คล้ายกับกระแสในเรื่อง “ปฏิรูปทหาร” จะสะท้อนความต่อเนื่องสัมพันธ์กับกระแสในเรื่อง “ปฏิรูปตำรวจ”

ทั้งๆที่ 2 เรื่องนี้ดำเนินไปในลักษณะ “คู่แฝด”

ต้องยอมรับว่าคำถามอันดังขึ้นในวงเสวนาที่ว่า “ทำไมต้องมีตำรวจ” ยึดโยงมาจากคำถามอันดังขึ้นก่อนหน้านี้ว่า “ทำไมต้องมีทหาร”

เหมือนกับเป็นความสงสัยของ “นักวิชาการ”

อาจเป็นเช่นนั้นแต่หากถามต่อไปว่าอะไรคือเหตุปัจจัยให้เกิดเป็นความสงสัย

ทำไมต้องมีทหาร ทำไมต้องมีตำรวจ

ตรงนี้ย่อมมีผลสะเทือนมาจากบทบาทของทหาร ย่อมมีผลสะเทือนมาจากบทบาทของตำรวจ

ดังอย่างกึกก้องจาก 2 รัฐประหาร

 

ไม่ว่าจะเป็นรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 ไม่ว่าจะเป็นรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557

ล้วนสัมพันธ์กับทหารและตำรวจ

ไปฟังเสียงจากพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยก็จะได้ยินชัด

ยิ่งฟังเสียงจาก “กปปส.” ยิ่งกึกก้องกังวาน

ที่ไม่ควรมองข้ามก็คือ เสียงสาปแช่งบทบาทของ “ตำรวจ” ขณะที่ฝากความหวังไว้กับ “ทหาร”

พลันที่ “ทหาร” ออกจากกรมกอง เสียงเฮก็ดังสนั่น

แรกที่เกิดรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 เสียงเป็นเช่นนี้ แรกที่เกิดรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 เสียงเป็นเช่นนี้

เพิ่งในเดือนกรกฎาคม 2560 เท่านั้นที่แปลกออกไป

 

เหมือนกับว่าเสียงแปลกแปร่งจะมาจากพรรคเพื่อไทย จะมาจากนปช.คนเสื้อแดง

อาจใช่ แต่มีมากกว่านั้น

ดูเหมือนเสียงจากพรรคประชาธิปัตย์ก็มองไปยัง “ทหาร” ยิ่งเสียงจากปัญญาชน นักวิชาการ ยิ่งพุ่งไปยัง “ทหาร”

ปฏิรูป “ตำรวจ” ดูเหมือนจะไม่พอ ต้องพ่วง “ทหาร” ไปด้วย

นับวันข้อเรียกร้องต้องการให้ “ปฏิรูปทหาร” เหมือนกับต้องการให้”ปฏิรูปตำรวจ”จะยิ่งดังกระหึ่ม

ไม่ว่า “พันธมิตร” ไม่ว่า “กปปส.”