สถานีคิดเลขที่ 12 / สุวพงศ์ จั่นฝังเพ็ชร

—————————-

ถนนคนละสาย

—————————-

ไม่ว่าจะเป็น สกาย วอร์ค

หรือ สตรีท วอร์ค

แม้จะเป็น ถนน เหมือนๆกัน แถม สกาย วอร์ค ดูจะ’เดิร์น กว่าเสียด้วยซ้ำ

แต่ กับการเมืองไทย แล้ว

การเลือกใช้ สกาย วอร์ค หรือ สตรีท วอร์ค

แตกต่างกัน ดัง นรก กับ สวรรค์

ฝ่ายที่เลือก สกาย วอร์ค ดั่งเดินในนรกลอยฟ้า

ส่วน สตรีท วอร์ค ยังกับเดินในสวนสวรรค์

ที่ว่า นรกลอยฟ้า ก็เพราะ ทันทีที่เงยดูป้ายบอกทางข้างหน้า ก็เจอคำเตือน ระวังทางยุบ

ตกลงไป รับรอง “ยุบทั้งพรรค”

ขณะที่สองข้างทาง ล้วนมีด่าน ที่เจ้าหน้าที่ประจำด่านพร้อมจะ งัดกฎหมายทุกข้อ ทุกมาตรา ขึ้นมาจัดการ

ตั้งแต่ ใช้เครื่องขยายเสียงไม่ขออนุญาต ไปจนถึงข้อหาแปลกๆแบบ เอาคำขวัญวันเด็กมาดัดแปลงเพื่อเชิญชวนคนมาร่วมขบวน อะไรเทือกนั้น

ยังมิรวมไปถึง ข้อหาฉกรรจ์แบบเช่นชุมนุมห่างจากที่อันไม่บังควร หรือ ในหมู่ผู้เข้าแฟลชม็อบถ่ายและโพสต์ภาพ อันไม่เหมาะสม สร้างความสะเทือนใจให้กับคนทั้งประเทศ

ทำให้ คนบนสกายวอร์ค มีโอกาส กลายเป็นอาชญากรพื้นๆ ไปจนถึงขั้นทำลายสถาบันเอากันเลยทีเดียว

ยิ่งกว่านั้น ยังถูกตั้งข้อสงสัยว่าเป็น พวกชังชาติ

ที่โฆษณาชวนเชื่อดึงคนให้ลงถนน มีพฤติกรรมคล้ายพวกเผาบ้านเผาเมืองในอดีต หรือ เลียนแบบ พวกม็อบฮ่องกงที่ก่อความไม่สงบขึ้นในสังคม

กล่าวโดยสรุป เหล่าบุคคล ที่ว่ากันว่า เป็นคนรุ่นใหม่ ซึ่ง ใช้ สกาย วอร์ค เพื่อหวัง เป็น แนวทาง “กำเนิดใหม่”ของพวกตน หลังจากเจอรุมสกรัมจนไม่รู้จะรอดมือรอดเท้าในช่องทางไหน

ต้องตะเกียดตะกายขึ้นสกายวอร์ค เผื่อจะรอดตัว และบังเอิญมี แนวร่วมโผล่เข้ามาร่วมให้พออุ่นใจ และเสริมกำลังใจ ที่จะเดินต่อไป

แต่ก็ไม่วายถูกตามรุม ตามถล่ม อย่างไม่ยอมให้มุดไปทางใด

ต้องถูก “ประหาร” อย่างเดียว ดังกับฆาตกรต่อเนื่อง เท่านั้น

ถึงได้บอกว่า นี่ไงจึงเรียก “นรกลอยฟ้า”

ซึ่งต่างกับ สตรีท วอร์ค แม้ จะมีคนซุบชิบว่า เมื่อเห็นอีกฝ่ายบ่ายหน้าลงถนน ก็ชิงเอาอย่างบ้าง

แต่ ที่แตกต่างๆกันอย่างฟ้า กับนรก นั่นก็คือ ถนนที่”พวกท่าน” เลือกลงไปเดินนั้น เต็มไปด้วย สิ่งอำนวยความสะดวกเต็มพิกัด

ด่าน บนถนน ล้วนเป็นด่านอำนวยความสะดวก

พร้อมใช้กลไกกฏหมาย หรืออื่นๆ ดูแลอย่างเต็มที่ แบบชนิด ทำอะไรก็ได้ ไม่ต้องกลัวผิด

หรือ ผิด ก็พร้อม มีผู้ช่วยเหลือ

ยิ่งกว่านั้น มีซุ้ม อาหาร อร่อย ดนตรีไพเราะ บรรเลงกันตลอดทาง

มีการเชิญชวน มวลชนกลุ่มต่างๆ มาร่วม ชิม ร่วมฟัง กันอย่างเพลิดเพลิน

ไม่เว้นแม้แต่ “คนแปรพักตร์”บางคนที่ถูกไล่ลง จากสกายวอร์ค เพราะอุดมการณ์บกพร่อง ก็ยังมาร่วมถนนคนเดิน อย่างแนบเนียนมหัศจรรย์

พร้อมเสียงสรรเสริญ ระดับ “ยอดเยี่ยม”

อิ่มหมีพีมันกันแล้ว ก็จับมือ คล้องแขน ร้องเพลงผูกใจกันอย่างซาบซึ้ง

เอาดนตรี และเนื้อเพลง เป็นสัญญาให้กันและกันว่า จะไม่ แทงข้างหลังกัน

จะร่วมอยู่ใน เรือ ลำเดียวกัน ไม่แตกแยกสามัคคี

บนถนนสายนี้ จึงมากด้วยเสียงหัวเราะ เฮฮา เฟือยฟายด้วยความสุข

จนเหมือนว่า ถนนสายแห่งอำนาจนี้ จะทอดพาฝ่ายตนเองไปสู่สวรรค์

ส่วนคนอื่น พวกอื่น จะตกนรก ยังไงก็ช่าง

ข้าฯไม่ทิ้ง พวกเรา ไว้ข้างหลัง อยู่แล้ว !!

—————–