ก่อนถึงวันจันทร์ที่ 12 มิถุนายนที่ผ่านมา มีนักกอล์ฟ แฟนกอล์ฟหลายท่านถามผมว่า “เมื่อไหร่เอรียาจะได้แชมป์อีก?”

ผมตอบด้วยความมั่นใจว่า “เร็วๆ นี้แหละ”

ตอบแบบนี้มาตั้งแต่ต้นเดือนเมษายน

ที่มั่นใจเพราะดูจากผลการแข่งขันปีนี้ ซึ่งเริ่มต้นมาตั้งแต่สัปดาห์สุดท้ายของเดือนมกราคม คะแนนของเอรียาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ คนที่ได้แชมป์เกือบทุกสัปดาห์

“อาการแบบนี้” เป็นอาการของคนจะเป็นแชมป์ในระยะเวลาไม่ไกล-ไม่ว่าจะเป็นนักกอล์ฟชายในพีจีเอ ทัวร์ หรือหญิงในแอลพีจีเอ ทัวร์

ในกรณีของเอรียา ฟอร์มดี ผลงานดีมาตั้งแต่ปีที่แล้ว แล้วดีต่อเนื่องมาถึงปีนี้

ดูคะแนนแบบละเอียดแต่ละสัปดาห์ ยังไงๆ ปีนี้ก็ต้องได้แชมป์

อาจจะไม่ถึง 5 แชมป์เท่าปีกลาย แต่ 1 รายการมีแน่

แต่พอพ้นเดือนพฤษภาคม ผมชักกังวลหน่อยๆ

เพราะผ่านไป 5 เดือนแข่งไปแล้ว 12 รายการ ยังไม่ได้แชมป์ ได้แต่เฉียดไปเฉียดมา กลัวเอรียาจะสูญเสียความมั่นใจ

กระทั่งเมื่อวันที่ 12 มิถุนายนที่ผ่านมา เธอได้แชมป์แรกของปี 2017 ที่แคนาดาแบบประทับใจแฟนกอล์ฟชาวไทยที่นั่งชมถ่ายทอดสดจนถึงตี 4

เห็นบรรยากาศการแข่งขันที่ทั้งเข้มข้น กดดัน บีบประสาท แล้วเธอก็เอาชนะได้ เป็นการชนะแบบซัดเด้น เดธ เพลย์-ออฟ เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอซะด้วย

2 ครั้งก่อนหน้านี้แพ้ซัดเด้น เดธทั้ง 2 ครั้ง

อะไรที่ยากๆ

อะไรที่ทำไม่ได้

เธอทำได้หมดในคราวนี้

จึงมั่นใจว่าด้วยฟอร์มการเล่น ณ ปัจจุบัน ถ้าไม่เจ็บไม่ไข้ เธอจะได้แชมป์อีกอย่างน้อย 1 รายการใน 21 รายการที่เหลือของปี 2017

ถ้ามีโชคมาเสริม อาจได้มากกว่า 1 แชมป์ แถมเป็นรายการเมเจอร์ด้วย

 

ที่กล่าวถึงโชค เพราะกอล์ฟมีเรื่องของโชคเข้ามาเกี่ยวข้องมากกว่ากีฬาหลายๆ ชนิด

อย่างกรณีเอรียาได้แชมป์ครั้งล่าสุด เมื่อเหลืออีก 2 หลุมจะจบการแข่งขัน เล็กซี่ ธอมป์สัน นำเอรียา และ อิน จี ชุน 2 คะแนน ไม่มีใครคิดว่าเล็กซี่จะไม่ได้แชมป์

ใครจะไปเชื่อว่าเธอจะทำ 3 พัตต์ ออกโบกี้ย์ 2 หลุมติดต่อกัน

หลุม 18 ตีจากระยะ 88 หลาไม่ถึงกรีนในรอบปกติ

ในการเพลย์ ออฟ ที่หลุม 18 หลุมเดิม ตีจากตำแหน่งใกล้ๆ เดิม ระยะ 90 หลา

เล็กซี่ตีไม่ถึงกรีนอีก!!

ในขณะที่เวลาใกล้ๆ กัน หลุมเดียวกัน เอรียาต้องตีจากตำแหน่งยอดยากในสถานการณ์กดดัน จากระยะ 155 หลา ลูกจมหญ้ายาว ตำแหน่งของลูกอยู่สูงกว่าเท้า

เป็นศูนย์รวมแห่งความยาก

เธอตีขึ้นไปออนห่างจากธง 22 ฟุต ถือว่าน่าพอใจเมื่อนึกถึงจุดที่ตีออกไป

อิน จี ชุน ตีเป็นคนที่ 2 จากไลดีระยะ 137 หลา ลูกขึ้นกรีนแล้ววิ่งไปหยุดอยู่หลังลูกของเอรียา 3 ฟุต จึงต้องพัตต์ก่อน

การพัตต์ก่อนของ อิน จี ชุน จากมุมเดียวกัน ทิศทางเดียวกัน ระยะใกล้เคียงกัน “ให้ข้อมูล” เอรียาครบถ้วน

เธอจึงพัตต์ขึ้นเนิน ไลน์ขวา ลูกวิ่งอย่างแข็งแรงลงกลางหลุมแบบตัวเองยังช็อก!

ความผิดพลาดแบบเหลือเชื่อของเล็กซี่ 2 ครั้งติดต่อกัน และการที่ลูกของ อิน จี ชุน วิ่งไปหยุดหลังลูกของเอรียา

ผมว่ามีเรื่องโชคเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

 

ระหว่างการได้เหรียญทองโอลิมปิก กับการเป็นนักกอล์ฟอาชีพมือ 1 ของโลก…

อย่างไหนเป็นยาก ได้ยากกว่ากัน

ผมตอบไม่ได้

ทราบแต่ว่าจำนวนนักกอล์ฟหญิงมือ 1 ของโลกมีครั้งละ 1 คน

เมื่อนับรวมจากอดีตถึงปัจจุบันมีไม่ถึง 20 คน

รัฐบาล หรือองค์กรเกี่ยวกับกอล์ฟบ้านเราควรยกย่องเอรียาให้เป็นรูปธรรมไหมครับ?

ทั้งในฐานะนักกีฬาคนเก่ง

หรือในฐานะ “ลูกของคนระดับชาวบ้าน” ที่สู้ชีวิตมาตั้งแต่อายุ 5 ขวบ จนประสบความสำเร็จเมื่ออายุ 21 ปี

ไม่ต้องให้เงินหรอกครับ เธอมีพอสมควรแล้ว และยังจะมีอีกเยอะ

ผมเสนอให้เธอเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์สนามกอล์ฟทุกแห่งในประเทศไทยตลอดชีพ

แถลงข่าวให้เอิกเกริก เน้นให้เป็นข่าวแพร่ผ่านสำนักข่าวใหญ่ๆ ทั่วโลก

การที่ประเทศมีนักกอล์ฟอาชีพมือ 1 ของโลกขณะอายุ 21 ปี นี่เป็นของวิเศษในการประชาสัมพันธ์ประเทศในทุกมิติ ทั้งการเมือง เศรษฐกิจ สังคม กีฬา การท่องเที่ยว และ ฯลฯ

สนามกอล์ฟที่มอบการเป็นสมาชิกให้เอรียาไม่เสียอะไรเลย เธอไม่มีเวลามาใช้บริการของสนามหรอกครับ เพราะปีหนึ่งมีเวลาหยุดพักแค่ 2 เดือนเท่านั้น

ผู้ที่ได้ประโยชน์แบบตรงๆ และได้ทันทีก็คือประเทศไทย

 

แข่งครั้งล่าสุดไม่เห็นเอรียาไหว้ผู้ชมตอนเดินขึ้นกรีนหลุมสุดท้ายแล้วโฆษกประกาศชื่อ

คงเป็นเพราะมีสมาธิอยู่กับเกมที่เข้มข้น

ตอนแข่งจบ นักกอล์ฟกับแคดดี้จะสวมกอดกันจนครบทุกคน

ก่อนกอด เอรียาเอียงตัวนิดๆ เป็นการคารวะแบบนักกอล์ฟเกาหลีใต้เขาทำกัน

ผมว่ายกมือไหว้แบบไทยดีกว่าครับ

ผู้บรรยายฝรั่งจะได้บอกผู้ชมว่าคืออะไร

ที่สำคัญ ผมอยากให้ฝรั่งเห็นแล้วทราบทันทีว่าเอรียาเป็นคนไทย ไม่ใช่เข้าใจผิดคิดว่าเป็น “เกาหลีอีกคนหนึ่ง” ที่มากวาดแชมป์แอลพีจีเอ ทัวร์

 

สุดท้าย…

พูดภาษาอังกฤษได้เยอะแล้ว เวลาให้สัมภาษณ์ไม่ว่าในห้องสื่อมวลชน ในสนาม ฯลฯ ต้องมีการเล่าเรื่อง มีคำอธิบายพอสมควร อย่าตอบสั้นเกินไปจนนักข่าวใช้งานได้น้อย

เช่น “หลังจากทำดับเบิล โบกี้ย์ เดินลงจากกรีน คุณคิดอะไร”

ตอบสั้นๆ ว่า “ไอ เก็ต แมด ” …ไม่พอ สั้นไป

ต้องมีสตอรี่ เช่น “กอล์ฟก็เป็นแบบนี้ล่ะ มีโบกี้ย์ มีเบอร์ดี้ มีดีใจ มีเสียใจ ความสำคัญก็คือ ถ้าเสียใจแล้วต้องลืมให้ได้ภายใน 5 วินาที”

ตอบประมาณแบบนี้ครับฝรั่งจะเก็บไว้ใช้งาน จะบอกต่อ เขาเห็นพูดดีคิดเก่ง รายการทีวีดีๆ หนังสือดีๆ จะมาขอสัมภาษณ์ เชิญออกรายการ…เพิ่มมูลค่าให้กับตัวเรา

พยายามดูนักกีฬาให้สัมภาษณ์หลังจบการแข่งขันทางทีวีบ่อยๆ

การตั้งคำถาม และวิธีตอบ เกือบจะเป็นรูปแบบตายตัว นำสิ่งดีๆ มาใช้ได้

 

ท้ายสุด…

สิ้นปี ช่วงปิดฤดูแข่ง หาไดรเวอร์ที่มั่นใจดีไหมครับ?

เสียดายความแข็งแรงที่ยังใช้งานได้ไม่เต็มที่ ไม่เต็มศักยภาพ

ตีแต่เหล็ก 2 …นานๆ ไป กลัวบาดเจ็บกล้ามเนื้อจังเลยครับ