การเมืองไทยสนุกดีนะคะ คุณว่าไหม

มีเรื่องให้ขำเต็มไปหมด อะไรก็เกิดขึ้นได้

เอาจริงการเมืองไทยนี่สอนสัจธรรมชีวิตให้เยอะเหมือนกันนะ

อย่างเช่น ไม่มีอะไรแน่นอนในชีวิต อย่ายึดติดกับสิ่งที่เห็น

หรือบางอย่างที่มันดูแย่มากๆ เราเห็นแล้วจะรีบเตือนตัวเองเลยว่า ชีวิตนี้เราห้ามทำอย่างนั้นเป็นอันขาด มันมีตัวอย่างให้ดูแล้ว เราอย่าเป็น อย่าทำมัน

ตัวฉันเลิกสนใจการเมืองมานานแล้ว ไม่สนใจในที่นี้คือ ใครจะเป็นตำแหน่งอะไร ทำอะไร มีพฤติกรรมแบบไหน โนสนโนแคร์ไปนานแล้ว แต่ยังทำหน้าที่พลเมืองที่รักชาติ ศาสนาและมหากษัตริย์อย่างเหนียวแน่น

เพราะสุดท้ายเรารู้แล้วว่า “ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน” จริงๆ

หลายครั้งที่เคยเกิดเหตุการณ์รุนแรงในบ้านเมือง

จะปฏิวัติ จะน้ำท่วม จะเผาเมือง จะปิดถนน จะมีฝุ่นพิษ จะรถติด จะเศรษฐกิจแย่

เราต้องช่วยเหลือตัวเองทั้งสิ้น!!!

เคยร้องขอความช่วยเหลือ แต่นาทีวิกฤตนั้น ไม่มีใครช่วยใครได้ มีแต่เราต้องเอาตัวรอดด้วยตัวของตัวเอง

แต่ทุกวิกฤตย่อมมีโอกาสเสมอ

การที่เราไม่ต้องรอความช่วยเหลือจากใคร ไม่ต้องงอมืองอเท้า รอต้องจับสลากผู้โชคดี เราไม่ต้องรอ แต่เราลงมือทำเองได้

เพราะเมื่อเรารู้อย่างนี้แล้ว เราจะลงมือทำๆๆ ในแบบของเรา

เราต้องกินต้องใช้ ต้องอยู่ให้ได้ ต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ เลี้ยงดูพ่อ-แม่ บริวาร เราก็ทำในวิถีของเราไป

แต่เราไม่ลืมหน้าที่ตอบแทนชาติ ศาสน์ กษัตริย์ เราก็ทำในแบบที่เราถนัด

 

การตอบแทนบ้านเมืองไม่ได้มีหนทางเดียวว่าต้องไปเป็นนักการเมือง เราถนัดทำอะไร เก่งอะไร เราก็ทำแบบนั้น

ตรงไหนต้องการแรง เราให้แรง

ตรงไหนต้องการความคิด เราส่งความคิดและแรงบันดาลใจให้

ตรงไหนต้องการข้าวของ สินค้า เราส่งของดีให้เขาได้กินได้ใช้

ตรงไหนต้องการปัจจัยเรื่องเงินเพื่อให้คุณภาพชีวิตเขาดีขึ้น และเรามีกำลังให้ได้ เราให้ตามกำลังของเรา

ตรงไหนต้องการคำพูด เราให้กำลังใจ ส่งต่อความรู้สึก

ชาติบ้านเมืองยังต้องการความช่วยเหลืออีกหลายด้าน มีเรื่องที่สามารถไปทำให้ดีขึ้นอีกเยอะ

ทุกคนก็ทำหน้าที่ของตัวเองกันไป

ใครอยากตีกันก็ตีกันไป ใครอยากโกงก็โกงไป

แต่จงเชื่อเถิดว่า กรรมทำหน้าที่ของมันอย่างตรงไปตรงมาที่สุด ใครทำอะไรก็ได้สิ่งนั้น

ใครมีหน้าที่ตรวจสอบก็ตรวจสอบไป

 

เรามีหน้าที่พลเมืองก็ทำของเราไป และกลับมาทำชีวิตของเราให้ดี อย่างน้อยไม่ให้เป็นภาระประเทศชาติ

ก่อนด่านักการเมือง ก็ต้องหันมาดูตัวเองก่อนว่าเราดีแล้วหรือยัง

ไม่ใช่อะไรหรอก จะได้ไม่เครียดเสียประสาทกันเปล่าๆ ด่าเขากันเก่งนักในกรุ๊ปไลน์ งานการทำกันมั่งมะ ส่งงานตามเวลาไหม หาเงินใช้หนี้กันให้เก่งๆ ให้เหมือนปากหน่อย

บางทีมันก็รำคาญน่ะ ด่าคนนั้นคนนี้ ด่าใต้รูป ด่าตามโซเชียล มันเสียพลังชีวิตเราเปล่าๆ เพิ่มความเกลียดชังทั้งภายในตัวเองและออกสู่ภายนอก แถมไม่มีอะไรดีขึ้น

เอาเวลามาคิดว่า คนตัวเล็กๆ อย่างกูจะทำให้ประเทศดีขึ้นได้อย่างไรบ้าง

อย่างน้อยช่วยดูแลสุขภาพตัวเองไม่ให้เป็นโรคต่างๆ แล้วไปเป็นภาระของโรงพยาบาลก็ยังดี อันนี้มันคือควมรับผิดชอบของคุณล้วนๆ ไม่ใช่หมอ พยาบาล พ่อ-แม่ ผัว-เมีย หรือลูก แต่เป็นตัวคุณเอง

พัฒนาความคิด จิตใจ ศักยภาพของตัวเอง ขจัดดราม่าออกจากชีวิต สลัดความขี้เกียจออกจากตัว เอาชนะความกลัวของตัวเองไปให้ได้

ให้มันรู้กันไป นอกจากนักการเมืองแล้ว เราก็ช่วยประเทศนี้ได้เหมือนกัน

ฉันจะมีชีวิตที่ดีด้วยตัวของฉันเองให้ได้

 

เป็นหนี้ก็เพราะเราสร้างมันขึ้นมาเอง ไม่รอบคอบเอง ทำอะไรแล้วขายไม่ได้ก็ต้องกลับมามองว่าเราทำอะไรยังไม่ครบสมบูรณ์หรือเปล่า อันนี้ไม่เวิร์กก็ต้องเปลี่ยนใหม่ ชีวิตมันบัดซบอยากจบๆ ก็ต้องตบตัวเองแล้วกระชากหัวขึ้นมามีชีวิตให้ดีขึ้น

เลิกร้องขอ เลิกแบมือ เลิกต้องมีที่พึ่ง เลิกโทษคนอื่น

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน…รู้เรื่องนะ