สถานการณ์”ทัวร์ลง”จากกรณี นายปิยบุตร แสงกนกกุล แตะไปยังแนวทางและนโยบายของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ เนื่องแต่การ บริหารจัดการในเรื่องรถไฟฟ้า”สายสีเขียว”

เป็นสถานการณ์อันเป็น “คุณ” ไม่ว่าเมื่อมองจาก นายชัช ชาติ สิทธิพันธ์ ไม่ว่าเมื่อมองจาก นายปิยบุตร แสงกนกกุล

กล่าวสำหรับ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ก็รับรู้ได้ในสภาวะหลาก หลายยิ่งของ”กองเชียร์” บ้างก็มีสติ บ้างก็ใช้สติเหนือปัญญา กระ หน่ำใส่ นายปิยบุตร แสงกนกกุล

ท่าทีของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ก็ยังดำรงบรรทัดฐานอันเป็น ตัวของตัวเองอย่างแน่วแน่ ไม่ว่าจะต่อกรณี พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์ โอชา หรือกรณีต่อคำว่า”ลูกรัง”จาก นายสุพจน์ ไข่มุกด์

นั่นก็คือ ทุกอย่างล้วนกลายเป็น”อดีต”ไปแล้ว ความเข้าใจโดยยืนอยู่กับความเป็นจริงในปัจจุบันมีความสำคัญที่สุด ไม่ควรให้อารมณ์นำทางอย่างไร้เหตุผล

กล่าวสำหรับ นายปิยบุตร แสงกนกกุล เองก็มองความเป็น

ไปอย่างเข้าใจ และยืนยันในลักษณะที่จะยืนหยัดทำงานในทางวิชาการสืบไปอย่างไม่ท้อถอย

นี่คือความเป็นตัวของตัวเองแห่ง นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ นี่คือ ความเป็นตัวของตัวเองแห่ง นายปิยบุตร แสงกนกกุล

 

ในฐานะที่เคยเป็นนักวิชาการ เคยเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ทำไม นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ จะไม่เข้าใจกระบวนท่าและการแสดงออกของ นายปิยบุตร แสงกนกกุล

ท่าทีและท่วงทำนองในการวิเคราะห์ วิจารณ์ของ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ก็ยึดกุมหลักในทางวิชาการอย่างมั่นคง

การตั้งข้อสังเกตว่าแนวทางบริหารของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ สะท้อนกลิ่นอายแห่ง”นีโอลิบ”ก็มีตัวอย่างจากยุโรปอย่างเด่นชัด ไม่ว่าอังกฤษ ไม่ว่าฝรั่งเศส

จึงมิได้เป็นการ”สวมหมวก”อย่างสามานย์ หากแต่กระทำด้วยความเข้าใจ ไม่ว่าจะเป็นรากฐานแห่ง”โครงการ” ไม่ว่าจะเป็น ความพยายามของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์

บทบาทของ นายปิยบุตร แสงกนกกุล จึงเป็น”คุณูปการ”

 

หากมองจากรากฐานทางสังคมและทางการศึกษาของ นายชัช ชาติ สิทธิพันธุ์ บทบาทและการแสดงออกในแบบ นายปิยบุตร แสงกนกกุล เท่ากับเป็นการชี้ขุมทรัพย์

จึงไม่เห็นความโกรธ จึงได้เห็นแต่การขอบคุณอย่างจริงใจ

ความเป็นมิตร ความเป็นพันธมิตรในทางความคิดระหว่าง นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ กับ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ก็ยังดำรงอยู่

ทั้งยังส่อแนวโน้มว่าจะแนบแน่นมากยิ่งขึ้นไปอีกด้วยซ้ำ