วิถีแห่งอำนาจ เอี้ยก่วย/เสถียร จันทิมาธร

พลัง ความแค้น แน่นอก (104)

มิได้เป็นเรื่องแปลกเมื่อรับรู้ว่าโกวโกวคืออึ้งย้ง มีส่วนอย่างสำคัญทำให้เอี้ยคัง ผู้บิดา ต้องเสียชีวิตอย่างน่าอนาถ ศพมิได้กลบฝัง กลายเป็นเหยื่อของแร้งกาจิกกิน ความเดือดดาลย่อมบังเกิด

ที่มากับความเดือดดาลคือภาพแห่งความหลังอันเรียงแถวเข้ามา

“ตอนอยู่บนเกาะดอกท้อ ก๊วยเจ๋ง 2 สามีภรรยาปฏิบัติต่อเราอย่างผิดปกติธรรมดา ออกจะเกรงอกเกรงใจและกริ่งเกรงอยู่บ้าง แตกต่างกับที่ปฏิบัติต่อ 2 พี่น้องตระกูลบู๊ ซึ่งคิดบอกก็บอก คิดดุด่าก็ด่า ตอนนั้นเรารู้สึกกระบิดกระบวน

“ไหนเลยคาดคิดว่าเป็นเพราะพวกเขาฆ่าบิดาเรา มีความในใจซ่อนเร้นอยู่ พวกเขาไม่ยอมถ่ายทอดวิชาฝีมือแก่เรา ส่งตัวเราไปยังสำนักช้วนจิน ปล่อยให้ถูกเคี่ยวเข็ญทรมาน ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง”

คิดพลางมือเท้าก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรง แทบหมดสิ้นการรับรู้

ไม่ว่าเที้ยเอ็งจะพูดอย่างไร ไม่ว่าเล็กบ้อซังจะพูดอย่างไร ล้วนไม่ได้ยิน ตะลึงลานอยู่ครู่หนึ่งพลั่นร่ำร้องด้วยเสียงอันดัง โถมออกจากประตูห้องพลิกตัวขึ้นบนม้า หนีบเท้าทั้ง 2 โดยแรงพุ่งไปเบื้องหน้า

ชั่วพริบตาก็วิ่งตะบึงไปหลายสิบวา แม้ด้านหลังจะได้ยินเสียงร้องเรียกจากเที้ยเอ็งและเล็กบ้อซัง ไหนเลยเอี้ยก่วยจะสนใจไยดี ในใจเพียงครุ่นคิด

“เราต้องล้างแค้น เราต้องล้างแค้น”

ห้อม้าในอึดใจเดียวก็ควบขับเป็นระยะทางหลายสิบลี้ พลันรู้สึกริมฝีปากปวดแปลบปลาบ ยกมือลูบก็สัมผัสต้องโลหิต ที่แท้ยามเดือดดาล คั่งแค้นกลับขบ 2 ริมฝีปากจนทั้งบนและล่างแตกเป็นแผล

ต้องครุ่นคิด

ก๊วยแป้บ้อความจริงไม่ดีต่อเรา ระหว่างนี้พลันดีต่อเรา ที่แท้เป็นน้ำใจอันจอมปลอม นั่นยังพอทำเนา แต่ก๊วยแปะแปะ ก๊วยแปะ

ในใจเอี้ยก่วยให้ความเคารพเทิดทูนก๊วยเจ๋งตลอดมา เห็นว่าจริยะและพลังฝีมือของก๋วยเจ๋งล้วนสูงส่งสุดยอด ทั้งมีความจริงใจต่อตน แต่พอมาถึงตอนนี้กลับเห็นว่าเป็นการถูกหลอกลวงครั้งใหญ่ รู้สึกว่าก๊วยเจ๋งลึกซึ้งชั่วร้ายกว่าอึ้งย้งเสียอีก

สร้างความขุ่นแค้นแน่นอกจนแทบระเบิดออกมา

ลงจากหลังม้ากระแทกนั่งกลางถนน ยกมือโอบศีรษะเปล่งเสียงร่ำไห้ออกมา อาการคร่ำครวญหวนไห้นี้คล้ายกับฟ้าวิปโยค ดินกำสรด ความปวดร้าวทั้งหลายทั้งปวงบรรดามีประหนึ่งจะสุมเข้ามาหายังเอี้ยก่วยแต่ผู้เดียว

มันไม่เคยเห็นหน้าบิดา ไม่เคยได้ยินผู้คนเอ่ยถึง แม้แต่มารดาก็ไม่ปริปาก

มันนึกจินตนาการตั้งแต่ยังเยาว์ ในหัวใจวาดภาพของบิดาอย่างสมบูรณ์เพียบพร้อม เป็นคนดีในแผ่นดิน แต่แล้ววีรบุรุษผู้กล้ากลับถูกก๊วยเจ๋ง อึ้งย้ง วางแผนอุบายทำร้ายจนเสียชีวิต

ร่ำไห้อยู่ครู่หนึ่ง ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าม้าดังขึ้น

แน่นอนเป็นฝีเท้าม้าของทหารมองโกล คนนำหน้ามือถือหอกยาว ที่ปลายหอกเสียบร่างทารกอายุ 2-3 ขวบคนหนึ่ง ส่งเสียงร้องฮ่าฮ่าห้อม้ามา

ทารกนั้นยังไม่ตาย แต่เสียงร่ำไห้อ่อนล้าอย่างยิ่ง

เอี้ยก่วยกำลังคับข้องใจ ยื่นมือคว้าใส่ปลายหอกกระชากคราหนึ่งลากดึงทหารมองโกลลงจากหลังม้าวกหอกกวาดขวางตามสภาวะร่างของทหารมองโกลก็ปลิวลิ่วไปวาเศษ ได้ยินเสียงดังฉาด ทารกนั้นร่วงฟาดสงบลงบนพื้น

เป็นทารกชาวฮั่นอวบขาวน่ารัก หอกยาวแทงใส่ท้อง ปากน้อยๆ ส่งเสียงอ้อแอ้คล้ายยังร้องเรียกมารดา

เอี้ยก่วยยามปวดร้าวรันทดต้องบังเกิดความเวทนาสงสาร โอบอุ้มทารกที่ถูกทำร้ายน้ำตาไหลหลั่งอีกครา เห็นทารกได้รับความเจ็บปวดสุดทนทานจึงประทับฝ่ามือเบาๆ กระแทกจนตาย แล้วใช้หอกยาวขุดพื้นเป็นหลุมคิดกลบฝัง

เพียงขุดอยู่ 10 กว่าครั้งก็ได้ยินเสียงฝีเท้าม้าดังสะเทือนเลื่อนลั่น ในเสียงเป่าหลอกเขาทัพใหญ่ของมองโกลเคลื่อนมาถึง

นี่เป็นอีกจุดตัดอันทรงความหมายยิ่งต่อเอี้ยก่วย ไม่เพียงแต่ตระหนักต่อสภาวะสงครามอันมาจากมองโกล หากยังได้เข้าไปมีส่วนอยู่กับส่วนหนึ่งของสงคราม

ค่ำคืนนั้นนอนหลับบนต้นไม้ใหญ่

เช้าวันรุ่งขึ้นขี่บนหลังม้า ปล่อยให้มันวิ่งเหยาะย่างไปตามป่าเขารกร้าง บัดเดี๋ยวคิดไปพบเซียวเล้งนึ่งที่สุสานโบราณ บัดเดี๋ยวเห็นว่าต้องฆ่าก๊วยเจ๋ง อึ้งย้ง ล้างแค้นให้บิดาก่อน

เมื่อหิวโหยก็ปลิดผลไม้ป่ามารับประทาน