คอลัมน์ประจำ

ลมหายใจไม่รู้จบ | ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด : นายทิวา

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 11 - 17 พฤศจิกายน 2565
เผยแพร่

ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด | นายทิวา

ลมหายใจไม่รู้จบ

 

แทงยอดพ้นดินเป็นหน่ออ่อน ผลิใบไชชอนขึ้นรับแสง

เติบโตเติบต้นค่อยเปลี่ยนแปลง ลมหายใจแบ่งลมหายใจ

 

ร่วงลงแล้วนั่นใบไม้ร่วง เมล็ดพันธุ์ทั้งปวงเริ่มต้นใหม่

จากเมล็ดหยั่งรากลงชอนไช แทงยอดผลิใบเพื่อเติบตน

แตกกิ่งแตกก้านและแตกใบ หยัดยืนสูงใหญ่ไม้ยืนต้น

ให้ร่มให้เงาให้สัตว์คน ให้ดอกให้ผลให้พืชพันธุ์

จากเมล็ดน้อยน้อยของแผ่นดิน หล่อเลี้ยงชีวินหล่อเลี้ยงฝัน

ความรักจากดินที่แบ่งปัน เพื่อให้แบ่งกันด้วยความรัก

ลมหายใจต่อลมหายใจ สืบต่อส่งให้เป็นไม้หลัก

จากรุ่นสู่รุ่นไม่ผ่อนพัก หนักแน่นแน่นหนักความทรงจำ

คือลมหายใจที่งดงาม แม้ในครู่ยามถูกยีย่ำ

ลมหายใจให้ผู้กระทำ ให้เพื่อชี้นำลมหายใจ

ร่วงลงแล้วนั่นใบไม้ร่วง เมล็ดพันธุ์ทั้งปวงเริ่มต้นใหม่

จากเมล็ดหยั่งรากลงชอนไช แทงยอดผลิใบไม่สิ้นแรง

 

แทงยอดพ้นดินเป็นหน่ออ่อน ผลิใบไชชอนขึ้นรับแสง

เติบโตเติบต้นค่อยเปลี่ยนแปลง ลมหายใจแบ่งลมหายใจ

เติบโตเติบต้นเพื่อกลับคืน รู้ตัวรู้ตื่นหยิบยื่นให้

เกิดดับดับเกิดเป็นกลไก คือชีวิตใหม่เพื่อกลับคืน

เราคือชีวิตเมล็ดพันธุ์ งอกงามความฝันให้ใครอื่น

ลมหายใจให้หยัดและยืน ลมหายใจยื่นลมหายใจ! •