จดหมาย

0 พิราบ-เหยี่ยว

 

เรียน บ.ก.คอลัมน์จดหมาย

พิราบขาวบริสุทธิ์ บินสุดปีก

พยายามหลบหลีกซีกโลกชั่ว

ไม่สัมพันธ์ ขวางใคร ให้หมองมัว

หาเลี้ยงตัวรอดวันวัน…นั่นคือพอ

 

ถูกใส่ร้าย เผาบ้าน พาลขยี้

ถูกป้ายสี เผาเมือง ฟ้องเรื่องฉ้อ

ศาลตัดสิน ยกโทษ โจทก์ด่าทอ

แสนทุกข์ท้อ กับสังคม จมดักดาน

 

ยุติธรรม คำนี้ อยู่ที่ไหน

คาเยียวยา ขังคุกไว้ ไร้สมาน

หันหน้าพึ่ง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ฤทธิ์ทะยาน

ข้อกล่าวหา เป็นทางผ่าน แล้วกันไป

 

แค่เรียกร้อง สิทธิ เสรีภาพ

สั่งคำสาป ห้ามเขยื้อน ห้ามเคลื่อนไหว

ทั้งที่เป็น ประชา ธิปไตย

ปลอดเงื่อนไข กำหนด แห่งกฎเกณฑ์

 

เหยี่ยวแดงไม่ดุกร้าว เท่าเหยี่ยวเขียว

แผ่บาตรใหญ่ กราดเกรี้ยว เที่ยวล้ำเส้น

อ้างกูคือ ความถูกต้อง เหนือของเดน

ออกมาเต้น เหมือนแร้งกา จะตายฟรี

 

ใหญ่คับดิน คับฟ้า มหาสมุทร

เมื่อน้ำลด ตอผุด ผุดทุกที่

มากอำนาจ วาสนา บารมี

เสื่อมตาม กาลนาที ที่ท้าทาย

 

ขอสวรรค์ สร้างรังใหม่ ให้พวกพ้อง

และพี่น้อง มีศักดิ์ศรี มีความหมาย

ยังข่มเหง เบ่งทับ น่าอับอาย

ลูกผู้ชาย สัญชาติไทย เขาไม่ทำ

สมบัติ ตั้งก่อเกียรติ

กวีศรีแผ่นดินอโยธยา

 

สมบัติ ตั้งก่อเกียรติ หมายเหตุต่อท้ายมาว่า

บทกวี “พิราบขาว เหยี่ยวแดง เหยี่ยวเขียว” ข้างต้น

ได้แรงดลใจมาจากข่าววงใน จากองค์กรบางองค์กรว่า

ฝ่ายทำผิดกฎหมายในอดีตจะได้รับโทษไม่สูงนัก

ฝ่ายกำลังรับโทษก็จะได้รับปลดปล่อยตามเงื่อนไขต่างๆ

แล้วแต่จะยกข้ออ้าง หาผลประกอบเหตุ

ส่วนมือที่สาม ในเครื่องแบบสีหนึ่งให้สัมภาษณ์จนหลายฝ่ายสะดุ้งไปตามๆ กัน

จึงเป็นที่มาของบทกวีสำนวนนี้

บ.ก.อ่านแล้วยังจินตนาการตามไม่ทัน

ปล่อยเป็นภาระให้ผู้อ่าน คิด อ่าน ตามใจชอบ

 

0 เงิน-เงิน

 

เรียนบรรณาธิการมติชนสุดสัปดาห์

คนสมัยก่อนเขาพูดไว้ว่า

มีเงินนับเป็นน้อง มีทองนับเป็นพี่

มีหนี้นับเป็นลูก

อยากเป็นหนี้ ให้เป็นนายหน้า

อยากเป็นขี้ข้า ให้เป็นนายประกัน

เงินเป็นมิตร เมื่อกู้

เป็นศัตรู เมื่อทวง

เหล้า สุขยามเมา

เศร้า ยามสร่าง

โรงรับจำนำ ไม่เคยเจ๊ง

นายทุนเงินกู้ ไม่เคยจน

ตะวันรอน อ.ลอง จ.แพร่

 

ส่วน ลุง “เงินแจก”

ที่ ชิม ช้อป ใช้ กันเพลิดเพลิน

ไม่ประชานิยมกันเลยเนาะ พี่ “ตะวันรอน”

 

0 ส.ส.

 

ส.ส.เอ๋ย ส.ส.กร่าง

ผู้ทรงเกียรติได้แบบอย่างจากคนไหน

“ผมเป็นของผมแบบนี้จะทำไม”

ส่งเสียงดังเบ่งกล้ามใหญ่ถือไมค์ดู

มารยาท อริยธรรม คน สาธารณะ

ผู้ทรงเกียรติควรลดละอดทนสู้

ใช่จะปล่อยสันดานดิบอ้างข้างๆ คูๆ

นี่แหละเหวยพวกกูใหญ่คับไทยเอย

นายสมัยสงคราม

 

ใหญ่แค่ไหน

ระบอบประชาธิปไตย

ที่แม้จะกระท่อนกระแท่น

แต่ก็ยังเปิดช่องให้มีการตรวจสอบได้

อย่างน้อยที่สุด เสียงลิงทวงกล้วย

ก็เสียดแทงหัวใจผู้ทรงเกียรติเหลือเกิน

อย่างที่ “ไมตรี รัตนา” ว่า

 

0 เพื่อทราบ

 

เรียน บ.ก.มติชนสุดสัปดาห์

คอลัมน์ “แกลเลอรี่” ฉบับที่ผ่านมา

ผมส่งข้อความตกหล่นไป 1 บรรทัดคือ

“วันถวัลย์ ดัชนี 27 กันยายน”

ซึ่งต้องอยู่ใต้รูปเขียนเป็นบรรทัดแรก

ทำให้ “รูป” ขาดสารัตถะของ “เรื่อง” ที่ต้องการสื่อ!

ขอชี้แจงและขออภัย

รักและนับถือ

กรินทร์ จิรัจฉริยากูล

 

รั

บทราบตามนี้ ครับ