หมายเหตุ : บทความนี้เผยแพร่ครั้งแรก ในมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 16 มกราคม 2547

ปัจจุบันการร้องเพลงเป็นกิจกรรมชนิดหนึ่งที่คนไทยทุกเพศทุกวัยกำลังนิยมกันอยู่ สิ่งที่ตามมาก็คือ ครูสอนขับร้องที่เกิดขึ้นมากมายดังดอกเห็ดในฤดูฝน คุณครูเหล่านี้บ้างก็รู้จริง บ้างก็รู้ไม่จริง การเรียนการสอนก็ทำกันตามมีตามเกิด ตามใจชอบ คนที่เรียนก็ได้ผลบ้าง ไม่ได้ผลบ้าง

เพื่อช่วยให้ท่านที่สนใจเรียนร้องเพลงไม่ต้องเดินลดเลี้ยวเคี้ยวคดในการฝึกฝน ดิฉันจึงขอเสนอแนะคุณสมบัติ 13 ประการของครูสอนขับร้องมาให้ท่านได้พิจารณาสรรหาเอาเองว่า ครูคนใดมีคุณลักษณะดังกล่าว

เลือกเอาตามใจชอบก็แล้วกันค่ะ

 

1. เป็นผู้ที่มีความรู้ในศาสตร์และศิลป์แห่งการขับร้องอย่างแท้จริงและหมั่นฝึกฝนเพิ่มเติมความรู้นั้นๆ อยู่เสมอ มิใช่รู้อย่างงูๆ ปลาๆ หรือเพียงคิดว่า ตนเองร้องเพลงได้ก็สามารถจะสอนผู้อื่นได้

2. ศึกษาให้เข้าใจถึงสมรรถภาพเสียง คุณภาพเสียงและสุขภาพเสียงของศิษย์อย่างละเอียด มิใช่สอนไปตามความพอใจของตนเอง

3. มีหลักจิตวิทยาที่ถูกต้องในการสอน พยายามพัฒนาสิ่งที่ดีหรือปัจจัยภายในที่มีอยู่ในตัวศิษย์

4. มีความรู้ทางด้านศิลปวัฒนธรรม ภาษา ฯลฯ ทั้งของไทยและต่างประเทศและพยายามส่งเสริมเพิ่มเติมความรู้เหล่านี้อยู่เสมอ

5. มีความคิดสร้างสรรค์ สามารถแนะนำชี้ช่องทางให้ศิษย์เกิดจินตนาการเพื่อสร้างผลงานที่มีคุณภาพ

6. เล่นเครื่องดนตรีชนิดใดชนิดหนึ่งได้ โดยเฉพาะเครื่องดนตรีประเภท “คีย์บอร์ด” เช่น เปียโน เป็นต้น เพราะเครื่องดนตรีเหล่านี้เป็นอุปกรณ์ประกอบการสอนขับร้อง และควรรู้โน้ตอ่านโน้ตออกด้วย มิฉะนั้น จะเปรียบได้กับครูสอนหนังสือที่อ่านหนังสือไม่ออก

7. ไม่มุ่งหวังแต่ผลได้ทางทรัพย์สินเงินทองหรือเรียกเก็บเงินค่าเรียนสูงเกินเหตุ ควรถือเอาการเรียนการสอนวิชานี้เป็นส่วนหนึ่งของวิทยาทานด้วย

8. อ่อนน้อมถ่อมตน ยอมรับฟังความเห็นของผู้อื่น และอย่าลืมว่า “เหนือฟ้ายังมีฟ้าเหนือครูยังมีบรมครู”

9. ยึดสายกลางในการสอน อย่าเข้มงวดหรือ “ตึง” จนเกินไป และก็ไม่หละหลวมหรือ “หย่อน” จนเกินไป

10. มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี ช่วยเหลือและมีมิตรภาพอันดีต่อเพื่อนร่วมอาชีพ

11. เป็นกัลยาณมิตรของศิษย์ เป็นทั้งครู พ่อแม่ พี่ และเพื่อนของศิษย์

12. เป็นผู้ “ให้” อย่างแท้จริง คือ “ให้” วิชาความรู้แก่ศิษย์ และ “ให้” สิ่งที่ดีงามแก่สังคม

13. เป็นตัวอย่างที่ดีในความกตัญญูกตเวทีต่อครูบาอาจารย์และผู้มีพระคุณทั้งหลาย