ฉันเดินออกจากโรงพยาบาลแบบตัวเบา

เบาเพราะจ่ายเงินค่าส่องกล้องลำไส้ไปก้อนหนึ่ง ซึ่งแน่นอน ต้องตรวจสุขภาพทั่วไปก่อน มีค่าใช้จ่ายเพิ่มอีก

แต่สุขภาพเป็นเรื่องสำคัญ ถ้าจะส่องกล้องโดยใช้สิทธิ์สามสิบบาทรักษาทุกโรค หรือประกันสังคมต้องรอคิวเป็นปี

ซึ่งหมายความว่า ฉันจะอยู่กับความกังวลไปอีกนาน และหากมีความผิดปกติในลำไส้ ฉันก็อาจสูญเสียช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการรักษาไป

บางคนคิดว่าฉันกินผักเยอะ ไม่น่ามีปัญหากับลำไส้

อันที่จริงการกินผักหรือไม่กินผัก ไม่ใช่ปัจจัยเดียวของการขับถ่าย

ฉันเคยมีเพื่อนที่แทบไม่กินผักเลย แต่ขับถ่ายดีเยี่ยมทุกเช้า

ขณะที่ฉัน ตั้งแต่เริ่มสาวก็ท้องผูก กินผักมาก ดื่มน้ำมาก ก็ช่วยได้นิดหน่อย เมื่อใช้ลำไส้มานานหลายสิบปี รู้สึกท้องผูกมากขึ้น ฉันอยากตรวจให้หายคลางใจ

บอกตัวเองว่า เข้าโรงพยาบาลตอนที่เดินเข้าไปได้คือดีที่สุด ไม่ต้องรอสุขภาพแย่ค่อยพบหมอ สงสัยอะไร ไปตรวจ รักษาเร็ว ก็มีโอกาสหาย

 

ผลการส่องกล้องไม่ถึงกับน่ากังวล แต่หมอก็เจอสิ่งที่ต้องจัดการ และส่งไปตรวจอย่างละเอียด ถือเป็นการใช้เงินที่คุ้มค่า และไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไร ฉันก็แน่ใจว่าฉันสามารถจะมีชีวิตที่ดี (ในแบบของฉัน)

“ไม่เป็นไรหรอก” เขาแตะมือฉัน “ส่วนใหญ่หมอส่องกล้องจะแยกชิ้นเนื้อได้จากการดูเลย ด้วยประสบการณ์ของหมอ ถ้าหมอบอกว่าไม่ใช่ ก็ไม่ใช่”

หมอบอกฉัน เธอต้องการทราบว่าชิ้นเนื้อนั้นเป็นประเภทไหน เพื่อตัดสินใจว่า ฉันควรมาส่องกล้องลำไส้ครั้งต่อไปเมื่อไร

ทั้งหมอและเขาบอกว่าไม่ต้องกังวล ฉันก็จะไม่กังวล

“เราใช้เงินไปเยอะเลย” ฉันบอก

“ไม่เป็นไรหรอก ฉลองกันได้แล้ว” เขาหันมายิ้ม “กินอาหารอินเดียกันมั้ย”

ฉันอยากรอผลชิ้นเนื้อก่อน แต่เหนือสิ่งอื่นใด เราควรประหยัด เราน่าจะทำอาหารกินเอง เพราะถ้าไปกินอาหารอินเดียมื้อหนึ่งก็เป็นพัน

“คิดถึงหมา” ฉันอ้าง “กลับบ้านทำเมนูใหม่ๆ กินก็อร่อยเหมือนกัน”

เขาหัวเราะ “ขี้เหนียวอีกละ”

“มีเมนูรัสเซียไหนที่เรายังไม่ได้ทำ จะได้แวะซื้อวัตถุดิบเลย” ฉันว่า

“ทำไหวเหรอ” เขาเป็นห่วง

ฉันเพิ่งตื่นจากการส่องกล้อง แต่ฉันไม่รู้สึกเหมือนถูกวางยาสลบ ไม่มีอาการข้างเคียงใดๆ ทั้งสิ้น

“สบายมาก” ฉันบอกเขาพร้อมยิ้มกว้าง

 

เมื่อฉันออกจากห้องน้ำของปั๊มน้ำมัน เขาก็ได้เมนูมานำเสนอ เขาส่งโทรศัพท์ให้ “ดูสิ ทำง่ายมากเลย”

เป็นซุปรัสเซียชื่อ solyanka อุดมโปรตีน ดูดี และน่ากินเป็นที่สุด ดูคลิปเสร็จฉันก็พอเข้าใจว่าทำอย่างไร ฉันฟังภาษารัสเซียไม่ออก แต่รู้ว่าใส่อะไรบ้าง วิธีทำก็ไม่ยุ่งยากซับซ้อน

เรามีวัตถุดิบครบเกือบหมด ขาดแต่เนื้อวัว ฉันจึงแวะร้านเนื้อ ซื้อเอ็นน่องหนึ่งกิโลกรัม ใช้ไม่หมดหรอก เก็บไว้แกงเนื้อครึ่งหนึ่ง

อันดับแรก ต้องมีน้ำซุปก่อน ใช้กระดูกอะไรก็ได้ ฉันใช้โครงไก่กับกระดูกหมู ตั้งน้ำให้เดือด ช้อนฟองทิ้ง เบาไฟเป็นไฟอ่อน แล้วหย่อนใบกระวานลงไปสองใบ ใส่เนื้อทั้งชิ้นลงไปด้วย

ปล่อยหม้อไว้กับไฟ 45 นาทีเป็นอย่างน้อย ยิ่งทิ้งเวลาไว้นาน ก็จะได้น้ำซุปที่เข้มข้น

ระหว่างนั้น ฉันหั่นไส้กรอกเป็นชิ้นเล็ก มีไส้กรอกในตู้เย็นกี่ชนิด ใช้ได้ทั้งสิ้น ที่สำคัญคือต้องมีเซลามี หั่นเป็นชิ้นเล็กเช่นกัน

เขาบอกว่า การหั่นเป็นชิ้นเล็ก ทำให้เราได้กินทุกอย่างในหนึ่งคำ

เนื้อวัวที่ต้มไว้ในหม้อนั้น เมื่อสุกดีแล้ว ฉันตักขึ้นมาหั่นเป็นชิ้นเล็กลองในถาดรวมกับไส้กรอกและเซลามี

จะใส่ผักด้วยก็ได้ เช่น มันฝรั่งหรือกะหล่ำ แต่ฉันอยากใช้แต่ผักที่จำเป็น คือหอมหัวใหญ่ แคร์รอต และแตงกวาดอง

ผัดหอมหัวใหญ่หั่นเต๋ากับแคร์รอตขูดด้วยไฟอ่อนจนกระทั่งสุกและนิ่ม ขั้นตอนนี้ต้องใจเย็น ใช้น้ำมันน้อยๆ รู้จักรอ

หัวหอมกับแคร์รอตได้ที่ ค่อยใส่แตงกวาดองหั่นเป็นชิ้นเล็กลงกระทะ ตามด้วยเนื้อมะเขือเทศกระป๋องเข้มข้น เร่งไฟขึ้นมาสักนิด ผัดให้ร้อน แล้วปิดเตา

เมื่อซุปได้ที่ ฉันตักกระดูกออกจนหมด เร่งไฟ พอซุปเดือดก็ใส่วัตถุดิบที่ผัดแล้วลงไป ตามด้วยเนื้อสัตว์ทั้งหมด ปรุงรสด้วยพริกไทยดำ น้ำแตงกวาดอง และเกลือ ให้ได้รสเปรี้ยวนิด เค็มหน่อย ถ้ายังไม่เปรี้ยว เติมเนื้อมะเขือเทศเข้มข้นกับน้ำแตงกวาดองลงหม้อได้อีก

 

ทั้งหมดนั้น เราทำด้วยกัน ช่วยกันชิม ได้รสที่ชอบ แล้วฉันก็ปิดเตา

ตัก solyanka ลงถ้วย วางเลมอนหนึ่งชิ้น โปะหน้าด้วยโยเกิร์ต และโรยพาสลีย์สับ

“สวยจังเลย” ฉันบอก

“ทำสวยกว่าในคลิปของแม่บ้านรัสเซียอีกนะเนี่ย” เขาว่า

แล้วเราก็แปะมือกัน

ออกจากโรงพยาบาลตอนเที่ยง ฉันกินพายไก่รองท้องไปชิ้นเดียว ฉันพบว่าซุปแบบนี้เหมาะกับคนที่เพิ่งล้างท้องอย่างฉัน กินแล้วสดชื่นมาก

ปิ้งขนมปังสองแผ่น ทาเนยหนาๆ วางไว้ในจานไม้ ถามเขา “ชอบมั้ย”

เขาพยักหน้าหนักแน่น “ทำทีหนึ่งเยอะมาก เก็บไว้กินได้อีกสองมื้อเลย”

นั่นละดี คุ้มค่าที่ได้เข้าครัว ฤดูหนาวจะมาแล้ว เราเสิร์ฟซุป solyanka ให้แขกของเราได้ ถ้าเราชอบ แขกก็น่าจะชอบ

“ลมดีจัง” ฉันมองใบไผ่ที่พลิ้วไหว รู้สึกถึงความหวังและความสุข

ใช่ แม้ว่าฉันเพิ่งไปส่องกล้องลำไส้ และต้องรอฟังผลชิ้นเนื้ออีกหนึ่งสัปดาห์