จดหมาย มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 30 ก.ย. 59

ขนนก-ก้อนหิน-ชายคนหนึ่ง

ราวปลายเมษายน ถึงต้นเดือนพฤษภาคม 2559

ฝันไปว่า มีชายธรรมดาๆ คนหนึ่งเข้ามาในห้องน้ำที่เพื่อนหญิงกำลังทำธุระส่วนตัวอยู่กับอ่างล้างหน้า

เข้ามาคุยเหมือนสนิทสนมกัน

เราเป็นคนเดียวที่เป็นผู้ชายในบ้าน จะพูดห้ามปราม ก็พูดไม่ออก

แม้เพื่อนหญิงจะบอกชายคนนั้นว่าเสร็จธุระแล้วค่อยคุยกัน

ผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่ยอมออกจากห้องน้ำ

เราร้องขอก็แล้ว ก็ไม่ฟัง

เพราะเราไม่รู้จักกันเลย

เหตุการณ์มันชัดเจนมาก และผู้ชายก็รุกไล่คือแสดงอาการชู้สาวต่อหน้าต่อตาเรา

ชัดเจนขึ้นจริงๆ

ถ้าเกิดกับลูกสาว หรือแฟนใคร แล้วจะทำยังไง

เพียงแต่ว่า นี่เป็นเหตุการณ์ในฝันที่น่ากลัวเท่านั้น (หรือเราเป็นคนชอบฝัน)

ฝันนี้ ไม่แน่ใจว่า มาจากก่อนนอน ได้อ่านเรื่อง “ก้อนหินศีลธรรม” ที่ “นิ้วกลม” เขียนลงใน มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับที่ 1863 (5 พฤษภาคม 2559) หรือเปล่า

หรือฝันไปเอง

นิ้วกลมเขียนถึงเรื่อง พลิกชีวิตคิดอย่าง อาดัม สมิธ ซึ่งเขียนโดย คุณรัสส์ โรเบิร์ต ที่พูดถึง “บุรุษเจ้าระบบ” ที่ตกหลุมรักวิสัยทัศน์ของตน ในเรื่อง “สังคมอุดมคติ” และไม่สามารถจินตนาการถึงสิ่งที่ผิดแผกแตกต่างไปจากความสมบูรณ์แบบเช่นนั้นได้

แล้วตอนท้าย นิ้วกลมมองว่าสังคมอุดมคตินั้นเหมือนขนนก

ไม่รู้หรอกว่า มันจะร่อนไปสู่จุดไหน และคงใช้ระยะเวลายาวนานในการเดินทาง

แต่ในระหว่างทางมันได้ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน ทุกคนในสังคม ที่เข้ามามีส่วนในการกำหนดทิศทางของมัน

ต่างกันกับก้อนหินก้อนนั้น ที่วางนิ่งอยู่ในมุมสวน ราวกับเป็นตำแหน่งที่ถูกจัดวาง ว่าดีที่สุดแล้วโดยใครคนหนึ่ง

แต่มันไม่ปฏิสัมพันธ์กับใครเลย

อาจจะมีคนอยากยกมันออกไป แต่ทำไม่ได้ เพราะมันหนัก และมันก็ไม่รู้ตัว

ก็นะ มันเป็นก้อนหิน (ต้องขอยกมาทุกคำพูดเลยนะ)

กมล ธงชัยขาวสอาด

สารภาพ ซื่อ-ซื่อ

ยัง “จับไม่มั่น” กับจดหมายของ “กมล ธงชัยขาวสอาด”

จึง “คั้น” ออกมาไม่ได้ว่า แท้จริงแล้ว เป้าหมายของจดหมายนี้พุ่งไปยังที่ใด

เริ่มต้นด้วยการฝันถึงเมษายนถึงพฤษภาคม ด้วย “ชายไม่ได้รับเชิญ” บุกรุกเข้ามาในห้องน้ำหญิง

พอเห็นเค้าอะไรบางอย่าง

แต่พอชะแว้บไปยัง “ขนนก” และ “ก้อนหิน” ของ “นิ้วกลม”

ก็เริ่มลังเล

รู้ว่า “กมล ธงชัยขาวสอาด” ประสงค์จะสื่อถึงอะไร “บางอย่าง”

แต่ตีไม่แตก และไม่กล้าเดา

กลัวจะผิด

เลยปล่อยให้จดหมายนี้เป็นดั่งขนนก ลอยไปมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อ่านเอาเอง

ปฏิสัมพันธ์ แล้ว เป็นอย่างไร

เป็นดังก้อนหินที่นิ่งเฉย เพราะ หนัก-ไม่รู้ตัว เหมือน ชายที่บุกเข้าห้องน้ำหญิง หรือไม่

ช่วยเขียนมาชี้แนะกันอีกที

ทุย

ทุยเอ๋ยเคยไถนา เลาะเล็มหญ้าที่หน้างาน

ไถช้าไม่ทันการ นายใช้ก้านไม้ไล่ตี

ทุ่งนาก็ใหญ่กว้าง ดูเคว้งคว้างข้างพงพี

บ่อยครั้งท้อเหลือที่ แต่ไม่มีทางที่ไป

อดทนจนเหนื่อยล้า โอ้นายจ๋าโปรดเห็นใจ

ทุยนี้มีแต่ให้ นายโปรดได้เห็นใจหนา

เดี๋ยวนี้มีรถไถ ทุยเลยไม่ได้ไถนา

นายเลี้ยงเยี่ยงลูกจ๋า พร้อมหาหญ้ามาให้กิน

หยุดการงานเคยไถ หลงดีใจไม่ทันสิ้น

พออ้วนท้วนได้ยิน จะขายกินให้สิ้นไป

นี่หรือคือมนุษย์ ไม่สิ้นสุดจุดอยากได้

รักแท้แน่นั้นไซร้ คือรักได้ไม่รู้พอ

ครูชายแดนไทยพม่า

จ.ตาก

ชัดเจน

ตรงไปตรงมา

ไม่ต้องตีความ

ลงเป็นกำลังใจให้ “คุณครูแม่ระมาด”

เพื่อพัฒนาฝีมือต่อไป

เขียนมาอีก