E-DUANG : แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ “รั้วเหล็ก” ที่ราชประสงค์

ไม่น่าเชื่อว่า “ฝ่ายเสนาธิการ” ไม่ว่า ทหาร ตำรวจ และพลเรือน จะไม่ได้รับรู้เรื่องราวของ แฮร์รี่ พอตเตอร์

ทั้งๆที่เป็นเรื่อง “สุดฮิต”

หากไม่ได้อ่านจาก “หนังสือ” ก็น่าจะเคยเห็นจาก “หนัง” ทั้งโรงใหญ่และแผ่นซีดี

เหตุการณ์ที่ “ราชประสงค์” แสดงว่าไม่ได้ “อ่าน” ไม่ได้ “ดู”

ยิ่งเหตุการณ์การแสดง “ละครใบ้” ที่วัดสระปทุมวนาราม ยิ่งเด่นชัดว่าไม่เคยผ่านตา

เพราะหากผ่านตาย่อมรู้จัก “ลูกสนิช”

ลูกสนิชอันเป็นอุปกรณ์สำคัญในกีฬา “ควิดดิช” ยอดนิยมในโลกของ “ผู้วิเศษ”

ลูกสนิชอัน อัลบัส ดัมเบิลดอร์ มอบให้ แฮร์รี่ พอตเตอร์

 

ที่มาพร้อมกับ “ลูกสนิช” นั้นก็คือ คำเตือนสั้นและกระชับอย่างยิ่งในความหมาย

“ยิ่งปิด ยิ่งเปิด”

ตรงนี้สอดรับอย่างมิได้นัดหมายกับคำเตือนแต่โบราณกาลในสังคมไทย

นั่นคือ “ยิ่งห้าม ยิ่งยุ”

เพราะหากตระหนักในความเป็นจริงของ “ยิ่งปิด ยิ่งเปิด” เพราะหากตระหนักในความเป็นจริงของ “ยิ่งห้าม ยิ่งยุ”

ก็คงไม่มีการห้าม “น้องเดียร์” ไปคารวะจุดตายของ “พ่อ”

ก็คงไม่มีการนำรั้วเหล็กไป”กั้น”ไม่ว่าบริเวณใกล้สถานีรถไฟลุมพินี ไม่ว่าบริเวณแยกราชประสงค์

และรวมถึงบริเวณวัดปทุมวนาราม

 

ธรรมชาติของ “สถานการณ์” ดำเนินไปเหมือนกับกรณีของลูกสนิชในนิยายเรื่อง แฮร์รี่ พอตเตอร์

นั่นก็คือ “ยิ่งปิด ยิ่งเปิด”

เพราะหากมองจากพื้นฐานของฟิสิกส์ที่เรียนกันในโรงเรียนนายร้อย ไม่ว่านายร้อยทหาร ไม่ว่านายร้อยตำรวจ

เซอร์ ไอแซค นิวตัน สรุปอย่างรวบรัดยิ่งว่า

“เมื่อมีแรงกด ย่อมมีแรงต้าน”

วิทยาศาสตร์ธรรมชาติ เป็นเช่นนี้ วิทยาศาสตร์สังคม ก็เป็นเช่นนี้

จำเป็นต้องอ่าน แฮร์รี่ พอตเตอร์