ฉันเชื่อว่าในช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา หลายๆ บ้าน หลายๆ ที่คงจะกระทบกระเทือนกันไม่น้อย เมื่อแรงงานพม่าที่บ้านหรือที่ทำงานของท่านได้ทยอยกลับภูมิลำเนากันไป

เมื่อก่อน ฉันยังไม่ค่อยเข้าใจนัก เวลาเพื่อนมีบ่นว่า แม่บ้านไม่อยู่ คนเลี้ยงลูกลา แล้วมันจะอะไรกันนักกันหนา มันไม่น่าจะเหลือบ่ากว่าแรงไหม ก็ทำๆ กันเองได้น่า

พอเจอเข้ากับตัว

เออ….ตรูรู้ซึ้งละ (ฮา)

ก่อนหน้าที่จะมีแม่บ้าน ฉันก็เป็นคนทำอะไรด้วยตัวเองมาโดยตลอด มันก็จะเหนื่อยหน่อย หรือทำไม่ทันบ้างตอนที่เราต้องทำงานนอกบ้านด้วย ออกแต่เช้า กลับมาดึก บางทีก็ต้อง

กองๆ ไว้ก่อน

แต่พอได้มีแม่บ้านพม่าชื่อ “มิ้น” ชีวิตมันช่างดีขึ้นผิดหูผิดตา

อย่างที่เคยเล่าในความเทพของนางหลายเรื่อง ซึ่งล่าสุด นางคือผู้ช่วยมือหนึ่งในการทำขนม Powerballs ขายด้วย สอนอะไรไป นางรู้เรื่องและทำได้หมด แถมทำได้ดี

จนพอขายดีขึ้นเรื่อยๆ ก็ต้องหาคนมาช่วยนาง ไม่อย่างนั้นนางบอกว่า “บ้านไม่สะอาดเลยค่ะ” เพราะมัวแต่ทำขนมจนไม่ได้ทำงานบ้าน

 

คราวนี้พอช่วงก่อนสงกรานต์ นางก็เกริ่นมาแล้วว่านางต้องกลับบ้าน 2 เดือน ซึ่งนางจะกลับ 2 ปีครั้ง

เดี๋ยวนะ กลับบ้าน 2 เดือนนี่ ตรูจะใช้ชีวิตอยู่อย่างไร แล้วไหนจะต้องทำขนมส่งอีก ส่วนแม่บ้านอีกคนก็กลับเช่นเดียวกัน เนื่องจากผัวตามกลับให้ไปเลี้ยงลูก รายนั้นก็ยื้อนางไว้จนสุดๆ จริงๆ จนนางบอกว่า เดี๋ยวจะส่งพี่สาวมาอยู่แทน (เออ ดีนะ นางผูกสัมปทานไว้ ไม่ให้ใครมาอยู่แทนเลย)

จนต่อรองกับมิ้นว่าขอแค่ 1 เดือนพอ แล้วธันวาคมเธอค่อยกลับอีกทีละกัน เพราะช่วงนั้นเราก็ไม่ค่อยอยู่บ้านเหมือนกัน

ตกลงวันกันเรียบร้อยว่าจะกลับเมื่อไหร่ เพราะจะได้เปิดส่งขนมได้ พอถึงวันนัด นางโทร.มาบอกว่า “ขออยู่ไหว้เจ้าต่ออีก 1 อาทิตย์ค่ะ”

นังเจ้านายเป็นไง เงิบสิคะ บอกลูกค้าแล้วว่าเราจะเปิดส่ง คนก็สั่งกันมามากมาย เอาล่ะ ตรูต้องทำให้ได้ ตรูเป็นคนเริ่ม ทำไมจะโซโล่เองไม่ได้

 

โชคดีที่สุดที่ได้ “แม่” มาช่วย

ไม่ได้แม่ล่ะก็ บอกเลยว่าตายแน่ๆ

ขอให้ลืมเรื่องทำงานบ้านไปก่อน เราหยวนกับการไม่ต้องถูบ้านทุกวันได้ ยังไม่เปลี่ยนผ้าปูที่นอนได้ เพราะเวลาบนที่นอนก็ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องตื่นมาอีกแล้ว ดังนั้น ข้ามเรื่องนี้ไปก่อน

ฉันจึงต้องทำขนมเองตั้งแต่กระบวนการแรก เริ่มจาก อบถั่วเองทั้งหมดเป็นสิบๆ ลัง แม่ช่วยแกะเมล็ดอินทผาลัมเป็นสิบๆ ลังเช่นกัน ฉันลงมือทำขนมเองทุกอย่าง โดยมีแม่เป็นผู้ช่วย ฉันต้องทำสต๊อกเอง แพ็กขนมเองทุกกล่อง โดยแม่เป็นผู้ช่วยอีกนั่นแหละ และแม่ก็ล้างทุกกกกกกกอย่างงงงงงง และบางวันฉันก็ขับรถไปส่งขนมให้ทีมปั้นเองด้วย

ส่วนตอนเช้าก็มาช่วยเขาห่อขนมส่งไปรษณีย์

ทำอย่างนี้วนไปแบบไม่มีวันหยุด นี่ไม่นับว่าวันไหนต้องออกไปทำงานข้างนอก กลับมาจากอัดรายการ ก็ยังต้องมาอบถั่ว แพ็กขนมจนดึกดื่น แต่ทุกครั้ง…แม่อยู่ตรงนั้นเสมอ

นี่จึงเป็นช่วงเวลาที่ฉันได้อยู่กับแม่เป็นอาทิตย์ๆ มีเถียงกันบ้าง หงุดหงิดกันบ้าง แต่ไม่นานก็หายและกลับมาคุยกันใหม่ เป็นอย่างนี้แทบทุกวัน

 

แม้การทำขนมจะไม่ใช่เป็นเรื่องถนัดของแม่ เพราะแม่ชอบงานบู๊ๆ อย่างการพบปะผู้คน พูดคุย สอนหนังสือมากกว่า แต่พอให้แม่ได้ลองทำ แม่ก็ตั้งใจทำอย่างดี อ้อ แม่ช่วยติดสติ๊กเกอร์บนกล่องทั้งหมดด้วย ไม่เคยเห็นแม่นั่งเฉยๆ เลย หันไปก็เห็นนั่งทำอยู่ตลอด

จนมีวันหนึ่งที่ฉันรู้สึกเหนื่อยมากที่เราต้องทำอะไรหลายๆ อย่างและมีเรื่องที่ต้องคิด ตัดสินใจรออยู่มากมาย ฉันแอบร้องไห้ตอนอบถั่วเพราะรู้สึกล้ามาก นอนน้อย ไม่ได้ออกกำลังกาย ไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนอย่างที่เคย

แต่ฉันก็หันไปเห็นแม่ ที่ยังคงทำทุกอย่างอย่างตั้งใจและไม่เหน็ดเหนื่อย ไม่มีคำบ่นอะไรออกจากปากของแม่เลย แม่ทำอย่างนี้มาตลอดชีวิตของแม่ ฉันไม่เคยเห็นแม่บ่นว่าเหนื่อยเลย

ขอบคุณการกลับมาช้าของแม่บ้านสาวชาวพม่า

ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้ใช้ชีวิตอยู่กับแม่ทุกวัน

ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้เห็นความรักแบบไม่มีเงื่อนไขและความขยัน อดทนของแม่ที่เป็นต้นแบบในการใช้ชีวิตของฉันต่อไป

ขอบคุณแม่ที่สุด แม่คือไอดอลของฉัน ฉันมีแม่ที่เก่งที่สุด

รักแม่ที่สุดในชีวิตค่ะ…