิ่งมีฉากโรงเรียนเบญจมราชูทิศ ที่ผมเคยเรียนอยู่

บรรยากาศตอนเรียนมัธยมต้นที่เป็น “ผู้ชายล้วน” ย้อนกลับมาเลยครับ

เพื่อนๆ ทำไปได้ยังไงวะ ^^

จนถึงวันนี้เพื่อนๆ ที่เรียนมัธยมต้นด้วยกันยังนัดเจอกันปีละ 1-2 ครั้งอยู่เลย

ชีวิตในโรงเรียน “ชายล้วน” เต็มไปด้วยวีรกรรมต่างๆ มากมาย

แม้จะเป็นเด็กห้องคิงก็ตาม

มีอยู่ปีหนึ่งไม่รู้ว่าจำนวนนักเรียนมากกว่าห้องที่มีอยู่หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ

แต่ห้องผมได้รับสิทธิพิเศษมาเรียนที่อาคารชั่วคราว

โดดเด่นเป็นสง่าแต่เพียงห้องเดียว

มีรั้วไม้เก่ากั้นอาณาเขตด้วย

เวลาครูเดินมาสอนที่ห้อง

เราจะเห็นแต่ไกล

ถ้าระหว่างพัก มีวีรกรรมแบบ “ชายล้วน” อะไรก็ตาม เรามั่นใจว่าปลอดภัยแน่นอน

เพราะมีคนดูต้นทางไว้เรียบร้อย

ปีนั้น ห้องเราทำสถิติไม่เคยถูกครูยึด “หนังสือโป๊” เลย

เนื่องจากเป็นห้องเรียนชั่วคราว ผนังห้องจึงเป็นไม้อัด หลังคามุงกระเบื้อง

กลางวันจะร้อนหน่อย

ห้องเรียนนี้อยู่ติดกับบ้านพักของผู้อำนวยการโรงเรียน เขาเลี้ยงไก่หลายตัวไว้ในกรง

พอฝนตก กลิ่นขี้ไก่จะโชยมา

พวกเราจึงเรียกอาคารเรียนนี้ว่า “อาคารขี้ไก่”

ถือเป็นการสอนประวัติศาสตร์เมืองจันท์แบบ 3 มิติ

ทำให้รู้ว่าสภาพ “คุกขี้ไก่” ที่อำเภอแหลมสิงห์เป็นอย่างไร

แบบไม่ต้องไปดูจริงๆ

 

11. การใช้ชีวิตของ “แก๊งหัวหมา” คงเป็นเรื่องที่น่าอิจฉาสำหรับเด็กเมืองกรุง

ผมเคยบอกบอกตัวเองเสมอว่า “โชคดี” ที่เติบโตที่เมืองจันท์ เพราะได้ใช้ชีวิตวัยเด็กได้เต็มที่ ไม่ต้องเข้าห้องเรียนกวดวิชาเหมือนเด็ก กทม.

หลังเลิกเรียนตอนเย็น ผมจะกลับบ้านเปลี่ยนชุดไปเล่นวอลเลย์บอล-ฟุตบอล

เหงื่อซกแล้วนั่งมอเตอร์ไซค์เพื่อนร่อนไปในตลาด คุยกันไปเรื่อยๆ

เหมือนไร้สาระ แต่คุ้มค่าวัยเด็กจริงๆ

เสาร์-อาทิตย์ ก็ผลัดคิวกับพี่ๆ ไปสวนกับ “ป๋า”

ถ้าหน้าแล้งก็ลากสายยางให้น้ำต้นไม้

เก็บเงาะ-ทุเรียน ไปขายกับแม่

ถ้าไม่ตรงคิวก็ไปเตะบอล

สมัยนั้นการเตะบอลตอนเที่ยงวันเป็นเรื่องธรรมดามาก

“วิตามินดี” ล้นทะลัก

12. เมืองจันท์สวยจริงๆ หลายมุมไม่เคยเห็นมาก่อน

“จันทบุรี” เป็นเมืองที่เหมือนหยุดเข็มนาฬิกาไว้

ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงช้ามาก

ไม่ว่าวิถีชีวิตหรือบ้านเรือนในเมือง

“ตลาดน้ำพุ” เป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น ฯลฯ

13. ฉากที่ทำให้ผมระลึกชาติได้ คือ หน้าโรงเรียนเบญจมราชูทิศ

เพราะตรงจุดที่นางเอกซื้อไส้กรอกแดง ผมเคยยืนอยู่ประจำตอนเย็นหลังเลิกเรียนอยู่นานพอสมควร

มีเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งนั่งรถประจำกลับบ้านแถวขลุง

รถจะจอดรอนักเรียนอยู่ตรงนั้น

เธอนั่งริมประตูด้านหน้า

ผมยืนพิงประตูรถ คุยกับเธอเกือบทุกเย็น

ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนใจไปนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์หนุ่มกลับบ้านแทน

ส่วนผมก็กลับบ้านเร็วขึ้น

เปลี่ยนชุดไปเตะบอล

ทำตามที่ตำราเรียนสอน

…”มีอารมณ์ให้เตะบอล”

14. คนที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้แล้วคงเริ่มลังเลว่าจะไปดูดีหรือเปล่า

ไปดูเถอะครับ แนะนำ สนุกจริงๆ

และถ้าดูแล้วคงมีหลายคนอยากไปเที่ยวเมืองจันท์

ไปเลยครับ ผมเชียร์ 555 •

 

ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ | หนุ่มเมืองจันท์

www.facebook.com/boycitychanFC

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022