มองบ้านมองเมือง/ปริญญา ตรีน้อยใส

ชีวิตอันเป็นนิรันดร์

 

โคตรเหง้าของผมนั้นอยู่ใต้ทะเลลึก ลึกมากจนไม่มีใครคิดว่าผมจะโชคดี จะมีโอกาสเปิดหูเปิดตาบนโลกใบนี้ จะได้เดินทางพบปะเรื่องตื่นเต้นสนุกสนานมากมาย

ที่สำคัญ เมื่อเกิดมาแล้ว ผมยังโชคดี จะมีชีวิตยืนยาวกว่าใครเขา แบบว่านานชั่วนิจนิรันดรเลยทีเดียว

คงเป็นเพราะพวกมนุษย์เขาต้องใช้พลังงานกันตลอดเวลา ทั้งวันทั้งคืน ทั้งยืนทั้งนั่ง ทั้งกินทั้งถ่าย ทั้งทำมาหากิน ทั้งพักผ่อนนอนเล่น ทั้งเคลื่อนไหวใกล้ๆ ทั้งเดินทางไกลๆ พลังงานที่หาได้บนดินและใต้ดิน จึงเหลือน้อยหรือหมดไปแล้ว

มนุษย์เลยต้องบากบั่นค้นหาที่อื่นๆ รวมทั้งใต้ทะเลลึกถิ่นที่อยู่ของผม

ความเป็นจริง มนุษย์ไม่ได้ต้องการผม แต่เขาต้องการพลังงานที่เป็นของเหลวหรือก๊าซมากกว่า แต่ไม่ว่าจะแบบไหน ก็จะมีผม พี่น้อง และพรรคพวกแฝงอยู่ด้วย จึงเป็นโอกาสของพวกผมที่จะได้ติดสอยห้อยตาม

ตั้งแต่กลางทะเลลึก จนถึงริมฝั่งชายทะเล

 

พอขึ้นฝั่งได้ เขาก็เริ่มคัดแยกผมกับคนอื่นๆ ที่เขาไม่ต้องการ บังเอิญว่ายังมีบางแห่งต้องการ เขาจึงแปรสภาพพวกผมเป็นเม็ดสีสันต่างๆ เพื่อสะดวกในการเดินทาง และแบ่งแยกประเภท ก่อนส่งไปในที่ต่างๆ

พวกผมเลยได้เดินทางไปเที่ยวไหนหลายแห่ง พบปะมองเห็นชื่นชมอะไรมากมาย ก่อนจะไปถึงสถานที่สุดท้ายที่เขารอผมและเพื่อนๆ หลังจากปล่อยให้พักผ่อนสบายตัว ผมจะถูกบังคับให้แปรสภาพเปลี่ยนโฉมใหม่หลายครั้ง หลายขั้นตอน

จนในที่สุด ผมและพี่น้องร่วมท้องเดียวกัน จำนวนเป็นพัน เป็นหมื่น เหมือนลูกปลาทูในท้องทะเล กลายสภาพใส มีสีเดียว หรือมีหลากสี

โดยเขาจะแบ่งเป็นสองกลุ่ม

กลุ่มแรกจะเป็นพวกสวยไฮโซ มีสีสันสวยงามสีเดียว

ส่วนกลุ่มหลัง จะเป็นพวกเศษโลโซ มีสีสันแต่ไม่สวยงาม และมีหลายสีปนกัน

ใครได้เป็นพวกสวยไฮโซ จะแยกไปสวมใส่เสื้อผ้าปิดมิดชิด ไม่ประเจิดประเจ้อ

แต่ถ้าเป็นพวกเศษโลโซ ก็จะยังสนุกอยู่กับเพื่อนๆ เพราะอยู่กันเป็นกอบเป็นกำ แต่ก็ต้องเบียดเสียด เพราะเขาให้สวมเสื้อผ้ารวมกันชุดเดียว

 

จากนั้นเส้นทางชีวิตก็จะแยกกัน พวกไฮโซจะได้ไปปรากฏตามโรงแรมหรู หรือร้านอาหารราคาแพง มีโอกาสได้เคียงคู่แก้วเจียระไนใบสวย

แต่พวกเศษโลโซจะสนุกกว่า มีโอกาสไปไหนๆ มากมายหลายแห่ง

บางที่ก็โล่งโปร่ง ด้วยเป็นเพิงริมถนน หรือร้านค้าต้นซอย

บางที่ก็มิดชิดติดแอร์ ด้วยเป็นโรงแรมแบบรถยนต์จอดเทียบ หรือห้องอาหารแบบมีนักร้อง และยังมีโอกาสเคียงคู่แก้วน้ำราคาถูก

พอถึงเวลาสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นสวยไฮโซหรือเศษโลโซ จะมีสภาพเดียวกัน คือถูกถอดเสื้อถอดผ้า เอาไปเสียบกับแก้ว แล้วถูกดูดอยู่นานเท่าที่ใครเขาจะพอใจ โดยไม่ได้ถามความพอใจพวกผม

เขาอ้างกันง่ายๆ ว่า บรรดาหญิงสาวเขากลัวแก้วสวยจะเลอะสีทาปาก หรือที่จริงกลัวว่า นอกจากสีทาปากราคาแพงจะหลุดติดแก้วแล้ว ยังต้องเติมแต่ง เสียทั้งสีทาปาก เสียเงิน และเสียเวลา

ที่สำคัญเสียภาพลักษณ์

ถ้าอยู่กับชายหนุ่มแท้ กลัวเสียสติ ถ้าอยู่กับหนุ่มห้าว หรือกลัวเสียจริต ถ้าอยู่กับหนุ่มออกสาว

แต่ที่ผมสงสัย คงจะเป็นบรรดาชายหนุ่ม เด็กเล็ก และผู้ชรา ทำไมต้องอาศัยพวกผม เพราะไม่มีใครทาสีปากสักคน

หากจะอ้างว่าแก้วไม่สะอาด ก็ไม่ได้ เพราะถ้าเป็นร้านหรู แก้วเจียระไนที่ใช้ น่าจะสะอาดกว่าแก้วที่บ้าน

ถ้าเป็นร้านไม่หรู แก้ว ชาม ช้อน รวมทั้งอาหารก็คงสกปรกระดับเดียวกัน

 

พอเขาดูดผมเล่นจนเขาพอใจ ในช่วงเวลาแสนสั้น เขาก็ปล่อยผมและพรรคพวกเป็นอิสระ มาถึงตอนนี้ ชีวิตผม พี่น้อง และเพื่อนฝูง จะต้องเร่ร่อนอีกครั้ง จะตื่นเต้นเร้าอย่างไร ขึ้นอยู่กับชะตาชีวิตของตน

ส่วนใหญ่จะไหลรวมไปพร้อมกับน้ำและน้ำแข็งที่เหลือในแก้ว บางคนก็ตกค้างไปได้ไม่ไกลนักแค่บ่อพัก แต่ส่วนใหญ่พวกเราจะปล่อยตัวลอยตัวตามสบาย ปล่อยให้กระแสน้ำพาไป ไปตามท่อ ไปตามคูคลอง ไปตามแม่น้ำ จนได้ไปเที่ยวทะเลไกล

กว่าจะไปถึงทะเล ต้องรอเวลานานเป็นปีถึงหลายปี เริ่มตั้งแต่เขาปล่อยให้เราเป็นอิสระในถัง รวมกับสิ่งอื่น เช่น อาหาร ขนม กระดาษ แก้ว ถุงพลาสติก หลังจากนั้นจะมีคนมาขนจากถังขึ้นรถคันใหญ่ พาไปไกลนอกเมือง ไปกองรวมกัน รอให้คนมาขุดคุ้ยหาสิ่งอื่นที่ไม่ใช่พวกผม

ระหว่างนี้มีเพื่อนผมบางคนได้บินไปเที่ยวหลายแห่ง

ขึ้นอยู่ว่าสายลมจะพัดพาไป

แต่เพื่อนส่วนใหญ่จะถูกฝังกลบไว้ใต้ดิน เป็นเวลาพักผ่อนนอนหลับแบบยาว รอจนกว่าจะมีคนมาขุดค้น

มีคนกลุ่มน้อยเท่านั้นที่โชคร้ายถูกฌาปนกิจ ถูกเผาเสียก่อน เลยไม่มีโอกาสพบใครอีก แต่เนื่องจากโรงงานที่เป็นฌาปนสถานส่วนใหญ่ มีปัญหาทางการเมือง สร้างไม่เสร็จสักที พวกผมส่วนใหญ่เลยโชคดี

แต่ไม่ว่าจะรุ่นไหน จะแวะไปเที่ยวที่ไหน จะพักผ่อนนอนเล่นที่ใด ก็จะได้ไปเจอะเจอกันกลางทะเล รวมทั้งพวกที่เจอกันแล้ว

 

กลับไปสนุกบนฝั่งอีกครั้ง ก็จะเลือกลอยคอเล่นน้ำตามคลื่น ไปขึ้นฝั่ง ก่อนจะย้อนกลับมาเจอกันอีกครั้ง

ตอนอยู่กลางทะเล ผมกับคนอื่นๆ จะมีเวลาเหลือเฟือในการพบปะสังสรรค์กันอยู่เสมอ แต่ก็มีบางคนโชคร้าย มีพวกเปิบพิสดารมาเขมือบเข้าไป พอสวาปามมากเข้า พวกผมก็จะรวมตัวประท้วงในท้องมัน จนล้มป่วย ท้องแตกระเบิดพวกกลางน้ำให้พวกผมได้เจอะเจอกันอีก

จะว่าไปแล้ว คนอาศัยผมเพื่อประโยชน์สุขเพียงเวลาสั้นๆ ที่จริงสั้นมาก เมื่อเทียบกับเวลาที่พาผมจากทะเล แปรรูป แปรสภาพ แต่ที่แน่ๆ คือ ผมนั้นมีชีวิตที่ยืนยาว ทะเลคือบ้านแสนสุข เป็นบ้านที่เราอยู่กันต่อไปนานแสนนาน อยู่กันอย่างผาสุก แม้จะถูกพรากจากไปก็ชั่วเวลาสั้นๆ ก่อนที่จะกลับมาเจอกันแล้วเจอกันอีก

ผมจึงขอขอบคุณมนุษย์ที่อุตสาหะหาความสุขทางปากในช่วงเวลาสั้นๆ แต่ก็ทำให้พวกผมมีความสุข และมีชีวิตยาวนานเป็นนิรันดร์