การ์ตูนที่รัก/นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

Aladdin รำลึกอะลาดิน

 

เมื่อดิสนีย์ชุบชีวิตการ์ตูนขึ้นมาเป็นคนจริงๆ ในยุคไอที

เป็นโอกาสอันดีที่การ์ตูนที่รักจะพากลับไปรำลึกอดีตอันรุ่งเรืองของการ์ตูนแท้ๆ ในยุคเบบี้บูมเมอร์และมิลเลนเนียม

หลังจากที่ดิสนีย์กลับมาอย่างยิ่งใหญ่ด้วยเงือกน้อยผจญภัย The Little Mermaid ในปี 1989

ตามด้วยโฉมงามกับเจ้าชายอสูร Beauty and the Beast ในปี 1991

เพียงปีเดียวก็ถึงคราวของอะลาดิน Aladdin ปี 1992

หนังทั้งสามเรื่องยิ่งใหญ่ตระการตาทั้งด้วยเนื้อเรื่อง งานด้านภาพ และเพลงประกอบไพเราะที่กวาดรางวัลมากมาย ขึ้นชั้นคลาสสิคตลอดกาลหลายเพลง

เป็นที่เข้าใจกันเสมอมาว่าเรื่องอะลาดินนี้ได้จากพันหนึ่งราตรี (The Thousand and One Nights) แต่แท้จริงแล้วเรื่องเล่าของอะลาดินที่รู้จักกันเป็นงานของนักเขียนชาวฝรั่งเศส Antoine Galland ในหนังสือ Les Mille et Une Nuits ระหว่างปี 1707-1714 โดยที่ไม่เคยพบเรื่องเล่านี้ในเอกสารหรือบันทึกของอาหรับก่อนหน้านี้เลย

บทประพันธ์ในภาษาอังกฤษที่เขียนกันต่อๆ มามีรากเหง้าจากงานเขียนของอังตวนเสียมาก

 

หนังการ์ตูนดิสนีย์อะลาดินฉบับปี 1992 นี้ นอกจากงานด้านเพลงเป็นที่หนึ่งแล้ว งานด้านศิลปะก็เป็นที่เล่าลือ ฉากที่ประทับของเจ้าหญิงจัสมินทำเป็นลวดลายประหนึ่งกรงนกเพื่อแสดงให้เห็นความเป็นอยู่ที่เสมือนถูกกักขัง

วังของสุลต่านบิดาของจัสมินมีรูปทรงเป็นวงกลมหรือวงรีและมีวัสดุกับเครื่องประดับเป็นวงกลมหรือวงรีเสียมาก

เปรียบเทียบกับบัลลังก์ของเสนาตัวร้ายจาฟาร์ในตอนหลังซึ่งจะมีลายเส้นเป็นเหลี่ยมแหลมหักมุมเสียมากกว่า

หนังเริ่มต้นด้วยตัวละครหลักสามตัวนี้ เจ้าหญิงจัสมินอายุ 16 ปีที่ปฏิเสธขนบการเลือกคู่ครอง เธอจะแต่งงานด้วยความรักเท่านั้น ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้เลยในโลกยุคนั้น

สุลต่านบิดาของเธอก็อ่อนแอตกอยู่ใต้อิทธิพลของจาฟาร์ผู้มั่นหมายจะค้นหาของวิเศษในถ้ำวิเศษ

แต่ผู้ที่จะเข้าไปเอาของวิเศษได้มีเพียงคนเดียวคือ “เพชรในตม”

เจ้าหญิงจัสมินหนีออกจากวังในวันหนึ่ง เธอหยิบผลไม้ลูกหนึ่งยื่นให้เด็กยากจนสกปรกกินโดยไม่จ่ายเงิน นั่นเท่ากับขโมย เป็นอะลาดินช่วยชีวิตเธอเอาไว้ได้

สองคนวิ่งหนีทหารกันเป็นที่สนุกสนาน แต่ก็ถูกจับได้ในที่สุด

จาฟาร์รู้ด้วยเวทมนตร์ว่าอะลาดินเป็นเพชรในตมจึงพาเขาและลิงอาบูคู่กายอะลาดินไปที่ถ้ำวิเศษ

และบอกให้เขาเข้าไปหยิบตะเกียงออกมาแต่ห้ามแตะต้องทรัพย์สมบัติอื่นใด ลิงอาบูฝ่าฝืนคำสั่งห้ามนี้ทำให้อะลาดินและลิงอาบูถูกถ้ำวิเศษซึ่งมีหน้าตาเป็นเสือกักขังไว้ภายใน

แล้วก็เป็นเช่นเดียวกับหนังพระเอกตกเหวทุกเรื่องนั่นคือได้พบยักษ์จีนนี่และพรมวิเศษในถ้ำนั้นเอง

 

อะลาดินขอพรข้อแรกจากยักษ์จีนนี่ให้เขาเป็นเจ้าชายคือเจ้าชายอาลี อะบาบวา เพื่อที่เขาจะได้แต่งงานกับเจ้าหญิงจัสมิน

แผนการของเขาถูกขัดขวางโดยจาฟาร์ซึ่งส่งเขาไปจมใต้ท้องทะเล เขาจึงจำเป็นต้องเสียพรข้อที่สองเพื่อขอให้จีนนี่ช่วยชีวิตเขา

ถึงตอนนี้เขาเหลือพรอีกข้อเดียวซึ่งควรใช้เพื่อปล่อยจีนนี่เป็นอิสระแต่เขาไม่ทำ ที่จริงแล้วจีนนี่มิใช่ยักษ์ เขาเป็นภูตในขนบของอาหรับ

ข้างจาฟาร์ได้ตะเกียงไปครองในครึ่งหลังจึงได้จีนนี่ไปครองด้วย เขาขอพรให้ตนเองเป็นสุลต่าน แล้วก็ขอพรให้ตนเองเป็นพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่

ตอนนี้เขาเหลือพรอีกหนึ่งข้อเช่นกัน นำไปสู่การหักเหลี่ยมเฉือนคมในตอนท้ายตามที่จะได้เห็นในหนัง

ทั้งฉบับหนังการ์ตูนและฉบับสร้างใหม่ที่วิล สมิธ รับบทจีนนี่

 

เนื้อหาของเรื่องเล่านี้คือเรื่องความเป็นตัวเองและการเป็นตัวเอง ไม่ว่าตัวเองนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม อะลาดินเป็นเด็กหนุ่มสกปรกในถนนสกปรกแต่เขาเคยเป็นตัวเองมาก่อน

เขาใจดีกับคนอื่น ช่วยเหลือผู้อ่อนแอกว่า แม้กระทั่งช่วยเหลือจัสมินจากพ่อค้าผู้ดุร้าย

แต่พลันที่เขามีจีนนี่เขาก็ไม่เป็นตัวเองอีก เขาลุ่มหลงในร่างใหม่ที่ได้มาเพราะโชคชะตาแล้วก็สูญเสียตัวเองไป

ไม่มีอะไรที่เสียหายมากไปกว่าการสูญเสียตัวเอง คนส่วนใหญ่มักไม่เข้าใจข้อนี้จนกว่าจะสายเกินไป

การเป็นตัวเองมีดีอย่างไร

การเป็นตัวเป็นทำให้เรายอมรับความเป็นตัวเอง เมื่อไรที่คนเรายอมรับตัวเองได้จริงๆ แล้ว ปัญหาที่มีจะหายไป ความง่ายของชีวิตมีเท่านี้เองแต่เป็นเรื่องยากที่สุดที่จะเข้าใจ

ในทางจิตวิทยา ยอมรับว่าเราแย่ แล้วอยู่กับความแย่นั้นอย่างดีที่สุด จะพบว่าเราดีได้

 

หากจะมีหนังสักเรื่องที่ชวนให้ระลึกถึงความสามารถด้านเสียงของโรบิน วิลเลียมส์ ผู้ล่วงลับ เรื่องหนึ่งคืออะลาดิน โรบิน วิลเลียมส์ มาให้เสียงจีนนี่สีฟ้าสนุกสนานมากที่สุดเท่าที่จีนนี่เคยปรากฏตัวบนโลกภาพยนตร์ เขาคงความสามารถในการพูดน้ำไหลไฟดับและยิงประโยคยาวๆ ติดๆ กันอย่างหูดับตับไหม้เพื่อไล่ตามภาพที่ปรากฏบนจอให้ทัน

และดูเหมือนจะมีแต่การด้นสดของโรบินเท่านั้นที่จะทำได้

เขาเลียนเสียงนักแสดงฮอลลีวู้ดหลายคนรวดเร็วเสียจนคนไม่คุ้นเคยคงจะฟังไม่ออก

มีที่คุ้นหูมากคือเสียงโรเบิร์ต เดอนีโร และอาร์โนลด์ ชวาเซเนกเกอร์

อีกคนหนึ่งที่เสียชีวิตแล้วและคู่ควรแก่การกล่าวถึงคือโฮเวิร์ด แอชแมน

โฮเวิร์ด แอชแมน เป็นนักแต่งเพลง เขาทำงานร่วมกับอลัน เมเกน ผู้เขียนเนื้อร้องตั้งแต่เรื่อง Little Shop of Horror ทั้งฉบับละครเวทีและภาพยนตร์ของแฟรงก์ ออซ เขาและเมเกนแต่งเพลงให้เงือกน้อยผจญภัยกวาดรางวัล ตามด้วยโฉมงามกับเจ้าชายอสูรกวาดรางวัลอีก

เขาเริ่มมีอาการแสดงของการติดเชื้อเอดส์ตั้งแต่ปี 1991 และล้มป่วยเข้าโรงพยาบาลตอนที่โฉมงามและเจ้าชายอสูรออกฉายแล้ว

เพื่อนร่วมงานได้ไปแจ้งข่าวดีแก่เขาว่าเพลงในหนังประสบความสำเร็จงดงาม เขาตายในปี 1991 นั้นเอง

ดนตรีที่เขาทำไว้บางเพลงถูกนำมาใช้ในอะลาดินปีถัดมา

เพลงเอกสามเพลงจากหนังการ์ตูนสามเรื่องคือ Kiss the Girl จาก The Little mermaid, Beauty and the Beast จาก Beauty and the Beast และ Friend Like Me จาก Aladdin คว้ารางวัลออสการ์ Best Original Song ทั้งสามเพลง โดยที่เพลงของเขาชิงกันเองในรอบสุดท้ายทุกปีอีกด้วย

เหล่านี้คือความยิ่งใหญ่ของอะลาดินฉบับการ์ตูนดิสนีย์ ปี 1992