สถานการณ์ไวรัส โคโรนา อันมีจุดเริ่มในมหานครอู่ฮั่น ประเทศจีน กำลังแผ่พลานุภาพของมันออกไปเป็นลำดับ

ไม่ว่าจะสัมผัสได้ผ่านตัวเลขที่ญี่ปุ่น ตัวเลขสิงคโปร์

ไม่ว่าจะสร้างความสพรึ่งตัวโดยมีเรือสำราญเป็นพาหะลอยน้ำมหึมาจาก จีน ญี่ปุ่น ฮ่องกง ฟิลิปปินส์และลอยเท้งเต้งในอ่าวไทย

แสนยานุภาพจากจีนอาจสร้างความตื่นตลึง

ตื่นตลึงกับการเนรมิตโรงพยาบาลสนามเจาะคนไข้ ๑.๐๐๐ คน ภายในเวลาเพียง ๑๐ วัน ในท่ามกลางการปิดเมืองไม่เพียงแต่มณฑลหูเป่ยเท่านั้นหากแต่แผ่ขยายไปอีก ๑๐ กว่ามณฑล

และที่ตามมาเป็นระลอกแล้วระลอกเล่าคือการปรับออกผู้ปฏิบัติงานพรรคกว่า ๔,๐๐๐ ราย

นี่คือการดิสรัพท์ นี่คือผลสะเทือนอันเนื่องแต่ไวรัส

 

ไม่ว่าจะเป็นหลักการวัตถุนิยมในยุคของประธานเหมาเจ๋อตง ไม่ว่าจะเป็นหลักการวัตถุนิยมในยุคของประธานสีจิ้นผิง ที่ยึดกุมกันติด ๒ ริมฝีปาก

คือ ๑ ต้องแยกเป็น ๒

ต้องแสวงหาสัจจะจากสภาพความเป็นจริง และนำเอาความเป็นจริงมาเป็นตัวตั้งในการแก้ไขปัญหา

ความเป็นจริงของไวรัส โคโรนา เด่นชัดอย่างยิ่ง

ด้านหนึ่ง โลกมองเห็นประสิทธิภาพของการบริหารในแบบรวมศูนย์แห่งอำนาจภายใต้การนำของพรรคคอมมิวนิสต์

ความแข็งแกร่งเฉียบขาดของประธานาธิบดีสีจิ้นผิง

ขณะเดียวกัน ด้านหนึ่ง โลกมองเห็นจุดอ่อนช่องโหว่อันเนื่องแต่การรวมศูนย์อย่างด้านเดียวกระทั่งขาดประชาธิปไตย

ชะตากรรมของ ดร.หลี่จึงได้เกิดขึ้นจากการเตือน

 

มีความเป็นไปได้ที่ผลสะเทือนจากกรณีไวรัส โคโรนา จะไม่สั่นกระทบแต่เพียงในเรื่องของสุขภาพพลานามัย หากแต่จะทำให้จีนเริ่มตระหนักในจุดอ่อน จุดแข็งอันดำรงอยู่ภายในสังคมไปด้วย

ยิ่งกว่านั้น ผลสะเทือนนั้นจะมิได้จำกัดอยู่แต่บทเรียนของจีนหากแต่จะกว้างไกลไปทั่วโลก

ไม่ว่าจะเป็นญี่ปุ่น เกาหลีใต้ สิงคโปร์ ไม่เว้น

สังคมไทยเหมือนกับเป็นเกาะน้อยท่ามกลางคลื่นลมอันบ้าคลั่งเนื่องจากการแพร่ระบาดของไวรัส โคโรนา

เป็นไปได้อย่างไรจะ”รอดพ้น”ไม่กระเทือน