แม้ภายใน “ปฏิญญา ทำเนียบขาว”จะแฝงไว้ด้วยเงื่อนงำ อำพราง ในเรื่องของ “เวลา”

เป็นเวลาของ “ประกาศ” หรือเป็นเวลาของ”เลือกตั้ง”

แต่รู้สึกหรือไม่ว่า เงื่อนงำ อำพราง นี้มิได้เป็น “ปัญหา” ของเหล่า “นักการเมือง”

ไม่ว่าจะเป็น นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฎ์

ไม่ว่าจะเป็น นายสมศักดิ์ ปริศนานันทกุล ไม่ว่าจะเป็น นายสามารถ แก้วมีชัย

อาจเป็นปี 2561 อาจเป็นปี 2562 ก็ได้

ไม่ว่าพรรคประชาธิปัตย์ ไม่ว่าพรรคชาติไทยพัฒนา ไม่ว่าพรรคเพื่อไทย ล้วนอ่านออก

อ่านออกและพร้อมรอ “เลือกตั้ง”

 

ท่วงทำนองของคสช. ท่วงทำนองของรัฐบาล ท่วงทำนองของบรร ดาพลพรรคแห่ง “แม่น้ำ 5 สาย”

เมื่อมองจากความจัดเจนของ “นักการเมือง”

สามารถอ่านออกได้หมด เหมือน “ศาสตราจารย์” กำลังอ่าน “จินดามณี” หรือ “มูลบทบรรพกิจ”

อ่านได้ตั้งแต่ “ปฏิญญา โตเกียว”

อ่านจาก “ปฏิญญา โตเกียว” ทะลุลอดไปยัง “ปฏิญญา นิวยอร์ค”

เห็นตรงกับที่ นายบวรศักดิ์ อุวรรโณ สรุปจากสถานการณ์เมื่อเดือนกันยายน 2558 แล้วว่า

“เขาอยากอยู่ยาว”

กระนั้น จะอยู่ยาวสักเพียงใด ในที่สุด ก็ไม่สามารถหนีจากความจำเป็นต้องมี

“การเลือกตั้ง” เป็นหนทางออก

 

เกมจากเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 ก็เช่นเดียวกับเกมจากเมื่อเดือนกันยายน 2549

นั่นก็คือ จบลงที่ “การเลือกตั้ง”

ไม่ว่าจะเพื่อหวัง “สืบทอดอำนาจ” ไม่ว่าจะเพื่อหวังสร้างความชอบธรรมให้กับนานาอารยะประเทศ

ยุค พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ เป็นเช่นนี้ ยุค พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็จะต้องเป็นเช่นนี้

“นักการเมือง”จึงรอคอยด้วยอาการ “กระหยิ่ม”