จดหมาย

เสียงก้อง (1)

ไม่ว่าจะเป็นซีเกมส์, เอเชี่ยนเกมส์, โอลิมปิกเกมส์ หรือทัวร์นาเมนต์ใดๆ ในโลกกีฬา

หากว่ามีนักกีฬาไทยแข่งขัน สีสันบรรยากาศแห่งเสียงส่งพลังใจเชียร์จากเพื่อนพ้องน้องพี่กองเชียร์ชาวไทยจะกระหึ่มกึกก้องเร้าใจให้แฟนานุแฟนฮึกเหิมอย่างใจจดใจจ่อต่อการชิงชัย…

ร่วมยินดีเมื่อได้ชัยชนะ

ปลอบประโลมยามพ่ายแพ้

และ “แค้นเคืองยิ่งกว่าเมื่อนักกีฬาโดนโกง”

เป็นสีสันอันผูกพันกันมาเนิ่นนานนับเนื่อง

เป็นเรื่องราวของเยาวชนคนหนุ่มสาวผู้ประกาศศักดาพลานุภาพให้โลกได้ประจักษ์

สร้างชื่อเสียงให้กับประเทศชาติ

นำความภาคภูมิใจสู่มาตุภูมิบ้านเกิดเมืองนอน…

Rising together “รุ่งโรจน์โชติช่วงไปด้วยกัน” ณ กัวลาลัมเปอร์ 2017

ประเทศมาเลเซียจึงเป็นอีกมหกรรมหนึ่งซึ่งบันดาลให้เราได้เรียนรู้บรรยากาศ-การแข่งขัน

ได้ดีใจ-เสียใจ

เสียความรู้สึกร่วมกัน โดยเฉพาะการตัดสินของกรรมการที่ค้านความรู้สึก และนักกีฬาไทยเต็งหนึ่งหลายประเภทถูกตัดโอกาสในการแข่งขัน

ทำให้ผลงานโดยรวมของกองทัพนักกีฬาไทยไปได้ไม่ถึงฝั่งฝันสมดั่งความมุ่งมาดปรารถนา

ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือ ขีดความสามารถ-ศักยภาพการกีฬาหลายอย่างชนิดของเรานั้นอ่อนด้อยถอยต่ำลงกว่ามาตรฐานซีเกมส์อันกองทัพนักกีฬาไทยเคยครองแชมป์ ณ สิงคโปร์ เมื่อสองปีก่อน

จึงเป็นโจทย์ เป็นความท้าทาย ให้ทุกฝ่ายร่วมกันดูแลแก้ไขเพื่อพิสูจน์ผลงานการกีฬาในเกมการแข่งขันครั้งต่อๆ ไป…

นักกีฬาเป็นเยาวชนคนรุ่นใหม่ที่ต้องก้าวต่อไปเป็นผู้ใหญ่ในอนาคต…

เป็นผู้ที่ได้รับการปลูกฝังให้มีระเบียบวินัย-เคารพกฎ กติกา มารยาท ซึ่งเป็นพื้นฐานการดำรงอยู่ในสังคมอันมีศีลห้าและค่านิยมสิบสองประการเป็นหลักยึดให้ปฏิบัติ

เป็นชีวิตใสบริสุทธิ์ให้ผู้ใหญ่แต่งแต้มสีสันสง่าราศีสิริมงคล

เด็กๆ ทั้งหลายเหล่านั้นจะเจริญเติบโตขึ้นอย่างมีคุณค่าอย่างไร

ปัจจัยสำคัญจึงขึ้นอยู่ที่ “ผู้ใหญ่” เป็นแบบอย่างทั้งพฤติกรรมและวาจาใจ ความซื่อสัตย์ต่อภาระหน้าที่รับผิดชอบ

โดยมีพรหมวิหารสี่เป็นพื้นฐาน

สอดประสานกับโอวาทคำสั่งสอนที่ท่านได้มอบให้เด็กๆ เยาวชนยึดถือปฏิบัติด้วยความศรัทธาเลื่อมใสครับ

ด้วยความเคารพและนับถือ

สงกรานต์ บ้านป่าอักษร

 

เรากล่าวหามาเลเซีย โกง เอาเปรียบ

เมื่อถึงคราวเราเป็นเจ้าภาพบ้าง

คงไม่แปลงร่างให้ “ไทย” กลายเป็น “อิเหนา” ก็แล้วกัน

 

เสียงก้อง (2)

เรียน บ.ก.มติชนสุดสัปดาห์

ภาพหมากับแมว ที่นั่งจ้องหน้ากันอยู่ ระหว่างจานใส่ข้าว ฉบับวันที่ 1-7 กันยายน 2560

น่ารักน่าเอ็นดูมาก

ช่วยขยายเป็นภาพใหญ่

เอามาลงให้แฟนคนรักสัตว์ได้ชมอีกครั้งได้ไหม

“ปิยพงศ์” (เมืองหละปูน) เจ้าเก่า มาคราวใด ได้เฮฮา มีชีวิตชีวาคราวนั้น

เสียดายนานๆ ครั้ง อยากให้เขียนมาบ่อยๆ

ชอบกันทั้งครอบครัว

ลีลาและสำนวนแบบนี้รอมานานแล้ว

ขอแสดงความนับถือ

วิลาวรรณ วงษ์ฉัตร์

ป.ล. “เอ็งคำ ข้าคำ เดี๋ยวก็หมดประเทศ”

ถูกใจจริงๆ

 

ขอมาก็จัด (รูปอื่น) ให้ไป

เพราะว่าที่จริง “ปิยพงศ์” (เมืองหละปูน) เจ้าเก่า ไม่ได้นานๆ เขียนมาทีดอก

มาเป็น “น้ำเหนือหลาก” เลยเชียวละ

จนเกือบเต็มเขื่อน เอ๊ย ตะกร้าจดหมาย (ด้วยความขอบคุณ)

บ.ก. ต้องคอยเป็น “ฝาย” กั้น ค่อยๆ ปล่อยของ

จะได้ไม่ “เบี่ย”

หวังว่า “หมา ขาย เกิบ” คงถูกใจ “วิลาวรรณ วงษ์ฉัตร์”