ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 5 - 11 มกราคม 2561 |
---|---|
คอลัมน์ | มองไทยใหม่ |
ผู้เขียน | นิตยา กาญจนะวรรณ [email protected] |
เผยแพร่ |
สระโอะลดรูป กับ สระออ ในภาษาไทยเมื่อแทนด้วยอักษรไทยแล้วอาจจะสร้างความสับสนในการอ่านได้
สระออ ใช้พยัญชนะ อ อ่าง เป็นตัวแทนของเสียงออ เช่น กอ ขอ คอ ส่วน สระโอะลดรูป ไม่มีรูปสระกำกับ มีเพียงพยัญชนะ ๒ ตัว เรียงต่อกันก็ออกเป็นเสียงโอะได้แล้ว เช่น กก กด กบ กง กน กม ยกเว้น กว กับ กย ที่ไม่อาจจะอ่านเป็นสระโอะลดรูปในภาษาไทยมาตรฐานได้
ขอให้สังเกตว่า เราสามารถเขียนรูปที่แสดงเสียงสั้นยาวคู่กันได้ ยกเว้นเสียงสั้นของคำที่ลงท้ายด้วย ว กับ ย เช่น
เสียงโอ เสียงโอะ
โกก กก
โกด กด
โกบ กบ
โกง กง
โกน กน
โกม กม
โกย *กย
โกว *กว
หมายเหตุ เครื่องหมาย * ที่กำกับไว้ข้างหน้าแสดงว่าไม่ปรากฏรูปเขียนดังกล่าว
ปัญหาการอ่านเกิดขึ้นเมื่อสระออมีตัวสะกด เพราะอาจจะเกิดการสับสนว่าคำนั้นจะออกเป็นสระออ หรือเป็นสระโอะลดรูป
ตัวอย่างคำที่ปรากฏในพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน เช่น
กอบ ขอบ คอบ งอบ จอบ ชอบ ตอบ นอบ (ระ)บอบ ปอบ ผอบ มอบ ยอบ รอบ ลอบ ว็อบ(แว็บ) สอบ หอบ
ในตัวอย่างข้างต้นนี้ มีเพียง ผอบ คำเดียวที่เป็นคำ ๒ พยางค์ และพยางค์หลังอ่านแบบสระโอะลดรูป นั่นคือ
ผอบ [ผะ-] น. ภาชนะสำหรับใส่ของ มีเชิง ฝาครอบมียอด มักทำด้วยโลหะหรือไม้กลึง เป็นต้น.
ในปัจจุบัน ภาชนะชนิดนี้คงไม่เป็นที่นิยมใช้กันแล้ว ถึงแม้จะมีปรากฏในวรรณกรรมบางเรื่อง เช่น จันทโครบ/จันทโครพ ก็ตาม จึงมีผู้ไม่รู้จักคำนี้และอ่านคำนี้ในทำนองเดียวกับคำว่า ปอบ คืออ่านเป็นสระออมีตัวสะกด
เรื่องนี้สันนิษฐานได้เป็น ๒ อย่าง คือ
๑. อ่านตามหลักแนวเทียบ เพราะพลั้งเผลอ
๒. อ่านตามหลักแนวเทียบ เพราะขาดความรู้
ผู้อ่านคำนี้ในทำนองเดียวกับคำว่า ปอบ เท่านั้นที่จะตอบได้ว่าผิดพลาดข้อใด