การ์ตูนที่รัก/นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

The King of Pigs

 

วันนี้ชวนดูหนังการ์ตูนเกาหลีหายาก กวาดสามรางวัลปูซานเมื่อปี 2011 และส่งฉายเมืองคานส์ปี 2012

คำเตือน ดูแล้วมึน แต่จะได้นั่งดูจนจบแน่นอน

หนังเปิดฉากด้วยชายคนหนึ่งฆ่าผู้หญิงคนหนึ่งด้วยการรัดคอตายคาโต๊ะอาหารในบ้าน เขาจะเป็นอะไรได้นอกจากสามี และสตรีนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากภรรยา

หนังตัดไปที่เรื่องของชายอีกคนหนึ่ง เขาเป็นนักเขียนผีที่พยายามเอาดีด้วยการเขียนนวนิยายแต่ไม่สำเร็จ ถูกหัวหน้าด่าสาดเสียเทเสียเหมือนหมูเหมือนหมา เขากลับบ้านพบว่าภรรยากลับบ้านช้าจึงกดโทรศัพท์ตามซ้ำๆ โดยทอดระยะเวลาการโทร.หาตรงเป๊ะ ครั้นภรรยากลับมาบ้านเพราะไปกินข้าวกับอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ เขาก็ลงมือซ้อมภรรยา

ที่จริงเขามิใช่หมา เขาเป็นหมู

มีโทรศัพท์จากเพื่อนเก่าตามเขาออกนอกบ้านมาพบกัน เขาจึงออกไปพบเพื่อนเก่าที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

ชายคนนี้ชื่อจุงจองซุก หน้าสี่เหลี่ยม ขมวดคิ้ว แก่กว่าวัย เพื่อนเก่าที่ตามเขาออกมาพบชื่อหวังคุนมิน หน้ายาว ใส่แว่น แต่งกายสุภาพเรียบร้อย สองคนเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ชั้นประถมจนถึงมัธยม

 

จากนั้นหนังย้อนกลับไปที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง เด็กมัธยมเกาหลีไม่มีเครื่องแบบ แบ่งเป็นพวกหมูและพวกหมา จองซุกและคุนมินเป็นพวกหมู เพราะพวกเขายากจน เซื่องๆ ไม่นำพาอะไร อีกกลุ่มหนึ่งเป็นพวกหมา ลูกคนรวย แต่งกายดี ทำตัวกร่าง และรวมกลุ่มกันรังแกพวกหมูเป็นประจำ

ที่จริงคุนมินควรเป็นหมา ว่ากันว่าบ้านเขาไม่จนแต่ไม่มีใครรู้รายละเอียดมากนัก แม้แต่จองซุกก็พูดในภายหลังว่า เขาไม่เข้าใจทำไมใครๆ ก็เหยียดหยามคุนมินเพราะเขาน่าจะรวย อย่างไรก็ตาม จองซุกก็ไม่ถือสาอะไรมากนัก เขาเข้าช่วยเหลือคุนมินเวลาถูกรังแกเสมอ แม้ว่าหลายครั้งจะต้องออกรับหมัดแทนก็ตาม

การกลั่นแกล้งมีตั้งแต่เรื่องง่ายๆ เช่น เดินชน รบกวน ไปจนถึงข่มขู่ด้วยวาจา ทำลายการบ้าน เอาน้ำปัสสาวะราดหัว และรุมชก หมาปฏิบัติการโดยมีลูกคู่หรือเป็นกลุ่มเสมอ คือหมาหมู่ เราไม่เห็นพวกหมากล้ารังแกหมูเวลาอยู่เดี่ยวๆ เลย

หนังฉายไปไม่นาน ทั้งจองซุกและคุนมินตาเขียวปากแตกไปหลายรอบ ช่างน่าอึดอัดเสียจริงๆ

มีเด็กหลังห้องคนหนึ่ง ชื่อชุน เขาผมยาว ใบหน้าสกปรก แต่งตัวมอมแมม เขาลุกมาต่อยกลับพวกหมาเวลาเห็นพวกมันรุมจองซุกและคุนมิน เขาได้ชื่อว่าราชาแห่งหมู เขาสู้ไม่ถอยแม้ว่าจะพบหมาหมู่ และเมื่อรู้ว่าการเป็นหมูไม่สามารถช่วยอะไรได้ เขาก็พร้อมจะเป็นปีศาจ

เริ่มด้วยการพกคัตเตอร์

จองซุกและคุนมินไปเที่ยวบ้านชุนบ่อยๆ ชุนยากจนมาก แม่ออกไปทำงานทุกวันไม่ได้อยู่ดูแลเขา บ้านช่องสกปรก ชุนใช้มีดแทงแมวตายให้เพื่อนสองคนดู ไม่แทงเปล่าแต่กะซวกซ้ำๆ แล้วให้เพื่อนทำบ้าง จองซุกลังเลแต่เขาก็ทำ

คุนมินไม่กล้า เขาเป็นเด็กเรียบร้อยเสมอ

 

หนังจะเล่าเรื่องบ้านของเด็กสามคนสลับกับการกลั่นแกล้งที่ทวีความรุนแรง โดยที่ครูจับไม่ได้ไล่ไม่ทันเพียงเพราะเห็นว่าทุกคนเป็นเด็ก ลายเส้นการ์ตูนเรื่องนี้ไม่เด็ก ไม่มีใครแต่งเครื่องแบบนักเรียน และทุกคนมีใบหน้าเหมือนผู้ใหญ่ เพียงแต่สัดส่วนของหัวต่อร่างกายใหญ่เกินไป เสียงพากย์ของเด็กหมูสามคนใช้นักแสดงเกาหลีสตรีเพื่อให้ฟังเป็นเสียงเด็กมัธยม

แม่ของชุนทำงานบาร์คาราโอเกะ เธออายุมากแล้ว งานจึงน้อยลง รายได้น้อยลง สู้สาวๆ เอ๊าะๆ ไม่ได้ สามีของเธอออกไปเสี่ยงโชคแล้ววันหนึ่งตำรวจก็ตามเธอและชุนไปดูศพ ฉากเธอร้องไห้ในตรอกหลังบาร์ด้วยความรันทดชวนคนดูรันทดตามไปด้วยไม่ยาก “ทำไมชีวิตชั้นเป็นแบบนี้”

นั่นน่ะสิ ทำไมแม่คนหนึ่งจึงพาตนเองมามีชีวิตที่เป็นแบบนี้ ชุนด่าทอและโกรธเกลียดพ่อ เขาถือมีดเล่มใหญ่แอบฟังอยู่ที่มุมตึก วันนี้เขาเตรียมตัวมาฆ่าแม่แล้วจะฆ่าตัวตายตาม

คุนมินเหมือนลูกคนรวย เขาหน้าเด็ก ใส่แว่น แต่งกายเรียบร้อย และไม่สู้คน เขาน่าจะเป็นพวกหมาหากมิใช่พ่อเขาคือเจ้าของบาร์คาราโอเกะที่มีสาวนุ่งน้อยห่มน้อยคอยบริการแขก หนึ่งในลูกค้าเหล่านั้นคือครูที่โรงเรียนซึ่งรู้ว่าคุนมินเห็นเขาไปเที่ยวบาร์สาวๆ พ่อของคุนมินเป็นคนดุร้าย เกรี้ยวกราดและด่าคนทุกคนตลอดเวลารวมทั้งคุนมิน ไม่มีภาพอื่นเกี่ยวกับพ่อที่เขาจดจำได้

จองซุกเป็นเด็กหน้าแก่ที่คอยคุ้มครองคุนมินและเลื่อมใสชุนราชาแห่งหมู เขาเป็นลูกชนชั้นกลางค่อนมาทางล่าง บ้านเขาไม่มีเงินมากมายซื้อของดีๆ พี่สาวจึงคอยขโมยของตามห้างหรือหวีดร้องไถเงินพ่อ-แม่อยู่ตลอดเวลา พี่สาวบอกเขาว่าชีวิตไม่เคยยุติธรรม ทำไมเราต้องไม่มีในขณะที่คนอื่นมีด้วย

เมื่อชุนเริ่มใช้คัตเตอร์เป็นอาวุธ เขาก็ถูกไล่ออกจากโรงเรียน แล้วก็เป็นไปตามที่ทุกคนรู้แต่ทำ เมื่อเราไล่เด็กเกเรคนหนึ่งออกจากโรงเรียน คัตเตอร์ก็กลายเป็นมีด และอนาคตคือคุก

ก่อนจะไปถึงฉากสุดท้าย ใครไม่อยากถูกสปอยล์ก็ควรหยุดอ่าน

 

ถึงตรงนี้ควรได้เห็นเรื่องหนึ่ง นั่นคือการกลั่นแกล้งในโรงเรียนสมัยก่อนใช้ร่างกายและวาจา ยังไม่ได้ใช้ไอที เด็กที่เหนือกว่าจะรวมกลุ่มกันเสมอ ไม่มีใครออกฉายเดี่ยว เหตุผลคือการกลั่นแกล้งจะเกิดขึ้นเมื่อเราทำได้เท่านั้น หากทำไม่ได้ก็ไม่ทำ ต่างจากวันนี้ที่เด็กคนเดียวสามารถใช้ไอทีแกล้งเพื่อนได้ง่ายขึ้น ด้วยเหตุผลเดียวกันคือเพราะเราทำได้

กลยุทธ์หยุดการกลั่นแกล้งข้อหนึ่งคือสร้างสภาพแวดล้อมที่เขาทำไม่ได้ นั่นแปลว่าครูและนักเรียนที่เป็นกลางห้ามอยู่นิ่ง ปัญหาการกลั่นแกล้งเป็นเรื่องของทั้งโรงเรียน มิใช่เรื่องเฉพาะกลุ่มหรือเฉพาะบุคคล หากปล่อยไว้เราก็จะได้เห็นการกัดกันเหมือนหมูเหมือนหมา

แม้หนังจะฉายภาพชุนรุนแรงขึ้นทุกทีจนเข้าใกล้วิปริต แต่เขาเป็นเด็กมัธยม วันหนึ่งเขาบอกเพื่อนทั้งสองว่าเขาจะไปกระโดดตึกที่โรงเรียนลงมาให้หัวโหม่งพื้นตาย ต่อหน้านักเรียนทั้งโรงเรียนตอนที่ครูใหญ่กำลังพูดหน้าเสาธง

จองซุกเงียบ เขารู้สึกว่านี่ช่างเป็นการกระทำที่กล้าหาญ

แต่ชุนเปลี่ยนใจในวันถัดมา เขาบอกคุนมินว่าเขาจะทำท่ากระโดด แล้วขอให้คุนมินตะโกนห้ามเขาจากข้างล่างด้วย เขาจะยังไม่ฆ่าตัวตายเพราะต้องดูแลแม่ก่อน

แล้วเช้าวันนั้นก็มาถึง นักเรียนเข้าแถวเต็มสนาม ครูใหญ่ขึ้นพูดหน้าเสาธง คุนมินมองขึ้นไปยอดตึก ชุนก้าวขึ้นยืนบนขอบตึก แล้วเขาก็ร่วงลงมา

หัวโหม่งพื้นสมองแตกกระจาย

 

หลังจากวันเกิดเหตุ คุนมินและจองซุกก็ห่างเหินกัน จนกระทั่งคืนนี้ที่คุนมินโทร.นัดจองซุกออกมากินข้าวและคุยกัน คุนมินเล่าว่าเขาเป็นซีอีโอบริษัท บริษัทเจ๊ง เขาจนตรอก เมื่อจองซุกถามว่าภรรยาเป็นอย่างไรบ้าง คุนมินไม่ตอบ ภรรยาเขานั่งตายตาเหลือกอยู่ที่โต๊ะอาหารที่บ้าน

“เช้าวันนั้น แกอยู่ไหน” คุนมินซักจองซุก “วันที่ชุนตกลงมา แกอยู่ไหน”

หากจะให้สรุปประเด็นที่หนังพยายามบอกเราอย่างสั้นที่สุด น่าจะเป็นคำว่า “คุณค่า” หรือ self-value

คุณค่าของชุนอยู่ที่การได้ป้องกันเพื่อนและจะดูแลแม่ คุณค่าของคุนมินอยู่ที่ความต้องการให้พ่อยอมรับเขาแบบที่เขาเป็น

แล้วคุณค่าของจองซุกอยู่ที่ใด

คุณค่าของจองซุกไปอยู่ที่ราชาหมูผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ยิ่งใหญ่จะยิ่งใหญ่แท้จริงเมื่ออยู่ในตำนานเท่านั้น