ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 8 - 14 พฤศจิกายน 2562 |
---|---|
คอลัมน์ | การ์ตูนที่รัก |
ผู้เขียน | นพ.ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ |
เผยแพร่ |
การ์ตูนที่รัก/นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์
Okko’s Inn
เติบโตผ่านความเจ็บปวด
เริ่มต้นเป็นนวนิยายสำหรับเด็ก ก่อนที่จะเป็นหนังสือการ์ตูน หนังการ์ตูนทีวี แล้วกลายเป็นอะนิเมะในปี 2018
พ่อ-แม่และลูกสาวตัวน้อยแวะบ่อน้ำร้อนศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่ง หลังจากชำระล้างแล้วจึงขับรถต่อไปหาคุณยายซึ่งทำกิจการเรียวกังอยู่ที่นี่
บ่อน้ำร้อนฮานะโนะยุนี้มีที่มาจากเทพเจ้า ทุกปีจะมีการคัดเลือกเด็กสองคนรำบูชา เรียวกังฮานะโนะยุของคุณยายเป็นเรียวกังเก่าแก่ของท้องถิ่น ยินดีต้อนรับคนทุกคนโดยเสมอหน้าดั่งภารกิจของเทพเจ้า
รถชน พ่อ-แม่ตายทันที
เด็กสาวตัวน้อยรอดชีวิต เธอชื่อโอริโกะ เซกิ เรียกสั้นๆ ว่าอ๊กโคะ (พยายามฟังจากเสียงในฟิล์ม) หลังจากพ่อ-แม่ตายเธอก็ย้ายมาอยู่กับคุณยายที่หมู่บ้านบ่อน้ำร้อนแห่งนี้
ใครๆ เรียกเธอว่า ผู้ดูแลเรียวกังน้อย
เมื่อพ่อ-แม่ที่รักตายพร้อมกัน เด็กคนหนึ่งจะเติบโตอย่างไร?
ตอนที่เกิดเหตุรถชน ร่างของอ๊กโคะถูกแรงกระแทกกระเด็นขึ้นฟ้า เธอเห็นเด็กผู้ชายมอมแมมคนหนึ่งบนท้องฟ้าก่อนที่ตัวเองจะสิ้นสติไป
หลังเกิดเหตุหลายเดือน วันที่อ๊กโคะมาถึงเรียวกังของคุณยายวันแรก เธอวิ่งหนีแมงมุมไปทางหนึ่ง พบจิ้งเหลนเกาะเท้าทำเธอร้องกรี๊ดวิ่งหนีไปอีกทางหนึ่ง ครั้นเปิดหน้าต่างพบจิ้งจกก็หงายหลัง
เธอเห็นเด็กชายมอมแมมคนนั้นบนเพดาน
“ทำไมชั้นเห็นเธอได้”
“เพราะวันนั้นเธอใกล้ตายเต็มทีน่ะ”
เด็กชายมอมแมมชอบนอนแคะขี้มูกนั้นชื่อมาโคโตะ ชื่อเล่นอูริโบะ เขากลายเป็นเพื่อนคนแรกของอ๊กโคะหลังจากที่พ่อ-แม่ตายแล้วเธอต้องมาอยู่กับยาย อ๊กโคะจะรู้ในเวลาต่อมาว่าเขาคือเพื่อนเล่นในวัยเด็กของคุณยาย
คุณยายชื่อมิเนโกะ ตอนเป็นเด็กเธอเป็นเด็กหญิงจอมแก่นเที่ยวปีนป่ายวิ่งเล่นกับอูริโบะเป็นประจำ วันนี้เธอเป็นกุลสตรีที่คอยดูแลเรียวกังของครอบครัวโดยมีพ่อครัวและแม่บ้านเป็นผู้ช่วย วันนี้เธอทำหน้าที่อบรมอ๊กโคะผู้ดูแลเรียวกังน้อยให้มีกิริยามารยาทสมเป็นกุลสตรีอีกงานหนึ่งด้วย
อ๊กโคะจะพบผีอีกสองตน หนึ่งคือมิโยะ เป็นเด็กหญิงตากลมโตลอยไปมาคอยกลั่นแกล้งเธอในตอนแรกๆ มิโยะเป็นพี่สาวของเพื่อนร่วมห้องเรียนของอ๊กโคะชื่อมัตสึกิ อะคิโนะ มิโยะตายไปก่อนที่มัตสึกิจะเกิด
มัตสึกิเป็นลูกคนรวย บ้านเธอทำธุรกิจโรงแรมบ่อน้ำร้อนขนาดใหญ่ฮะนุโระยะ เธอเป็นและแต่งกายแบบคุณหนู ชอบพูดบทกวีไพเราะจากหนังสือ เธอชอบบงการเพื่อนฝูงตามประสาลูกคนรวย ใครๆ ก็กลัวเธอยกเว้นอ๊กโคะที่ดูเหมือนพร้อมจะมีเรื่องกับเธอได้ตั้งแต่แรกพบ อูริโบะคอยช่วยเหลืออ๊กโคะต่อกรกับเธอในตอนแรกแต่ก็จะถูกมิโยะเอาคืนในเวลาต่อมา
ผีอีกตนหนึ่งเป็นอสูรน้อยมีเขาเล็กๆ ชื่อซูซูกิ เขาเป็นผีกระดิ่งประตูที่ถูกลืมในกล่องมาช้านาน เป็นอ๊กโคะที่ปล่อยตัวเขาออกมา ซูซูกิจะเป็นผีและอยู่คู่เรียวกังไปอีกนาน ต่างจากอูริโบะและมิโยะที่รอเวลาไปเกิดใหม่เมื่อวันนั้นมาถึง
วันนั้นคือวันที่อ๊กโคะและมัตสึกิจะต้องเป็นตัวแทนของหมู่บ้านรำถวายเทพเจ้าประจำปีนี้ คู่กัดจะรำด้วยกันโดยพร้อมเพรียงกันได้อย่างไร
เป็นหนังการ์ตูนประเภทฟีลกู๊ดให้ความรู้สึกดีๆ ทั้งระหว่างดูและเมื่อดูจบ เด็กหญิงตัวน้อยที่เสียพ่อ-แม่ไปไม่นานแล้วสามารถคุยกับผีได้เป็นปัญหาที่น่ากังวลสำหรับผู้ใหญ่ แต่ที่ผู้ใหญ่มักไม่รู้คือ นั่นเป็นกลไกการปรับตัวที่เด็กๆ ชอบใช้ หากเด็กได้รับการดูแลที่ดีและเหมาะสมจากคุณยาย รวมทั้งพ่อครัวและแม่บ้าน เธอจะผ่านไปจนได้ กล่าวคือพวกผีจะจากไป
ในตอนแรกอ๊กโคะทำอะไรไม่เป็น กิริยาไม่ได้เรื่อง ใครๆ ไม่เพียงเรียกเธอว่าผู้ดูแลเรียวกังน้อย แต่เรียกว่าผู้ดูแลเรียวกังเอ๋อ เธอจะได้รับการฝึกให้ทำงาน มีกิริยามารยาท ปรับทัศนคติต้อนรับแขกเรียวกังที่มีมาหลายรูปแบบ ที่สำคัญคือฝึกทำขนมพุดดิ้งน้ำพุร้อน
เมื่อทำงานมากพอ และทำได้ เด็กคนหนึ่งจะควบคุมตนเองได้และปรับตัวเองได้ในที่สุด
ส่วนที่จะไม่เล่าต่อไปคือเรื่องแขกของเรียวกัง คนหนึ่งคือหญิงสาวชื่อกลอรี่ซึ่งเปิดตัวลึกลับในตอนแรก แต่จะกลายเป็นเพื่อนคุยเพื่อนช้อปของอ๊กโคะในเวลาต่อมา
ชายคนหนึ่งและลูกชายที่ดูเหมือนโกรธขึ้งอยู่ตลอดเวลาได้รับการเชื้อเชิญให้เข้าพักเพราะไม่มีที่จะไป เราจะทราบในภายหลังว่าเด็กชายเพิ่งสูญเสียแม่ไปเหมือนกัน
อีกครอบครัวหนึ่งเป็นชายพิการใช้ไม้เท้ามาพร้อมภรรยาและลูกชายตัวน้อยจอมแก่น จะเป็นจุดพลิกผันในตอนท้ายเรื่อง เขาเดินทางมาถึงในวันที่อ๊กโคะกำลังจะสูญเสียอูริโบะและมิโยะไป อีกทั้งตนเองยังไม่สามารถรำให้เป็นที่น่าพอใจได้ ดูเหมือนเธอจะต้องสูญเสียพ่อและแม่อีกครั้งหนึ่งแล้ว
หนังบอกอะไร
หนังบอกว่าอ๊กโคะไม่เคยรู้หรือยอมรับได้เลยว่าพ่อ-แม่ตายแล้ว ตายในอุบัติเหตุอันน่าสยดสยองด้วย เธอยังยิ้มได้ วิ่งเล่นได้ ทำงานได้ เพียงเพราะมีผู้ดูแลช่วยเหลือที่ดีคือผีน้อยทั้งสาม คุณยาย พ่อครัว แม่บ้าน และกลอรี่ จนกว่าจะถึงตอนจบที่ซึ่งความจริงระเบิดใส่หน้า
เติบโตผ่านความเจ็บปวด