ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 3 - 9 มีนาคม 2560 |
---|---|
คอลัมน์ | รักคนอ่าน |
เผยแพร่ |
หากเธอบอกว่าเธอกำลังจะตาย
สิ่งเดียวที่ฉันอยากรู้คือ
“เมื่อไหร่”
เมื่อไหร่ความปรารถนาที่จะหยุดลมหายใจของเธอจะกลายเป็นจริง
ฉันเกลียดการเรียกร้องทางอารมณ์อย่างไม่มีที่สิ้นสุดจากเธอ เหมือนเธอกำลังจับฉันเป็นตัวประกัน และเรียกร้องให้ฉันจ่ายคืนด้วยอารมณ์ห่วงหาอาทร
มันยืดเยื้อพัวพันไร้จุดจบ คลุมเครือทางศีลธรรมจนไร้ความกระจ่างว่าแค่ไหนจึงพอ มันไม่มีคู่มือควรปฏิบัติ มันไม่มีข้อตกลงร่วม
หนทางเดียวที่ฉันจะไถ่ตัวตนและจิตวิญญาณฉันให้เป็นอิสระได้
คือเธอต้องตาย
มันไม่ใช่เรื่องของการแก้แค้นหรือใครแกร่งกว่าชนะ แต่มันคือการไม่รู้จะให้ในสิ่งที่ไม่เคยได้รับยังไง
เธอทำให้ฉันเข้าใจมาตลอด ว่าเธอไม่เคยต้องการฉัน อ้อมกอดเป็นเรื่องน่าอึดอัด การพูดคุยสนทนาเป็นเรื่องน่ารำคาญ
อย่างช้าๆ
ฉันเรียนรู้ที่จะอยู่ลำพัง เก็บกดความไม่พอใจและแหลกสลายเมื่อเธอหัวเราะเยาะเอาไว้เงียบๆ เฉยเมยเมื่อเธอรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของฉัน ซึ่งแท้จริงแล้วเธอก็เป็นคนจัดแจงพื้นที่นั้นให้ฉันเอง ฉันส่งเงินให้เธอ แปรหยาดเหงื่อแรงงานเป็นทรัพย์สิน
แต่ฉันเอาหัวใจเก็บใส่กล่องเอาไว้
เพราะหากเอามันออกมาใช้ก็มีแต่จะสร้างความเศร้าให้ฉันไม่มีที่สิ้นสุด
และเธอจะไม่มีวันรู้ว่าฉันเก็บมันเอาไว้ตรงไหน
ไม่มีวัน
“ความตายสีขาว” รวมเรื่องสั้นสยองขวัญที่ตีแผ่ถึงแก่นแท้ของความอ่อนแอในตัวมนุษย์ ทั้งเมนูกระดูกเสวยองค์จักรพรรดิที่จะต้องมีคนยอมสละชีวิตเพื่อให้อีกคนมีอายุยืนยาวขึ้น, บ้านลึกลับที่ผู้เป็นเจ้าของก่อนหน้านั้นล้วนเสียชีวิตอย่างมีเงื่อนงำ, การยอมโดนฟ้าผ่าเพื่อจะได้เจอกับคนที่จากไป, สัตว์ร้ายสีขาวที่ฉีกเหยื่อของมันเป็นชิ้นๆ ท่ามกลางกองหิมะในวันสิ้นโลก
เรารู้จักกันหรือ
เธอรู้จักฉันดีจริงหรือ
หรือก็แค่มากพอกันกับใครๆ
เธอเคยรู้บ้างไหมว่าฉันฝันถึงสิ่งใดในยามค่ำคืน
ใช่
โลกที่ปราศจากเธอ
ฉันไม่อยากตายในตอนนี้ ไม่มีวัน
ฉันยังไม่เคยได้รู้เลยว่าโลกที่เธอตายตกพ้นไปจากชีวิตฉันมันน่ารื่นรมย์ขนาดไหน
ฉันกินข้าว ฉันบำรุงร่างกาย ฉันทำทุกอย่างไม่ใช่เพราะฉันรักตัวเอง
แต่เพราะฉันต้องการอยู่นานจนเห็นจุดจบของเธอ
ฉันไม่ได้คิดถึงวิธีการอะไรที่ซับซ้อน แค่อยากเห็นเธอหมดลมหายใจไปก็เพียงพอ
แล้วหลังจากนั้นชีวิตฉันจะเป็นอย่างไรก็ไม่สำคัญอีกต่อไป
มันอาจจะว่างเปล่า อาจจะสดใส อาจจะเศร้าหมอง ฉันไม่รู้และไม่สนใจ
อะไรๆ ก็น่าจะดีกว่าโลกที่ฉันยังคงต้องอยู่ร่วมกับเธออย่างไร้หนทางหลบหนี
เมื่อไหร่หนอ
เมื่อไหร่กัน
วันนั้นจะมาถึงจริงๆ ใช่ไหม
“ความตายสีขาว” (The White Things : The Book of Strange Horror) แปลโดย ขวัญดวง แซ่เตีย และ วิภาพร หมู่ศิริเลิศ ฉบับพิมพ์ครั้งแรกโดย ฟรีฟอร์มสำนักพิมพ์, ตุลาคม 2553