“รัฐธรรมนูญ” ในฐานะอันเป็น “วรรณกรรม” 1 ในทางการเมืองพลันที่ผ่านการประกาศและบังคับใช้

ย่อมมี “วิถี” อันเป็นของ “รัฐธรรมนูญ”

เหมือนกับจะขึ้นอยู่ภายใต้การกำกับ ควบคุม โดยกลุ่มอำนาจที่เป็นผู้ร่าง อนุมัติ

อาจเป็นเช่นนั้น

แต่ในความเป็นจริง “รัฐธรรมนูญ” แต่ละฉบับก็ดำรงอยู่อย่างมี “ชีวิต” มี “วิถี”อันดำเนินไปตามเหตุ ปัจจัย

ไม่ว่าจะเรียกว่า”ธรรมนูญ” ไม่ว่าจะเรียก”รัฐธรรมนูญ”

เหตุ ปัจจัย ในแต่ละสภาพการณ์นั้นเองที่ก่อให้เกิดสถานการณ์

เป็นสถานการณ์อย่างที่คาด เป็นสถานการณ์อันมิได้คาด

ถามว่าเป้าหมายของ “รัฐธรรมนูญ” ฉบับปัจจุบัน มีความเด่นชัดในตัวเองหรือไม่

แจ่มชัดอย่างยิ่ง

ไม่ว่าจะอยู่ในความรับผิดชอบของ นายบวรศักดิ์ อุวรรโณ ไม่ว่าจะอยู่ในความรับผิดชอบของ นายมีชัย ฤชุพันธุ์

1 เพื่อสร้างความอ่อนแอให้กับ “พรรคการเมือง”

1 ขณะเดียวกัน เพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้กับกลุ่มที่กุมอำนาจ

เรียกตามภาษาชาวบ้านก็คือ เพื่อ”สืบทอด”อำนาจ

เพราะว่ารัฐธรรมนูญนี้กำหนดโดยรัฐธรรมนูญฉบับชั่วคราว พ.ศ.2557 และกำกับโดย “แม่น้ำ 5 สาย” ภายใต้การควบคุมของ “คสช.”

อย่างที่ นายวิษณุ เครืองาม เรียกว่า “เรือแป๊ะ”

และได้เตือน นายบวรศักดิ์ อุวรรโณ ว่า “นั่งเรือแป๊ะก็ต้องตามใจแป๊ะ”

 

แต่เมื่อดูจากการจำต้อง “ประกาศ” เดือนเลือกตั้งทั้งๆที่ไม่เคยแสดงให้เห็นวี่แววมาก่อนเลย

ยืนยันอย่างเด่นชัดใน”วิถี”แห่ง”รัฐธรรมนูญ”

ระยะเวลาจาก “ปฏิญญา ทำเนียบขาว” มายัง “ปฏิญญา ทำ เนียบรัฐบาล” เหมือนกับเป็นหนังคนละม้วนจากวันที่ 2 มายังวันที่ 10 ตุลาคม

ทั้งๆที่เป็นคำประกาศบนพื้นฐานของ “รัฐธรรมนูญ” เหมือนกัน

ทั้งๆที่ “เนื้อหา” มีการแปรเปลี่ยนอย่างเด่นชัด