สถานีคิดเลขที่ 12 /สุวพงศ์ จั่นฝังเพ็ชร

———————

ปลาใหญ่ซิว-ซิวปลาใหญ่

————————

ชื่นมื่น คึกคัก เป็นบรรยายกาศที่ไม่เหนือความคาดหมาย

สำหรับ”การเปิบสามัคคี” ของพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กับพรรคเล็ก เมื่อ 17 มีนาคม

แต่ถามว่า ในความชื่นมื่น และในความคึกคักนั้น

ทำให้ พล.อ.ประยุทธ์ กลับบ้าน นอนหลับฝันดี ว่าจากนี้ เสียงในสภาจะยังมั่นคงกับตนเองและรัฐบาล หรือไม่

เพราะในโลกแห่งความเป็นจริง ไม่มี อาหารมื้อไหน ทำให้อิ่มทิพย์

มีแต่ อิ่ม แล้ว ก็หิว

หิวแล้วก็ต้องหาอะไรมาใส่ปากใส่ท้องอีก

ซึ่งที่ผ่านมา สำหรับ “ปลาซิว ปลาสร้อย” อำนาจต่อรองมีไม่มากนัก ต้องดิ้นรน”หากินหาอยู่” กันเอาเอง

แต่ปัจจุบัน และในอนาคตอันใกล้ สถานการณ์ทางการเมืองได้เปิด”นาทีทอง” ให้ เหล่าปลาซิว ปลาสร้อย มีบทบาทสำคัญในการกำหนดอนาคตของ “ป.ปลา”ตัวใหญ่ ถึงขนาดชี้เป็นชี้ตายทางการเมืองได้

อำนาจต่อรองจึงเทกลับมายังเหล่าปลาตัวเล็กตัวน้อย

ดังนั้นแทนที่จะต้องดิ้นรนเพื่อปากเพื่อท้องของตนเอง ก็พากันส่งเสียงร้อง หรือส่งสัญญาณแห่งการมีตัวตน ให้เหล่าบรรดาปลาตัวใหญ่ให้ความสำคัญแก่พวกตน

ต้องหาอาหารมาเสิร์ฟ มาป้อน มิฉะนั้นอาจเกิดภาวะโมโหหิว พากันไล่”สวบ” ปลาตัวใหญ่ ให้บาดเจ็บได้

ยิ่งตอนนี้ ปลาใหญ่ ก็ใช่จะแข็งแรง เจอปัญหาทั้งภายนอก ภายในรุมกระหน่ำ ทำให้เรี่ยวแรงลดน้อยถอยลัง

มากไปกว่านั้น 3 ป.ปลาตัวใหญ่ที่เคยมี”จุดแข็ง”เป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตาย แต่ตอนนี้ก็มี”จุดอ่อน”เกิดความหวาดระแวงกันเอง ทำให้ป.ปลาตัวใหญ่ ส่ออาการเดี้ยงให้คนสังเกตุเห็นได้

ปลาซิว ปลาสร้อย ที่เคยกลัว ก็ไม่กลัว พากันรุมรุกไล่ เพื่อเรียกร้องเอาสิ่งที่ต้องการแบบไม่เกรงใจกันอีกแล้ว

จากที่ตอนแรก 3 ปลา ใหญ่ อาจจะมองข้ามความสำคัญ ของปลาซิว ปลาสร้อย ด้วยเคยชินว่าพวกเหล่านี้”เป็นของตาย” ไม่มีปากมีเสียง เลย ตั้ง”วงเปิบ” เพื่อความสามัคคีเฉพาะเหล่าปลาตัวใหญ่ และปลาไซด์กลาง

จนเกิดเสียงโวยวายจากปลาตัวเล็ก ว่าทำอย่างนี้ได้อย่างไร จึงทำให้ต้องมีการแก้เกม ตั้งโต๊ะใหญ่เลี้ยงกันให้พร้อมหน้าพร้อมตา

ยกเว้น พวกปลา”กบฏ”ที่ไม่ได้รับคำเชิญ เพราะถูกมองว่า ตั้งตนเป็นอริ

ดังนั้น แม้งานเลี้ยงโต๊ะใหญ่ จะมีภาพความคึกคัก และชื่นมื่น แต่ ก็มีบรรยากาศแห่งความอึมครึม กรุ่นกระจายอยู่ด้วย

เพราะ ป.ปลาตัวใหญ่ ถึงจะเอาอกเอาใจ เหล่าปลาซิว ปลาสร้อย แต่ก็คงมากด้วยความระแวดระวัง เนื่องจากต้องระวังไม่ให้พวกปลากบฏ มาช่วงชิงเอาปลาตัวเล็กตัวน้อยไปเป็นพวกแล้วกลับกลายมาเป็นศัตรูในสมรภูมิ”สภา”

ต้องคิดหาทางแก้ทั้งเฉพาะหน้า และทั้งระยะยาว

เฉพาะหน้า ก็คงไม่มีอะไรดีไปกว่า ยอมป้อนอาหารให้เหล่าปลาตัวเล็กอิ่มเอมไปเรื่อยๆ

ส่วนในระยะยาว เมื่อ ป.ปลาตัวใหญ่ ยังอยากจะไปต่อ ป.ประยุทธ์ จะพึ่งพาป.ป้อม อยู่ตลอดไปก็คงไม่ได้ เพราะป.ป้อมเองก็ดูจะทำอะไรที่ป.ประยุทธ์ไว้วางใจแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่ได้เช่นกัน

อย่างการส่งคนคนสนิทไปเป็นหัวหน้าพรรคให้กลุ่มปลากบฏ ซึ่งมองได้หลายแง่มุม ทำให้ป.ประยุทธ์ จะตายใจไม่ได้ต้องหาทางของตนเองด้วย

ซึ่งตอนนี้ เราก็ได้เห็นการขับเคลื่อนของพรรคใหม่อย่าง”รวมไทยสร้างชาติ”ที่กำลังเร่งระดมพลมาเป็นพรรคของป.ประยุทธ์อย่างเต็มตัว ไม่ต้องพึ่งจมูกคนอื่นหายใจ

และไม่ต้องมารำคาญใจให้พวกปลาซิว ปลาสร้อย ไล่สวบ ไล่ตอดอย่างตอนนี้

ส่วนจะเป็นจริงแค่ไหน อันนี้ไม่อยากทาย!

————————